Το Other Story είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κινηματογραφικό εγχείρημα κάποιων ανθρώπων που αποφάσισαν να συλλέγουν και να καταγράφουν ιστορίες ανθρώπων. Ξεκίνησε μέσα σε αυτή τη χρονιά και όπως λένε και οι ίδιοι στο προφίλ τους στο fb, «Μία ιστορία κάθε φορά. Ένας άνθρωπος κάθε φορά».
Η πρώτη σειρά αυτών των μικρών ταινιών αφιερώνεται στους πρόσφυγες και τους μετανάστες και οι πρώτες ιστορίες έρχονται από εκεί. Παρακολουθούμε την ιστορία του Elias, πρόσφυγα από την Συρία, τον οποίο η ομάδα βρήκε στην Κω, έξι ώρες αφότου είχε καταφέρει να φτάσει στο νησί μαζί με άλλους 25 πρόσφυγες μέσα σε ένα φουσκωτό σκάφος. Το βίντεο είναι της Madeleine Kate McGowan. Η κεντρική φωτογραφία είναι της Anne Louise Carstens.
[Η συνέντευξη και η παρουσίαση είναι στα αγγλικά. ToPeriodikoGR τα μετέφρασε και κάτω από το video ακολουθεί η ελληνική μετάφραση]
Elias from Other Story on Vimeo.
«Υπάρχει μια γυναίκα που ζεί χωρίς εσένα και χωρίς την αγάπη σου… έρχεται ζητώντας άδεια και το έθνος γελάει μαζί της. Τον αγαπάει, ναι τον αγαπάει…»
Ο Elias είναι από την Συρία. 24 ετών. Τον συναντήσαμε έξι ώρες αφότου έφτασε στην Κω με πλαστική βάρκα. Τραγουδούσε όλη την ώρα από το Bodrum της Τουρκίας μέχρι την Κω, για να ηρεμεί τους υπόλοιπους στη βάρκα. Τον ρωτήσαμε τι έφερε μαζί του από την Συρία.
«Ένα t-shirt, ένα παντελόνι, τέσσερα μποξεράκια και δυο ζευγάρια κάλτσες. Και τα χαρτιά μου και το τηλέφωνό μου. Αυτά.»
ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχει κάτι που άφησες πίσω και θα ήθελες να έχει πάρει μαζί σου;
«Τα πάντα. Αν μπορούσα να βάλω την οικογένειά μου σε μια τσάντα και να την πάρω μαζί μου, θα ήταν πολύ… Είναι σκληρό, γιατί μπορεί να κάνω να δω την οικογένειά μου πέντε χρόνια. Δεν μπορώ να πάω πίσω. Πέντε χρόνια. Είναι μισή γενιά… Και ο πατέρας μου είναι μεγάλος. Όπως και η μητέρα μου.»
Τέσσερις ημέρες πριν τον συναντήσουμε, ο Elias ήταν στη Συρία. Μοιράστηκε μαζί μας τι του είπε ο πατέρας του, τη στιγμή που ο Elias έφευγε από το σπίτι.
«Μου είπε, είναι το μέλλον σου. Θέλω να γίνεις άντρας με τον τρόπο σου. Να πάρεις σωστές αποφάσεις. Φρόντισε τον εαυτό σου. Και με φίλησε στο μέτωπο. Έφυγα τρέχοντας γιατί έκλαιγα. Ναι… όμορφες αναμνήσεις. Αυτό το φιλί μου έδωσε πολλή δύναμη, αγάπη, ηρεμία. Πιστεύω ότι ο πατέρας μου, η μητέρα μου και η οικογένειά μου είναι πίσω μου. Και με σπρώχνουν μπροστά. Και ο πατέρας μου πάντα μου έλεγε, να είσαι καλός με τους ανθρώπους σου. Να βοηθάς όλους όσους μπορείς. Αυτά μου είπε πριν φύγω από τη Συρία.»
Ο πατέρας του τον δίδαξε να αγαπάει τη λογοτεχνία. Τον ρωτήσαμε ποιος είναι ο αγαπημένος του συγγραφέας. Μας είπε ότι είναι ο παράλυτος Άγγλος, θεωρητικός φυσικός και κοσμολόγος, Στήβεν Χώκιν.
«Άλλαξε τον κόσμο. Άλλαξε αυτό στο οποίο πίστευε ο κόσμος. Είχε τις εμπειρίες του με την βαρύτητα, επειδή είναι σε αναπηρική καρέκλα. Το μυαλό του ρέει διαρκώς μέσα από όλο το σύμπαν, στον Γαλαξία, παντού. Αυτός ο άνθρωπος είναι για τους άθεους ό,τι ο Θεός για τους θρησκευόμενους.»
