Τα θύματα του ήταν στην πλειονότητά τους έφηβοι από 14-18 ετών, μέλη της νεολαίας του Εργατικού Κόμματος που έκαναν camping στο νησί. Ο Μπρέιβικ από το εδώλιο του κατηγορουμένου δήλωσε πως είναι συγγραφέας και όχι άνεργος, ενώ αποκάλυψε πως έπαιζε για περισσότερες από 10 ώρες ημερησίως παιχνίδια στον υπολογιστή όπως το World of Warcraft, όπου “για εξάσκηση” σκότωνε τέρατα υποδυόμενος των ιππότη της Συμμαχίας της Ορδής. Οι φρικιαστικές του πράξεις συνοδεύονταν από τη μελωδία του σάουντρακ της ταινίας του “Άρχοντα των δαχτυλιδιών”, ταινία που εγγράφεται στη βόρεια ευρωπαϊκή μυθολογία. Προφανώς ο ίδιος φαντασίωνε πως ήταν μονομελής πυρήνας των Ναϊτών Ιπποτών.
Ποινικά υπόλογος και όχι ψυχοπαθής κρίθηκε από τους ειδήμονες ψυχιάτρους ο μακελάρης Μπρέιβικ. Την τελική απόφαση, ωστόσο, θα λάβουν οι δικαστές του δικαστηρίου του Όσλο τον Ιούλιο. Ο ίδιος, πάντως, απηύθυνε νεοναζιστικό χαιρετισμό σηκώνοντας τη γροθιά του κατά την είσοδό του στο δικαστήριο, παραδέχθηκε τα εγκλήματά του, έμεινε ανέκφραστος στην παρουσίαση των θυμάτων του, δάκρυσε από συγκίνηση κατά την προβολή βίντεο που είχε ανεβάσει στο Διαδίκτυο σχετικά με τη δράση του και ισχυρίστηκε πως θα τα ξαναέκανε διότι είναι “απαραίτητα”. Ακόμη, δεν παρέλειψε να ζητήσει είτε την αθώωσή του είτε τη θανάτωσή του, όντας σίγουρος ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί το δεύτερο γιατί δεν υφίσταται η θανατική ποινή.
Το μανιφέστο
Το έργο του Νορβηγού μακελάρη, ένα μανιφέστο 1.500 και πλέον σελίδων με τίτλο «2083 Μια ευρωπαϊκή διακήρυξη ανεξαρτησίας» αναφέρεται μεταξύ άλλων στην ιδρυτική συνάντηση του τάγματος των “Ναϊτών Ιπποτών”, επωνυμία εμπνευσμένη από ένα δυτικό μυστικιστικό στρατιωτικό τάγμα που εμφανίστηκε τον 13ο αιώνα, κατείχε πλούτη και εξουσία, ενώ συμμετείχε και στις Σταυροφορίες. Οι “Ναΐτες Ιππότες”, σύμφωνα με τον Μπρέιβικ, επανιδρύθηκαν στο Λονδίνο το 2002. Στόχος του είναι να πολεμήσει την ολοένα αυξανόμενη απειλή της “ισλαμοποίησης της Δυτικής Ευρώπης”.
Ακόμη, προχωράει σε μάλλον ιδιότυπες αναγνώσεις της ευρωπαϊκής ιστορίας και καταγράφει πιθανούς στόχους ανά χώρα και ανά προτεινόμενη τρομοκρατική ενέργεια. Στοιχειοθετεί όλα τα εθνικιστικά κόμματα της Ευρώπης καθώς και τα κόμματα του πολιτιστικού μαρξισμού τα οποία και θεωρεί στόχους. Για τη χώρα μας, ως φιλικά προσκείμενους κομματικούς σχηματισμούς καταγράφει το ΛΑΟΣ και τη Χρυσή Αυγή, ενώ τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΚΚΕ θεωρούνται “κόμματα του εχθρού”.
Σαν ιππότης του 21ου αιώνα, όμως, αφιερώνει μία ολόκληρη ενότητα στην εμφάνιση που πρέπει να έχει ένας σωστός “μαχητής”, στην ενδυμασία, στη φυσική κατάσταση, στη χρήση των γυναικών ως αντικείμενα που θα προσελκύσουν κι άλλους οπαδούς. Και βέβαια δεν παραλείπει να προτείνει το σολάριουμ πριν από την όποια επίθεση για να επιτυγχάνεται μία πιο φρέσκια, πιο δυναμική εικόνα του “ιππότη” που θα λειτουργεί ως πρότυπο.
Σημειώνεται πως η γνωστή εταιρεία ρούχων Lacoste, μπλουζάκι της οποίας φορούσε κατά τη μεταφορά του στις φυλακές αλλά και σε διάφορες φωτογραφίες του στο διαδίκτυο, προχώρησε σε ασφαλιστικά μέτρα, απαγορεύοντας στον Μπρέιβικ να τα φορά ώστε να αποφευχθεί η όποια σύνδεση της μάρκας με ακροδεξιές ιδεολογίες.
Ένα φάντασμα "σκιάζει" την Ευρώπη
Στον ιδεολογικό πυρήνα του Μπρέιβικ, ο οποίος δεν εντάσσεται σε καμία περίπτωση στη λούμπεν άκρα δεξιά, σαν αυτή που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα και έχει ως βασικό επιχείρημα το “οι μετανάστες θα μας πάρουν τις δουλειές και τις γυναίκες”, βρίσκεται η πολιτισμική ισλαμοποίηση της Ευρώπης. Αντίστοιχες ανησυχίες έχει και η ολλανδική ακροδεξιά. Πρόκειται για μία τάση της δεξιάς που ονομάζεται “πολιτισμικά συντηρητική”.
