Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρών' οι κότες. Τα ίδια παθαίνει και όποιος πάει για μαλλί -συνήθως βγαίνει κουρεμένος. Σοφά, και κυρίως σαφή, τα αποστάγματα της λαϊκής σοφίας και -πιστέψτε με- τα συναντά κανείς παντού: στην κοινωνία, στην οικονομία, στην πραγματική ζωή, αλλά και στην πολιτική. Πάρτε για παράδειγμα τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο φέρελπις αρχηγός της Ν.Δ., το «αγαπημένο παιδί» των "Financial Times", το πουλέν του νεοφιλελευθερισμού, κατάφερε κάτι που έμοιαζε τουλάχιστον δύσκολο όταν εκτοξευόταν, ως αντι-Τσίπρας, στην ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτοαποδομήθηκε σε χρόνο ρεκόρ.
Η εικόνα του νεωτεριστή πολιτικού «πάλιωσε» μέσα σε λίγους μήνες, ο μεταρρυθμιστικός του οίστρος εξανεμίστηκε ταχύτατα και ο προγραμματικός λόγος, στον οποίο ορκιζόταν νυχθημερόν, έμεινε στο ράφι. Στη θέση του επιλέχθηκε ένας λόγος παράδοξα επιθετικός και ακραία καταγγελτικός. Προφανώς έχει τους λόγους του. Και, όπως στη ζωή, έτσι και στην πολιτική τίποτα δεν είναι και τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Ο Κ. Μητσοτάκης θέλει να εδραιώσει την ηγετική του θέση στο εσωτερικό της «γαλάζιας» παράταξης, να ικανοποιήσει πολλούς βαρόνους, κόμητες και Αντουανέτες, να ισορροπήσει ανάμεσα στον δεξιό, τον ακροδεξιό και τον νεοφιλελεύθερο λαϊκισμό και να εξυπηρετήσει ποικιλώνυμα συμφέροντα και επιδιώξεις. Και αυτό τον οδηγεί σε λάθη, που αργά ή γρήγορα -να το δείτε- θα αποδειχθούν μοιραία για τον ίδιο και την παράταξή του.
Τα "λάθη" του Κυριάκου
Λάθος πρώτον: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, υιοθετώντας τη στρατηγική της αριστερής παρένθεσης, πήγε για μαλλί και βγήκε... κουρεμένος, με το αίτημα των εκλογών στο χέρι. Οι προσδοκίες πολλών κύκλων ότι δεν θα ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και ότι η κυβέρνηση θα καταρρεύσει υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης δεν επιβεβαιώθηκαν. Οι ανόητες κραυγές «ξεκουμπιστείτε, φύγετε για να σωθεί η χώρα», που ακούστηκαν κατά κόρον στη Βουλή, δεν εισακούστηκαν από κανέναν. Και όχι μόνο δεν εισακούστηκαν, αλλά η κυβέρνηση, παρά τα σκληρά μέτρα που παίρνει, διατηρεί τη δεδηλωμένη, δείχνει ικανή να περάσει τον κάβο και να εξαντλήσει την τετραετία. Και, το κυριότερο, δείχνει να έχει τουλάχιστον την ανοχή της πλειοψηφίας των πολιτών και να διαθέτει έναν οδικό χάρτη για να οδηγήσει την οικονομία στην ανάπτυξη, να προστατέψει τους αδύναμους και να προωθήσει αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στην κοινωνία, το κράτος και τους θεσμούς. Το σχέδιο «φύγετε εσείς για να επανέλθουμε εμείς» δεν φαίνεται να γοητεύει και δεν το πιστεύουν ούτε στην ίδια τη Ν.Δ.
Λάθος δεύτερον και πρόσφατο: Η υπόθεση με τις off shore. Η απόφαση να αποχωρήσει η Ν.Δ. από τη Βουλή και τη συζήτηση της τροπολογίας για τη συμμετοχή πολιτικών σε off shore είναι μέχρι στιγμής το «Βατερλώ» του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μέχρι το επόμενο. Και είναι η απόδειξη ότι στην πολιτική αυτά παθαίνει όποιος στηρίζει την τακτική και τη στρατηγική του σε πρωτοσέλιδα, αλλά και όποιος έχει κρυμμένους... σκελετούς στο ντουλάπι του. Επί μέρες η Ν.Δ. σκορπούσε δηλητηριώδεις υποψίες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι έχει να κρύψει με την υπόθεση των off shore. Και όταν η κυβέρνηση επέλεξε να πάει στο άλλο άκρο και να καταθέσει την πλέον αυστηρή ρύθμιση, ο Κυριάκος και η Ν.Δ. το έβαλαν στα πόδια. Με προφάσεις και επιχειρήματα της συμφοράς, που γρήγορα μετατράπηκαν σε αμηχανία, γκρίνια, ακόμα και ανοιχτές διαφωνίες. Και φυσικά σε υποψίες για τα πραγματικά αίτια της φυγής από το κοινοβούλιο.
Τρίτο λάθος και επαναλαμβανόμενο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης διολισθαίνει διαρκώς στην πεπατημένη του αντιπολιτευτικού λαϊκισμού από τη στιγμή που εγκατέλειψε τον όποιο δικό του σχεδιασμό που τον οδήγησε στην ηγεσία της Ν.Δ. Από τη στιγμή που επέλεξε όχι να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο, αλλά να γίνει... ακόλουθος στους δρόμους που σχεδιάζουν και υπαγορεύουν άλλοι. Προφανώς αυτό ήθελε από την αρχή, ουδείς τον ανάγκασε. Ωστόσο εντυπωσιακό είναι ότι η διολίσθηση γίνεται ταχύτατα, μεθοδικά και χωρίς να τηρούνται ούτε καν τα προσχήματα. Ανακατεύεται δηλαδή με τα πίτουρα και στο τέλος δεν θα γλιτώσει από τις κότες.
