«Αν και γενικά είναι καλό πράγμα οι συζητήσεις και οι συναντήσεις, δεν περιμένω να βγει κάτι το ιδιαίτερο από αυτήν της Κωνσταντινούπολης μεταξύ Μητσοτάκη και Ερντογάν.
Άλλωστε, παραμένει ίδια η ρητορική του αναθεωρητισμού (“γαλάζια” πατρίδα- αποστρατικοποίηση νησιών Αιγαίου κλπ) που έχει υιοθετήσει το Υπ. Εξωτερικών της Τουρκίας και το γραφείο του κου Ερντογάν. Παρόλα αυτά , οι συζητήσεις και οι συναντήσεις συνήθως, κακό δεν κάνουν.
Ο κος Μητσοτάκης θα πρέπει να βάλει στη συζήτηση, τη βασική ατζέντα των Ελληνοτουρκικών θεμάτων που δεν είναι άλλη από την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, δηλαδή το θέμα των θαλασσίων ζωνών.
Ο χρόνος που γίνεται η συνάντηση, έχει σημασία λόγω της Ρωσο-Ουκρανικής σύγκρουσης και δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην Τουρκία στην διπλωματική της ρητορική και στην προσπάθειά της να μετατραπεί σε διαμεσολαβητή. Ας το εκμεταλλευτούμε λοιπόν όσο μπορούμε.
Όπως είναι γνωστό, πρόσφατα στη συζήτηση στη Βουλή, ο Αλέξης Τσίπρας είχε εκφράσει την άποψη ότι έχει έρθει η ώρα να πιέσουμε την Τουρκία, μια που ο λόγος της δεν είναι μόνο διφορούμενος αλλά και αντιφατικός.
Δεν μπορεί να θέλει να είναι μεσολαβητής για να επέλθει εκεχειρία σε μια πολεμική διένεξη και συγχρόνως να εγείρει απαιτήσεις από το γείτονά της, που σημειωτέων, είναι και μέλος του ΝΑΤΟ και να ζητά αποστρατικοποιήσεις νησιών και άλλες βλέψεις, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και των ισχυουσών συμφωνιών.
Όσο αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία, καμιά δικαιολογητική διαδικασία δεν μπορεί να δώσει άλλοθι στην Ρωσική εισβολή. Θα έπρεπε οι όποιες διαφορές να λυθούν με τη διπλωματική οδό, αν και οι τέσσερεις όροι που έχει θέσει ο πρόεδρος Πούτιν, είναι πολύ δύσκολο για να τους δεχθεί η Ουκρανική πλευρά και η αυταρχική κυβέρνηση που διαθέτει.
Ας ελπίσουμε ότι αυτή η κατάσταση θα λήξει με την κατάπαυση του πυρός και την επιστροφή των Ρωσικών δυνάμεων στις βάσει τους.
Αυτό θα αποτελούσε την αρχή μιας διπλωματικής λύσης ώστε να μην πάνε στράφι οι συνομιλίες, όπως πήγαν “άπατες” οι συμφωνίες του Μινσκ, με ευθύνη και των δύο χωρών.
Η αποστολή όπλων από την Ελλάδα , αποτελεί μια λάθος διπλωματική κίνηση.
Αυτό όμως είναι ένα θέμα μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και άλλων κομμάτων της βουλής με τον κ. Μητσοτάκη.
Σε καμιά περίπτωση δε θα δεχτούμε υποδείξεις εξωτερικής πολιτικής από μια εκπρόσωπο της Ρωσικής Κυβέρνησης (κ. Ζαχάροβα) και οποιουδήποτε πρεσβευτή.
Με ανησυχούν λοιπόν αυτές οι δηλώσεις όπως με ανησυχεί και το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει συμπεριληφθεί στις πενήντα χώρες που η Ρωσία “θεωρεί” ότι βοηθούν την Ουκρανική πλευρά.»