Του ζητήσαμε να μας μοιραστεί μαζί μας την ιστορία του για το όταν ερωτεύτηκε το κορίτσι του, την Ρίτα. Η Ρίτα ζει ακόμα στη Συρία.
«Όταν ερωτεύτηκα τη Ρίτα.. Εκείνη ήταν μικρότερη από μένα. Πήγαινα κάτω από το παράθυρό της και καθόμουν μία ώρα, δύο ώρες, τρεις ώρες. Καθόμουν έτσι. Μετά από τρία χρόνια με αποδέχτηκε. Κι ερωτευτήκαμε. Με αποδέχεται όπως είμαι. Και είμαι ο πρώτος έρωτας της ζωής της. Ναι…»
Χιλιάδες Σύριοι φεύγουν από την πατρίδα τους κάθε μέρα. Οι κίνδυνοι που έχουν να αντιμετωπίσουν κατά τη φυγή τους είναι ίσοι με αυτούς που αντιμετωπίζουν αν μείνουν στην πατρίδα τους.
Μιλήσαμε με τον Elias για τα όνειρά του.
«Θέλω η οικογένειά μου και όλοι οι άνθρωποι στη Συρία να ζήσουν με ειρήνη. Κι ας ξέρουμε αυτό: η ανθρωπιά είναι η λύση. Μόνο η ανθρωπιά.»
Όταν ο Elias έφτασε στην Κω τη νύχτα, τον υποδέχτηκε ένας κάτοικος του νησιού. Αυτή η εμπειρία έκανε μεγάλη εντύπωση στον Elias.
«Αυτό που έκανε ο Έλληνας αυτός για μας χθες, ήταν… δεν ξέρω πώς να το περιγράψω. Μας αγκάλιασε, γιατί; Γιατί; Αυτό είναι ανθρωπιά. Αυτό είναι που ψάχνουμε. Η πατρίδα για μένα δεν είναι απλά κάποιες πέτρες, κάποιο χώμα, λίγη θάλασσα και βουνά. Για μένα είναι το κάθε μέρος που με σέβεται. Που μου προσφέρει μια καλή ζωή. Που μου εξασφαλίζει την ειρήνη, μου δίνει δικαιοσύνη. Αυτή είναι η πατρίδα μου. Και θα το αγαπώ αυτό το μέρος. Όπως ακριβώς αγαπούσα και την προηγούμενη πατρίδα μου. Τη Συρία. Θέλω μόνο να βρίσκομαι με τον «άνθρωπο. Αυτή η έννοια του «ανθρώπου», μου φτάνει. Αγαπώ τη Συρία. Αλλά το να ζήσεις πλέον εκεί είναι παραπάνω από αδύνατο. Λένε ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα για τους πρόσφυγες στην Ουγγαρία. Φοβόμαστε, αλλά θα προχωρήσουμε, τι άλλο μπορούμε να κάνουμε. Δεν μπορώ να πάω πίσω στη Συρία τώρα.»
Στο σώμα του ο Elias έχει πολλά τατουάζ. Του ζητήσαμε να μας περιγράψει ένα από αυτά.
«Αυτό είναι από όταν ήμουν πρόσκοπος. Ήμουν προσκοπάκι. Ακόμα είμαι, αλλά εδώ και τρία χρόνια δεν είμαι ενεργός. Είναι σημαντικό για μένα να είμαι πρόσκοπος. Γιατί το πρώτο που σου μαθαίνουν είναι η υπομονή. Υπομονή. Και πώς να έχεις μια κανονική σχέση με τη φύση. Πώς μπορείς να ζήσεις αν δεν έχει νερό, αν δεν έχεις τροφή. Και τώρα ήταν πολύ βοηθητικό για μένα σε αυτό το ταξίδι.»
Πριν τον πόλεμο στη Συρία, ο Elias εργαζόταν ως ναύτης. Έχει ταξιδέψει σε πάνω από 30 χώρες. Τον ρωτήσαμε για το πώς είναι να ταξιδεύει.
«Πρέπει να σέβομαι το μέρος που είμαι. Δεν μπορώ να έρχομαι στο σπίτι σου και να βάζω τα πόδια μου στον καναπέ. Είναι σπίτι σου, πρέπει να σεβαστώ τον… [καναπέ!] Ναι! Τον καναπέ»
Ο Elias έφτασε στη Γερμανία. Ελπίζοντας να χτίσει το μέλλον του εκεί. Η οικογένειά του παραμένει στη Συρία. Επιμένουν να παραμείνουν στο σπίτι και τη γη τους, παρά τον ολοένα αυξανόμενο κίνδυνο.
