to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Ο κυβερνητικός σχεδιασμός για τις θεσμικές αλλαγές στα πανεπιστήμια

Η πανεπιστημιακή αστυνομία εξαγγέλθηκε εδώ και δύο χρόνια με δύναμη 1.000 μελών και πεδίο εφαρμογής σε όλα τα πανεπιστήμια


Σε λίγες εβδομάδες συμπληρώνονται τρία χρόνια διακυβέρνησης της Ν.Δ. Στην περίοδο αυτή έγιναν αλλαγές στο εκπαιδευτικό μας σύστημα προς την κατεύθυνση απαξίωσης της δημόσιας εκπαίδευσης, ενίσχυσης του ταξικού της χαρακτήρα και εγκαθίδρυσης αυταρχικών δομών λειτουργίας της. Υπήρξαν όμως ελάχιστες σημαντικές μεταβολές του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των ΑΕΙ. Η καθιέρωση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής ίσως να είναι η μοναδική δομικά κρίσιμη θεσμική παρέμβαση που πραγματικά εφαρμόστηκε.

Η πανεπιστημιακή αστυνομία εξαγγέλθηκε εδώ και δύο χρόνια με δύναμη 1.000 μελών και πεδίο εφαρμογής σε όλα τα πανεπιστήμια. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του τ. υπουργού Μ. Χρυσοχοΐδη θα έπρεπε να αναλάβει υπηρεσία πριν δεκατρείς μήνες. Οι 400 που τελικά προσλήφθηκαν αναμένεται να αναλάβουν περιορισμένα καθήκοντα σε λίγες μέρες και σε τρία μόνο πανεπιστήμια. Επειδή τα «ψιλά γράμματα» της νομοθεσίας έχουν τη σημασία τους, επισημαίνουμε ότι η κυβέρνηση προέβλεψε τροπολογία που επιτρέπει στα μέλη της πανεπιστημιακής αστυνομίας την ανάληψη καθηκόντων σε άλλες υπηρεσίες της ΕΛΑΣ. Κοινώς, η κυβέρνηση προνοεί ώστε, όταν διαλυθεί η πανεπιστημιακή αστυνομία, να μην μείνουν εκτός Δημοσίου οι εκλεκτοί της που διορίστηκαν σε αυτήν.

Μέσα στο καλοκαίρι

Παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις της Ν.Δ. για άμεσες θεσμικές αλλαγές στα πανεπιστήμια, η υπουργός Παιδείας έφερε ένα νόμο που το ΦΕΚ δημοσίευσής του θα προκύψει λίγους ή ελάχιστους μήνες πριν τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Είναι παντελώς αδύνατο οι Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις και οι άλλες εφαρμοστικές πράξεις που απαιτούνται να δημοσιευτούν μέσα στο καλοκαίρι. Η κυβέρνηση θα προτάξει τη συγκρότηση των Συμβουλίων Ιδρύματος που είναι εφικτό να υπάρχουν στην αρχή του ακαδημαϊκού έτους. Οι υπόλοιπες πολύπλοκες δομικές αλλαγές απαιτούν τουλάχιστον ένα - δύο ακαδημαϊκά έτη για να τελεσφορήσουν. Επίσης, σε γενικές γραμμές ο νόμος είναι λιγότερο «νεοφιλελεύθερα θαρραλέος» συγκρινόμενος με αυτόν της Α. Διαμαντοπούλου.

