Ο Δάσκαλος σήμερα βγήκε και πάλι εμπρός. Παραμέρισε την αγέλη κι άνοιξε την αγκαλιά του στα πονεμένα παιδιά της προσφυγιάς, και στις αυλές των σχολείων άνοιξε την πόρτα του παράδεισου για τους μικρούς εγκλωβισμένους αγγέλους.

Αυτό ο Δάσκαλος το κάνει κάθε μέρα για όλα τα παιδιά του κόσμου, με όλες τις ιδιαιτερότητές τους, τόσο διαφορετικά μα τόσο όμοια μεταξύ τους, μα δεν φαίνεται γιατί ο Δάσκαλος το κάνει να μη φαίνεται.

Κι αν ο Δάσκαλος αποφασίσει να βάλει πορτιέρη στην αυλή του παραδείσου τότε θα γίνει ένας δάσκαλος τόσο δα μικρός και ξάφνου το φως που λούζει τα σχολεία θα χαθεί και τον αέρα δε θα γεμίζουν χαρούμενες φωνές ούτε χεράκια όρθια να πουν με θάρρος το λάθος που βγάζει στο σωστό.

Τότε στον αέρα θα αιωρούνται σαν βρώμικοι χαρταετοί μεγεθυμένα τα προβλήματα , οι δυσκολίες και οι εφιάλτες που κουβαλά κάθε παιδί από το σπίτι κι από προσωπική του αδυναμία. Αυτούς τους χαρταετούς που κρύβουν το φως απ τα παιδιά, ο Δάσκαλος  τους τσαλακώνει σε μικρά χαρτάκια και τους καταπίνει κι ανοίγει τον ουρανό για τα παιδιά και καρφώνει σε κάθε σύννεφο μια ελπίδα για το καθένα και χτίζει θεμέλια για τα όνειρα και πίστη στη ζωή.

Αν ο δάσκαλος έβαζε σήμερα πορτιέρη για τους μικρούς αγγέλους της προσφυγιάς, θα ήταν ένας δάσκαλος που θ΄άρχιζε να κλείνει σιγά σιγά την πόρτα και για τα «άλλα» παιδιά. Αλλά, «άλλα» παιδιά για τον Δάσκαλο δεν υπάρχουν.

Γι' αυτό σήμερα ο Δάσκαλος βγήκε πάλι εμπρός.

*Η Μαρία Κέρογλου είναι διευθύντρια του 4ου Δημοτικού Σχολείου Χίου-ΔΥΕΠ