Οι “κακοί” έχουν μια “φυσική” ροπή προς το έγκλημα, οι “καλοί” είναι εξ ορισμού αθώοι και απροστάτευτοι από τους “κακούς”. Ο Batman έχει ως σκοπό της ζωής του την αέναη μάχη με το έγκλημα κι αυτούς που το διαπράττουν, με σημείο αναφοράς την περίφημη Gotham City. Η μανιχαϊστική αυτή λογική, κυρίαρχη στο Hollywood, δεν αφορά μόνο την αμερικανική κοινωνία και τις ΗΠΑ.
Ένα από ρητορικά σχήματα που επιστράτευσε ο ΣΥΡΙΖΑ από την περίοδο που βρέθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το 2012, ήταν αυτό του “ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς” έναντι των αντιπάλων της. Το σχήμα αυτό, ανεξάρτητα από το αν κάποιος είναι περισσότερο η λιγότερο νιτσεϊκός, συμπύκνωνε μια πλευρά της πολιτικής αντιπαράθεσης που δεν μπορεί να θεωρηθεί αμελητέα. Κι αυτή είχε να κάνει με τη διαφθορά που αποτέλεσε, περισσότερο ή λιγότερο, χαρακτηριστικό σημείο των περισσότερων κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν. Το ηθικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, είχε να κάνει αφενός με το ότι ήταν μια άφθαρτη πολιτική δύναμη, που δεν είχε αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες. Και, αφετέρου, με το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα της Αριστεράς, μπορεί να επικαλεστεί την ιστορία των αγώνων της που είναι συνδεδεμένοι με κορυφαίες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της χώρας.
Όλα αυτά, βέβαια, συνδέονται και με το θεωρητικό αποτύπωμα του Τρότσκι, ο οποίος στο έργο του Η Ηθική τους και η Ηθική μας επισημαίνει την ηθική ανωτερότητα του σκοπού για τον οποίο παλεύουν οι κομμουνιστές, που δεν είναι άλλος από την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τα δεσμά του καπιταλισμού, στοιχείο που υπάρχει και στον Λένιν. Από τη συγκεκριμένη συζήτηση δεν μπορεί να παραλειφθεί η διαδρομή και τα πεπραγμένα του ιστορικού ηγέτη του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη, με έμφαση στις κινήσεις που έκανε μετά την ήττα στον Εμφύλιο. Πρόκειται για ένα κεφάλαιο της ιστορίας της ελληνικής Αριστεράς που αποτέλεσε αφορμή για πολλαπλές διαμάχες ηθικού περιεχομένου.
Με την ανάληψη των κυβερνητικών καθηκόντων από τον ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα παραπάνω τελούσαν προς απόδειξη. Και με τη λήξη της κυβερνητικής θητείας όλα τίθενται προς απολογισμό, είτε το θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ είτε όχι. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να αποδείξει πως “δεν είναι σαν τους άλλους”, εφόσον ως κόμμα το είχε κάνει σημαία του. Κι όταν απέτυχε στον στόχο της κατάργησης των μνημονίων, για τον οποίο είχε δεσμευτεί προεκλογικά, το άγχος του “ηθικού πλεονεκτήματος” εντάθηκε. Στο πλαίσιο αυτό, δόθηκε ειδική έμφαση στην αντιμετώπιση της διαφθοράς. Η έμφαση που δόθηκε στο πεδίο αυτό είχε να κάνει κυρίως με την ηθική διάσταση των ζητημάτων κι όχι την πολιτική, παρ’ όλο που τα ζητήματα διαφθοράς αφορούν τόσο τη διανομή των οικονομικών πόρων όσο και τη δημοκρατία, τόσο ως προς το τυπικό όσο και ως προς το ουσιαστικό σκέλος.
Ωστόσο, τα πεπραγμένα της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ δεν εξαντλούνται στην καταπολέμηση της διαφθοράς και στο αν και κατά πόσο ήταν επιτυχής ή όχι, αν και η συζήτηση αυτή παραμένει στην επικαιρότητα λόγω της αντεπίθεσης που επιχειρεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα επιτεύγματα, λοιπόν, της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι το περίφημο “μαξιλάρι ασφαλείας” των 37 δισ. ευρώ που άφησε ως παρακαταθήκη. Στο πλαίσιο της ηθικής του Batman, το “μαξιλάρι” απέδειξε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ίδιος με τους πολιτικούς του αντιπάλους. Αντίθετα με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και τα μνημόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο την απεγκλώβισε, αλλά άφησε κι ένα αποθεματικό που την θωρακίζει απέναντι σε ενδεχόμενους κινδύνους. Επιπλέον, αποδεικνύει τεχνοκρατική επάρκεια, το οποίο απαντά στην προπαγάνδα της ΝΔ περί “ερασιτεχνών που δεν έχουν διοικήσει ούτε περίπτερο”, αλλά και μέριμνα για την κοινωνική πλειοψηφία, που είναι και το σημαντικότερο σε ό,τι αφορά την Αριστερά. Με όρους Batman, λοιπόν, το “μαξιλάρι” αποτελεί όπλο στη φαρέτρα του ΣΥΡΙΖΑ στη μάχη που δίνει ενάντια στο “κακό”.
