Αύριο Πέμπτη κατά πάσα πιθανότητα ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ανακοινώσει νέο πακέτο φορολογικών μέτρων. Ανάμεσά τους και αυτά που θα αφορούν τον τουρισμό και την εστίαση. Δημιουργούνται προκαταβολικά ορισμένα εύλογα ερωτήματα:

1. Γιατί σε μια χώρα που ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της, με συμμετοχή 20% στο ΑΕΠ, θα έπρεπε να περάσουν δύο μήνες ή εξήντα ημέρες για να ανακοινωθούν τα σχετικά μέτρα; Όταν μάλιστα πολλές επιχειρήσεις θα κρίνουν αν θα ανοίξουν για τη φετινή σεζόν πιθανώς από τα μέτρα που θα ανακοινωθούν. Τι ακριβώς μετρούσαν όλον αυτόν τον καιρό τα υπουργεία Οικονομικών, Οικονομίας και Τουρισμού; Δεν ήταν τα δεδομένα γνωστά από τις πρώτες είκοσι ημέρες (και πολύ λέω...) και οι εκπρόσωποι του κλάδου δεν τοποθετήθηκαν σχεδόν αμέσως;

2. Γιατί θα έπρεπε να μεσολαβήσουν δύο μήνες για να αποφασίσει εάν και πόσο πρέπει να μειωθεί ο ΦΠΑ στην εστίαση ή και στον τουρισμό;

Έτσι κι αλλιώς, τα μέτρα χρηματοδότησης, είτε μέσω της «επιστρεπτέας προκαταβολής» είτε μέσω του ΤΕΠΙΧ, έχουν αποδειχθεί για τη συντριπτική πλειονότητα των πάσης φύσεως επιχειρήσεων (των ατομικών συμπεριλαμβανομένων) αστεία υπόθεση. Συνολικά, να θυμίσουμε ότι επί 750.000 επιχειρήσεων από το ΤΕΠΙΧ στην πρώτη φάση του ωφελούνται μόνο 10.000, ενώ για την επιστρεπτέα προκαταβολή θα γίνει επιλογή μεταξύ περίπου 100.000 επιχειρήσεων.

Τα ερωτήματα λοιπόν πολλά και εύλογα. Και να θυμίσουμε ότι, παρά τα μεγάλα λόγια, η κυβέρνηση μέχρι στιγμής τουλάχιστον «ώδινεν όρος και έτεκε μυν». Για το μέτωπο της οικονομίας μιλάμε πάντα.

Κατά τα λοιπά, σε λίγο αυτοαπασχολούμενοι και μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις υποχρεώσεις που θα προκύπτουν από τις φορολογικές δηλώσεις για τα εισοδήματα της περσινής χρονιάς. Και θα πρέπει να τις εξυπηρετήσουν με τα σχεδόν μηδενικά φετινά εισοδήματα. Άρα, θα χρειαστούν και σοβαρά φορολογικά μέτρα ή χρηματοδότηση αυτών των υποχρεώσεων. Οριζόντια και με ελάχιστες προϋποθέσεις. Διαφορετικά...