Η προειδοποίηση Τσίπρα στον Όλι Ρεν "καλό κουράγιο" περιγράφει την κοινωνική πραγματικότητα και την ένταση που προοιωνίζονται μέτρα ουσιαστικής δήμευσης της περιουσίας και κατακρήμνισης των κοινωνικών δικαιωμάτων και του εισοδήματος.
Η δημοσκόπηση της Metron Analysis επιβεβαιώνει την εκτίμηση ότι η κοινωνία ξεπερνά τις αμηχανίες και αναζητεί νέα πολιτική εκπροσώπηση, καθώς συνειδητοποιεί ότι μόνο με αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού μπορεί να αναχαιτιστεί η καταστροφή και να αλλάξει πορεία η χώρα. Δεν είναι μόνο το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ στην πρόθεση ψήφου που παγιώνεται ούτε μόνον η ενίσχυση των ποιοτικών χαρακτηριστικών, όπως η πρωτιά Τσίπρα στη δημοτικότητα των αρχηγών και η αδιαμφισβήτητη παράσταση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και η ικανότητα πρωθυπουργού για τον Σαμαρά ακολουθεί καθοδική πορεία. Και πώς αλλιώς να γίνει, όταν οκτώ στους δέκα πολίτες αποδοκιμάζουν την κυβερνητική πολιτική; Για πρώτη φορά ο "κανένας" βγαίνει πρώτος, μακράν πάνω από τον Σαμαρά, στην ικανότητα για πρωθυπουργός. Και να σκεφτεί κανείς ότι νυχθημερόν τα όργανα της διαπλοκής προπαγανδίζουν αδίστακτα υπέρ της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού.
Υπάρχει και το κοινωνικό ανάγλυφο, που επιβεβαιώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα των νέων ανθρώπων και των παραγωγικών ηλικιών. Η Ν.Δ. συγκροτείται προηγούμενη στην πρόθεση ψήφου μόνο στους άνω των 65 ετών. Στην ουσία πρόκειται για κόμμα που συλλέγει "ψήφο συνηθείας" ή "ψήφο ευγνωμοσύνης". Αλλά κι αυτό αρχίζει να δοκιμάζεται, καθώς ηλικιωμένοι συμπολίτες μας καθημερινά διαπιστώνουν ότι οι συντάξεις τους, τα φάρμακα και οι γιατροί τους δεν είναι δεδομένα. Ο ΕΟΠΥΥ διαλύεται, στα νοσοκομεία μπαίνουν διόδια, οι τιμές των φαρμάκων αυξήθηκαν κατά 24% και η συμμετοχή των ασφαλισμένων ξεπέρασε το 20%. Έρχεται και το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο... Η Ν.Δ. συντόμως θα αντιληφθεί ότι έχουν διαρραγεί οι σχέσεις εμπιστοσύνης της, έστω εξαναγκαστικής, με το τελευταίο κοινωνικό στρώμα.
Οι συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης, οι πλειστηριασμοί, οι ομαδικές απολύσεις, η εκτόξευση της ανεργίας, η φορομπηχτική πολιτική θα αποτελειώσουν την ήδη βαριά λαβωμένη κυβέρνηση. Συντόμως ο Σαμαράς θα κληθεί να αντιμετωπίσει το δίλημμα "να ζει κανείς ή να μη ζει". Δηλαδή θα κληθεί να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο να προσφύγει στις κάλπες τον Ιούνιο, ώστε να περιορίσει την εκλογική ήττα του, που μεγαλώνει όσο περνάει ο καιρός. Το μόνο που τον συγκρατεί είναι το αυτοκρατορικό μεγαλείο της ευρωπαϊκής προεδρίας.
