Κόλαφο χαρακτήρισε ο δικηγόρος του Αλ. Τσίπρα Γιάννης Μαντζουράνης την απόφαση του δικαστηρίου για τον εκδότη και δημοσιογράφο -λέμε τώρα...- Γιάννη Κουρτάκη. Το δικαστήριο δέχτηκε την αγωγή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και χαρακτήρισε «επινοήσεις» τις δήθεν επισκευές που κόστισαν πακτωλό, τα δήθεν μεταχρονολογημένα συμβόλαια και τους δράκους στη βεράντα που ο έγκριτος αυτός πιστολέρο της δημοσιογραφίας ανακάλυψε και δημοσίευσε στην εφημερίδα του για το εξοχικό στο Σούνιο. Συκοφάντης και με τη βούλα λοιπόν. Αλλά ο κόλαφος δεν αφορά μόνο αυτόν. Αν αυτός είναι ο φυσικός αυτουργός της απόπειρας δολοφονίας χαρακτήρα του Τσίπρα, οι ηθικοί αυτουργοί είναι άλλοι.

Πρώτα-πρώτα εκείνος που έδωσε γραμμή στους βουλευτές και τους υπουργούς του να υπερασπιστούν τον συκοφάντη. Και είδαμε αράδα-αράδα, σαν κουρούνες πάνω σε σύρμα, μια σειρά από πρόσωπα της κυβέρνησης να παρελαύνουν στην πασαρέλα του Κουρτάκη. Και του Μαρινάκη παρεμπιπτόντως. Ανάμεσά τους τον τεχνοκράτη Πιερρακάκη, που εμφανίζεται ως μετριοπαθής τεχνοκράτης και ήρεμη δύναμη, αλλά τις υποκλίσεις του στους βαρόνους τις διαπράττει. Και τον Τσιάρα -αν είναι δυνατόν, υπουργό Δικαιοσύνης-, που αθώωσε ο ανεκδιήγητος δημόσια τον Κουρτάκη πριν εκδικαστεί η υπόθεση. Ο υπουργός Δικαιοσύνης τσαλαπατάει τη Δικαιοσύνη για να περάσει το άδικο!

Η ξεφτίλα της ξεφτίλας με δυο λόγια. Ο Κουρτάκης αγλάισμα της δεξιάς δημοσιογραφίας και πετράδι του επιτελικού τους κράτους. (Θα θυμάστε ότι ο Άδωνις του ζήτησε δημόσια συγγνώμη γιατί έλειπε από τη Βουλή όταν αυτή συζητούσε την άρση της ασυλίας του Πολάκη έπειτα από μήνυσή του.) Ο επίδοξος δολοφόνος του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του Τσίπρα εμφανίζεται να έχει τη δημόσια στήριξη ενός λόχου βουλευτών και μιας διμοιρίας υπουργών. Και του κόμματος, βέβαια, της Ν.Δ., που έσπευσε, όταν τα έντυπα του Μαρινάκη και του Κουρτάκη δημοσίευσαν τις αθλιότητες για το Σούνιο, να προσδώσει σ’ αυτές το κύρος των κομματικών ανακοινώσεων.

Μπορεί η εικόνα, ο Κουρτάκης, ο Μητσοτάκης, ο Πιερρακάκης και οι υπουργικές συγγνώμες και γονυκλισίες να είναι αστεία, αλλά η υπόθεση δεν είναι καθόλου αστεία. Δηλώνει, δείχνει, φωνάζει ότι αυτοί που μας κυβερνούν δεν έχουν κανέναν πολιτικό δισταγμό και κανέναν ηθικό ενδοιασμό να παραγγέλνουν δολοφονίες χαρακτήρα, να στηρίζουν τους δράστες, να διακινούν τις συκοφαντικές αθλιότητες, να παρεμβαίνουν ακόμα και στη Δικαιοσύνη για να βγάλουν λάδι τους επίδοξους δολοφόνους. Ευτυχώς, στην περίπτωση αυτή η Δικαιοσύνη στάθηκε στο ύψος της και η απόφασή της δεν αφήνει περιθώρια για «ήξεις, αφήξεις». Αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι τα τραύματα που επιφέρουν στην κοινωνία η επιτελική αλητεία και η ενημέρωση 108 δεν αφήνουν τις ουλές τους...