Καλό ταξίδι Βάσο Λυσσαρίδη, αγωνιστή και φίλε…
Θα ρίξω τα μαλλιά μου πίσω
θα φορέσω το πρόσωπο ανάποδα
και θα βγω στους δρόμους και στις πλατέες
με ντουφέκια, φωνές, με συνθήματα…
Να ρεζιλέψω τους οπαδούς του συρματοπλέγματος…
Να βάλω φωτιά στην Πρεσβεία του Θανάτου…
Θα ρθούν οι γνωστικοί να μου βάλουν τρικλοποδιά,
γιατί τους διώχνω τους πελάτες από τα μαγαζιά…
Θα ρθούν οι «ειδικοί αστυνομικοί» να μου σπάσουν τα πλευρά,
γιατί βάζω οργή και φωτιά στα παιδιά…
Θα ρθούν οι κόκκινοι να μου κοκκινίσουν το μούτρο,
γιατί είμαι πιο κόκκινος απ’ αυτούς…
Θα ρθούν οι λευκοί να μου μαυρίσουν το μάτι,
γιατί είμαι πιο λευκός απ’ αυτούς…
Θα ρθούν οι φωτισμένοι να μου αλλάξουν τα φώτα,
γιατί είμαι πιο φωτισμένος απ’ αυτούς…
Θα ρθούν
οι γελοίοι, οι σοβαροί…
Οι ανατολικοί, οι δυτικοί…
Οι προτεστάντες, οι καθολικοί…
Οι δικοί, οι οχτροί…
Οι διαόλοι, οι θεοί…
Τελοσπάντων όλοι, εκείνοι κι αυτοί
που παίρνουν τη ζωή σαν καπρίτσιο της στιγμής…
Μα εγώ θα ξαναρίξω τα μαλλιά μου πίσω
θα ξαναφορέσω το ματωμένο πρόσωπο ανάποδα
και θα βγω στους δρόμους και στις πλατέες
με ντουφέκια, φωνές, με συνθήματα…
Να διεκδικήσω Ψωμί και Ελευθερία
Είχα την τύχη και την τιμή να γνωρίσω τον Βάσο Λυσσαρίδη, το 2013, κατά τη διάρκεια της τραπεζικής κρίσης στην Κύπρο. Από τότε γίναμε φίλοι και διατηρήσαμε επαφή. Μέχρι την τελευταία φορά που μιλήσαμε, το μυαλό του ήταν ξυράφι. Ο Βάσος Λυσσαρίδης ήταν ένας πολύ ξεχωριστός άνθρωπος και πολιτικός. Ήταν ένα είδος πολιτικού που σήμερα απουσιάζει. Με εξαιρετικές ικανότητες ανάλυσης ο ίδιος, που ελάχιστοι πολιτικοί διαθέτουν διεθνώς, αλλά κυρίως με το προσόν να έχει δική του πολιτική ΑΠΟΨΗ και να συγκρούεται για αυτήν. Δεν ήταν ο πολιτικός που στρογγύλευε, που έστριβε. Πόσους τέτοιους απλούς ανθρώπους μα ιδιαίτερα πολιτικούς γνωρίζουμε γύρω μας; Δεν δίστασε να τα βάζει με μεγάλους αντιπάλους. Ίσως δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να αποχαιρετίσουμε τον «γιατρό» από το ποίημα του Δώρου Λοΐζου, «Το Τραγούδι του Λεύτερου». Του Δώρου Λοΐζου, που έχασε τη ζωή του στην απόπειρα δολοφονίας κατά του Βάσου Λυσσαρίδη το 1974.