Άλλωστε, οι αναρτήσεις του Μπρέιβικ διαφέρουν κατά πολύ από αυτές της Χρυσής Αυγής αν και είναι εξίσου επικίνδυνες. Βασική αιτία για αυτή τη διαφορά είναι η καλύτερη οικονομική κατάσταση της Νορβηγίας, η ύπαρξη κοινωνικού κράτους και το σαφώς υψηλότερο βιοτικό επίπεδο από τις χώρες του Νότου. Ακόμη, η ειδωλοποίηση της ιστορίας των χωρών του Βορρά, των Βίκινγκ, των Ιπποτών κ.λπ. συντελεί σε μεγάλο βαθμό στην ανάδειξη και ανάπτυξη ξενοφοβικών πεποιθήσεων αλλά και σε στρεβλή αναπαραγωγή μιας νοσταλγικής αντίληψης για την Ευρώπη πριν το 1918. Η ειδοποιός διαφορά έγκειται στο ότι η ελληνική ακροδεξιά σε αντίθεση με τις πολιτισμικές ακροδεξιές της υπόλοιπης Ευρώπης είναι και πολιτική ακροδεξιά, μεγαλωμένη στον κόρφο του μετεμφυλιακού και χουντικού κράτους ως παρακρατικός μηχανισμός.
Παρ' όλα αυτά κομβικό σημείο για όλες τις ακροδεξιές σέχτες σε Ευρώπη και Αμερική αποτελεί η στρατιωτικοποίηση και η αγάπη για τα όπλα. To πρόβλημα όμως είναι πως όταν το μόνο όπλο που έχεις είναι σφυρί, όλα τα ζητήματα τα αντιμετωπίζεις ως πρόκες. Έτσι έκανε και ο Μπρέιβικ αλλά και τρία μέλη της γερμανικής οργάνωσης “Προστασία της Πατρίδας” που ενώ καταζητούνταν από τις αρχές επί 13 χρόνια για τους φόνους 10 ατόμων -Έλληνων και Τούρκων ιδιοκτητών μικρομάγαζων και μίας αστυνομικού- τελικά οι γερμανικές αρχές κατάφεραν τον περασμένο Νοέμβρη να συλλάβουν μόνο τη γυναίκα. Οι δύο άνδρες είχαν αυτοκτονήσει.
Η Γερμανία, όμως, είναι μία ενδιάμεση κατάσταση, καθώς συνδυάζει την ισλαμοφοβία με τον ναζισμό, όπου ο τελευταίος είναι ταυτόχρονα μυθολογία και αντικομμουνισμός. Στο μάτι του κυκλώνα της γερμανικής ακροδεξιάς βρίσκονται οι Τούρκοι και λόγω γειτνίασης και σκούρων χαρακτηριστικών ενίοτε παίρνει η μπάλα και τους Έλληνες.
Η μαρξιστική κουλτούρα ως απειλή
Ο Μπρέιβικ δεν επέλεξε ως στόχο κάποιο τζαμί, η επιλογή να γίνει στόχος η κατασκήνωση της νεολαίας του Εργατικού Κόμματος ήταν απολύτως συνειδητή και στοχευμένη. Μισεί την Αριστερά και τους θιασώτες της ίσως περισσότερο και από τους μουσουλμάνους. Σύμφωνα με άρθρο του Ρέμι Νίλσεν, διευθυντή της νορβηγικής έκδοσης της Μοnde Diplomatique, στην αγγλική έκδοση της εφημερίδας, “η Αριστερά, μέσα από την προσκόλλησή της στο ιμπεριαλιστικό παρελθόν των λευκών, δυσφημίζει τους λευκούς” πράγμα που για τους αντιπάλους της λαμβάνεται ως “αντίστροφος ρατσισμός”.
Οι συντονισμένες προσπάθειες να τοποθετηθεί ο μαρξισμός και η μαρξιστική φιλοσοφία στον αντίποδα του ναζισμού ως ακραία από τη δεξιά αλλά και τα κυρίαρχα ΜΜΕ υπερτονίζοντας σύμφωνα με τον Νίλσεν “τα εγκλήματα του «κομμουνισμού» και την υποτιθέμενη “αναπόφευκτη” πορεία προς ολοκληρωτικά καθεστώτα συντελεί σε μεγάλο βαθμό στην απαξίωση της Αριστεράς και στη στοχοποίησή της. “Αυτή η στρατηγική έχει αποδειχθεί αποτελεσματικό μέσο που εμποδίζει την πολιτική αντιπαράθεση περί της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης της κοινωνίας, μετατρέποντας την πολιτική σε μία «πολιτισμική μάχη», παρά σε μια αντιπαράθεση σχετική με τη διανομή του πλούτου και όσων ενώνουν τους ανθρώπους” τονίζει ο Νίλσεν.
Στην Ευρώπη της κρίσης, και με τις εκλογές να πλησιάζουν σε Γαλλία αλλά και στη χώρα μας, η όποια άνοδος της ακροδεξιάς το μόνο που θα κάνει είναι να δημιουργήσει ακόμη ένα πιο επικίνδυνο σκηνικό που θα νομιμοποιεί τον ρατσισμό και τον διχασμό.
πηγή: avgi.gr
