Ο Αμίρ από το Ιράν ήταν ο φιλοξενούμενος της πρώτης ενότητας «Αθλητισμός θα πει ελευθερία» και βρέθηκε στο στούντιο του 105.5 στο Κόκκινο μαζί με τον Αλβάρο Μπότση, κοινωνικό λειτουργό της δομής φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων στο Μεταξουργείο της ΑΡΣΙΣ - Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων.

«Μου λείπει η οικογένειά μου και η πόλη μου. Αλλά εδώ έχω την ελευθερία μου, μπορώ να γίνω ότι θέλω. Εδώ έγινα χριστιανός αλλά στο Ιράν δεν θα ζούσα, θα με σκότωναν, εδώ όλοι με αγαπάνε και έχω καλή ζωή. Οι Ελληνες είναι καλοί άνθρωποι. Υπάρχουν και λίγοι κακοί, αλλά λίγοι. Είχα πάρα πολλά προβλήματα με την Χρυσή Αυγή. Με σταματούσαν στον δρόμο, στο μετρό και μου έλεγαν ‘πρέπει να πας στη χώρα σου’ με έβριζαν. Αλλά οι πολλοί Ελληνες είναι καλοί» θα μας πει ο Αμίρ.

«Εχουμε φιλοξενήσει περίπου πενήντα παιδιά από την αρχή της χρονιάς στον ξενώνα στο Μεταξουργείο. Εχουμε τέσσερα παιδιά που παίζουν σε ποδοσφαιρική ομάδα και άλλα παιδιά ασχολούνται με τον αθλητισμό και άλλα με τη μουσική. Αυτό τους βοηθάει, βλέπουμε μεγάλη εξέλιξη στα παιδιά που αθλούνται», είπε από την πλευρά του ο Αλβάρο Μπότσης.
Ο Αμίρ έχει παίξει βόλεϊ, μπάσκετ και πλέον εντάχθηκε στις ακαδημίες ελληνορωμαϊκής πάλης του Παναθηναϊκού. «Είναι τέλεια» θα πει. «Δεν μου άρεσε ποτέ το ποδόσφαιρο, έκανα πάλη και στη χώρα μου. Ο αδελφός μου παίζει βόλεϊ, εδώ έπαιζε στην ομάδα του Ολυμπιακού».

Μιλώντας για την ζωή του στη δομή, ο Αμίρ θα πει: «Στο σπίτι μας φτιάξαμε μια οικογένεια από πολλές χώρες. Κάνουμε μαζί τα πάντα. Δεν έχουμε εδώ τις οικογένειές μας, τα παιδιά και οι εργαζόμενοι στη δομή είναι η οικογένειά μας. Τα νιώθω σαν αδέρφια μου».

«Η δική μας δουλειά δεν είναι μια απλή επαγγελματική συνεργασία αλλά μια ειλικρινή σχέση με τα παιδιά και τα ίδια το χουν καταλάβει. Αυτός ήταν ο στόχος από την αρχή αυτού του ξενώνα. Προσωπικά χαίρομαι να τα βλέπω να ανθίζουν. Η εικόνα που υπάρχει είναι πως οι πρόσφυγες είναι αδύναμοι αλλά συμβαίνει το αντίθετο. Ας σκεφτούμε πόσα έχει περάσει ο Αμίρ και πόσα έχει καταφέρει και πόσα όνειρα κάνει για το μέλλον».