Για παράδειγμα, δεν ιδρύει ξεχωριστές Σχολές Μεταπτυχιακών και Διδακτορικών Σπουδών, διατηρεί την εξουσία του πρύτανη πάνω από το Συμβούλιο κ.λπ. Εύλογα προκύπτει το ερώτημα γιατί η κυβέρνηση καθυστέρησε επί μια τριετία να υλοποιήσει βασικές προεκλογικές της δεσμεύσεις δομικών θεσμικών αλλαγών στα πανεπιστήμια και γιατί τώρα τρέχει στο προεκλογικό «παρά πέντε»; Γιατί δεν έφερε ένα πιο «ξεκάθαρα νεοφιλελεύθερο» νομοσχέδιο όπως πληθώρα αρθρογράφων του ακραίου Κέντρου απαιτεί με πολεμικές επιφυλλίδες; Η υπόθεση εργασίας που θέλει τις καθυστερήσεις να οφείλονται σε πολιτική ανικανότητα δεν είναι πειστική. Αν μάλιστα αντιπαραβάλουμε τις πολλές θεσμικές αλλαγές που έγιναν στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, καταλήγουμε στο ότι η κυβέρνηση συνειδητά καθυστέρησε επί μια τριετία.

Απίστευτη διαπλοκή

Η ηθελημένη καθυστέρηση νομοθέτησης δομικών θεσμικών αλλαγών στα πανεπιστήμια, η ατολμία σημείων του προτεινόμενου νομοσχεδίου συγκρινόμενου με τον Νόμο Διαμαντοπούλου και η επί ένα χρόνο καθυστέρηση εισόδου της πανεπιστημιακής αστυνομίας στις πανεπιστημιουπόλεις οφείλεται στο ότι η κυβέρνηση συνειδητοποιεί πως η συντριπτική πλειοψηφία της ακαδημαϊκής κοινότητας είναι αντίθετη σε βασικά σημεία της πολιτικής της στα πανεπιστήμια. Η αντίθεση αυτή θα γίνει πιο έντονη μόλις η ακαδημαϊκή κοινότητα διαβάσει τον βαθιά αυταρχικό χαρακτήρα των προτεινόμενων αλλαγών, το απίστευτο μέγεθος διαπλοκής και απόλυτης κατάργησης του αυτοδιοίκητου και την επερχόμενη πλήρη διάλυση των πανεπιστημίων. Κάτι που άλλωστε είχε συμβεί και με τον Νόμο Διαμαντοπούλου και οδήγησε στη σταδιακή του κατάργηση από υπουργούς κυβερνήσεων που τον είχαν ψηφίσει στο Κοινοβούλιο.

Καθώς όμως η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποφύγει τις προεκλογικές της υποσχέσεις και τη συμβολική σημασία τους στο αφήγημα «βάζουμε τάξη στο μπάχαλο του πανεπιστημίου», επέλεξε μια παρελκυστική τακτική. Ψηφίζει έναν νόμο σε προεκλογική συνθήκη και επιλέγει κλιμάκωση της σύγκρουσης περί της πανεπιστημιακής αστυνομίας ώστε να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη. Ταυτόχρονα, διαφαίνεται η πρόθεση για συναλλαγές με το ΠΑΣΟΚ εντός της Βουλής ώστε να αλλάξουν άρθρα του νομοσχεδίου, να ψηφιστούν τα νέα άρθρα από κοινού και να δημιουργούν οι συνθήκες για ένα μεγάλο «μέτωπο» που θα οδηγήσει και σε μετεκλογικές συνθέσεις ευρύτερου πολιτικού πλαισίου.

Η Ν.Δ. έχει τοποθετήσει τις θεσμικές αλλαγές στα πανεπιστήμια σε έναν μετεκλογικό χρόνο είτε οι εκλογές προκύψουν στο τρίμηνο είτε σε έντεκα μήνες. Γνωρίζει ότι, δεδομένων των αντιδράσεων, μόνο μια κυβέρνηση στην αρχή της θητείας της μπορεί να υλοποιήσει μια τέτοιων διαστάσεων μεταβολή της ίδιας της φύσης των ακαδημαϊκών θεσμών. Υπό αυτήν την έννοια, η Ν.Δ. έχει στον παρόντα χρόνο ουσιαστικά υπονομεύσει όσα η ίδια υποστηρίζει και έχει χαρίσει τη δυνατότητα εκλογικής ακύρωσης των σχεδίων της.

* Ο Γιώργος Αγγελόπουλος διδάσκει στο ΑΠΘ και είναι πρώην γ.γ. υπουργείου Παιδείας.

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)