to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Ο κ. Χριστοδουλάκης, τα επιδόματα και η ανάπτυξη

"Δεν απέχουν οι μέρες που οι επιχειρηματίες με τις ευλογίες των «τσάρων» τσέπωναν θαλασσοδάνεια και κοινοτικές επιδοτήσεις εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων. Θα θυμίσω στον πρώην υπουργό, την σκανδαλώδη περίπτωση της Palco που επί των δικών του ημερών, το 2003, έκλεισε το εργοστάσιο στην Αθήνα, άφησε στο δρόμο 500 εργαζόμενους και μεταφέρθηκε στην Βουλγαρία. Και υπάρχουν δεκάδες παρόμοιες τέτοιες περιπτώσεις"


Ο άριστος εκ των αρίστων κ. Νίκος Χριστοδουλάκης, πρώην τσάρος της Οικονομίας και ομοτράπεζος της γνωστής εκσυγχρονιστικής παρέας που σήμερα κόβει βόλτες μέσα κι έξω από τον Κορυδαλλό, με βαρυσήμαντο άρθρο του στο ΒΗΜΑ της Κυριακής (2/12/2018) με τίτλο «Ανάπτυξη γίνεται με νέες επενδύσεις, όχι επιδόματα» επαναλαμβάνει αυτά που ακούμε επανειλημμένα  από το ΔΝΤ, τα «γεράκια» της Ευρώπης και το εγχώριους γιαλντζί* νεοφιλελεύθερους.

Το κοινωνικό κράτος μπαίνει για πολλοστή φορά στο στόχαστρο. Μόνο που ο κ. Χριστοδουλάκης στο άρθρο του δεν μας λέει ποια επιδόματα πρέπει να κοπούν ώστε να διευκολυνθεί η ανάπτυξη. Τα οικογενειακά, το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης, τα αναπηρικά, τα vouchers για τους βρεφονηπιακούς, τα επιδόματα ανεργίας, τα σχολικά γεύματα; Ποια; Γιατί δεν τα κατονομάζει; Αποφεύγει να αποκαλύψει ο κ. καθηγητής, όπως κάνει και ο κ. Μητσοτάκης, τις βαθύτερες σκέψεις του για τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους.

Θιασώτης της σκληρής νεοφιλελεύθερης ατζέντας ο κ. Χριστοδουλάκης, παραβλέπει καταρχάς, την άμεση αναγκαιότητα των επιδομάτων σε μια κοινωνία που έχει κυριολεκτικά ισοπεδωθεί από την πολυετή κρίση. Προφανώς, δεν έχει πρόβλημα να βλέπει παιδιά να λιποθυμούν στα σχολεία, ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια, άστεγους να εκλιπαρούν για ένα κομμάτι ψωμί, όπως συνέβαινε τα πρώτα χρόνια της κρίσης επί των κυβερνήσεων ΝΔ- ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι η μία πλευρά.

Από την άλλη ο κ. Χριστοδουλάκης αποκρύπτει την αλήθεια, εκτός εάν δεν την γνωρίζει. Θα έπρεπε να ξέρει ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου πως η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι οι κοινωνικές  πολιτικές, ανάλογα με το είδος των παροχών, έχουν δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή, δηλαδή αναπτυξιακά αποτελέσματα. Για παράδειγμα με τα σχολικά γεύματα εκτός του άμεσου αποτελέσματος στους ωφελούμενους, απορροφούν την ντόπια γεωργική παραγωγή, ανοίγουν θέσεις εργασίας κλπ. Τα vouchers για τους βρεφονηπιακούς εκτός του ότι στηρίζουν μια ολόκληρη αγορά, διευκολύνουν την εργαζόμενη μητέρα ώστε να συνεχίσει να βρίσκεται στην παραγωγή αλλά και την άνεργη να ενταχθεί στην αγορά εργασίας κλπ κλπ. Θα έπρεπε ο κ. καθηγητής να γνωρίζει, ότι η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, όπως επίσης έχει δείξει πλήθος ερευνών που τεχνηέντως αποκρύπτονται από τα συστημικά ΜΜΕ, αυξάνει την παραγωγικότητα και άρα έχει θετικά αναπτυξιακά αποτελέσματα.

Στο άρθρο του ο κ. Χριστοδουλάκης, στην προσπάθειά του να στηρίξει το αφήγημά του και να αποδομήσει τις κοινωνικές πολιτικές κάνει λόγο και για επιτήδειους «τζαμπατζήδες» που επωφελούνται των παροχών και εκφράζει φόβους για το τι μέλλει γενέσθαι όταν  «η εξαπάτηση από μη δικαιούχους πάρει μαζικές διαστάσεις». Πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι δηλαδή. Προφανώς, ο κ. Χριστοδουλάκης δεν ξέρει ότι πλέον όλα τα επιδόματα δίνονται ψηφιακά από τον ΟΠΕΚΑ και γίνονται on line πολλαπλές διασταυρώσεις με το Τaxis ή κάνει ότι δεν το ξέρει. Είναι σίγουρο πάντως ότι οι εποχές που το κράτος πήγαινε με τον αραμπά ώστε να διευκολύνονται οι πελατειακές σχέσεις, όπως συνέβαινε επί των ημερών του, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Είναι ολοφάνερο στο άρθρο, ότι ο  κ. Χριστοδουλάκης του σκληρού καπιταλισμού, του flexibility και του κοινωνικού αυτοματισμού είναι κατά του κοινωνικών επιδομάτων αλλά υπέρ της «επιδοματικής στήριξης» των επιχειρήσεων. Γιατί αυτό συνέβαινε επί δεκαετίες και επί των ημερών του και αυτό επιθυμεί να ξανασυμβεί. Δεν απέχουν οι μέρες που οι επιχειρηματίες με τις ευλογίες των «τσάρων» τσέπωναν θαλασσοδάνεια και κοινοτικές επιδοτήσεις εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων. Θα θυμίσω στον πρώην υπουργό, την σκανδαλώδη περίπτωση της Palco που επί των δικών του ημερών, το 2003, έκλεισε το εργοστάσιο στην Αθήνα, άφησε στο δρόμο 500 εργαζόμενους και μεταφέρθηκε στην Βουλγαρία. Και υπάρχουν δεκάδες παρόμοιες τέτοιες περιπτώσεις.

Αλλά να μιλάει για μοντέλα ανάπτυξης ο πρώην υπουργός που επί υπουργίας του πουλήθηκαν 20 τόνοι χρυσού της χώρας στη χαμηλότερη τιμή όλων των εποχών, λιγότερο από 350 δολάρια η ουγγιά όταν δέκα χρόνια αργότερα έφτασε στα 1700 δολάρια η ουγγιά, πάει πολύ.

* Γιαλαντζί νεοφιλελεύθεροι γιατί κατά το ήμισυ κλίνουν στην άκρα δεξιά.

 

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)