to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Ο καπιταλισμός δουλεύει. Για το 1%

Την ίδια στιγμή, η κλιματική κρίση θα έχει ως αποτέλεσμα -σύμφωνα με μετριοπαθείς προβλέψεις- περισσότεροι από 2.4 δισεκατομύρια άνθρωποι να ζουν σε περιοχές του πλανήτη χωρίς πρόσβαση στο πόσιμο νερό. Έως το 2025. Όχι σε 50 χρόνια. Οι καταστροφικές πυρκαγιές από την Αλάσκα και τη Σιβηρία ως την Αυστραλία τους τελευταίους μήνες δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης.


Ας μάθουμε από τον παππού Μπέρνι στις ΗΠΑ, που με το σύνθημα της πολιτικής επανάστασης έχει καταφέρει να εμπνεύσει τη μεγάλη πλειοψηφία της Αμερικανικής κοινωνίας. Τους νέους, τους "αόρατους", τους αποκλεισμένους, τους φτωχούς

Η παγκόσμια ελίτ, επιχειρηματική, οικονομική, πολιτική και όχι μόνο, βρίσκεται στο παγωμένο Νταβός, στο καθιερωμένο Οικονομικό Φόρουμ που φιλοξενείται στο πολυτελές θέρετρο στην αγκαλιά των Άλπεων, φέτος μάλιστα συμπληρώνει τα 50 χρόνια.

Λίγες ημέρες πριν το Νταβός, δημοσιεύτηκε το αποτέλεσμα του αμερικανικού Edelman Trust Barometer, σύμφωνα με το οποίο, το 56% των 34.000 ερωτηθέντων από 28 χώρες πιστεύουν ότι ο καπιταλισμός κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Κοινό στοιχείο στις απαντήσεις, η έλλειψη εμπιστοσύνης στις κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ, ο φόβος για το άνοιγμα της ψαλίδας των ανισοτήτων, η εργασιακή ανασφάλεια.

Μια άλλη έρευνα, αυτή της Oxfam, τεκμηριώνει πως 2.153 δισεκατομμυριούχοι κατέχουν περισσότερο πλούτο από 4,6 δισεκατομμύρια ανθρώπους που συνιστούν κάτι παραπάνω από το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού. Σε άλλο στοιχείο, οι 26 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο κατέχουν πλούτο αντίστοιχο με αυτόν του 50% των φτωχότερων, 3,8 δισεκατομμυρίων ανθρώπων δηλαδή, σύμφωνα με την αντίστοιχη περυσινή έρευνα.

Το τέλος της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης βρήκε το πλουσιότερο 1% του πλανήτη να συγκεντρώνει στα χέρια του το 45% του παγκόσμιου πλούτου. Με το χάσμα ανάμεσα στους φτωχούς και τους πλούσιους να διευρύνεται, γίνεται σαφές ότι η κρίση είχε ως αποτέλεσμα την αποφασιστική ενίσχυση της κορυφής της πυραμίδας. Υπ' αυτήν την έννοια, δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε τους επιχειρηματικούς και πολιτικούς εκπροσώπους του 1% να κλαίνε μπροστά σε κάποιο τζάκι στις ελβετικες Άλπεις για την κλιματική κρίση και τη θολή ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας.

Αν κάτι μπορούμε να συμπεράνουμε ωστόσο, είναι ότι, πράγματι, 30 χρόνια μετά την πτώση του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού, ο καπιταλισμός δεν μοιάζει να είναι η ασφαλής, σταθερή και αδιαμφισβήτητη επιλογή. Αντιθέτως, η νεοφιλελεύθερη εκδοχή του καπιταλισμού, που εφαρμόστηκε πιστά τις προηγούμενες δεκαετίες, αντί για κοινωνική ευημερία, έφερε περαιτέρω όξυνση των ταξικών αντιθέσεων, μείωση των μισθών, επέτεινε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, συρρίκνωσε τη δημοκρατία, επιτάχυνε δραματικά την καταστροφή του περιβάλλοντος.

Η συζήτηση λοιπόν για την υπέρβαση ενός συστήματος που δεν λειτουργεί, όχι μόνο δεν είναι ουτοπία, όχι μόνο δεν ανήκει στο παρελθόν, αλλά είναι αναγκαία. Φυσικά, όχι με σκουριασμένα εργαλεία και προσκόλληση στις... "γραφές". Χρειάζεται τόλμη, μέθοδος, κοινωνική κινητοποίηση, όραμα.

Ας μάθουμε από τον παππού Μπέρνι στις ΗΠΑ, που με το σύνθημα της πολιτικής επανάστασης έχει καταφέρει να εμπνεύσει τη μεγάλη πλειοψηφία της Αμερικανικής κοινωνίας. Τους νέους, τους "αόρατους", τους αποκλεισμένους, τους φτωχούς. Με πρόγραμμα που απαντά στις πραγματικές ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας. Με λόγο "κανονικό", απλό, εύληπτο, όχι ξύλινο και τεχνοκρατικό.

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)