Σε διαδικτυακή ψηφοφορία της FIFA τις προηγούμενες μέρες, ο Αλσίδες Γκίτζια (Alcides Edgardo Ghiggia Pereyra) ανακηρύχθηκε ο κορυφαίος παίκτης στην ιστορία των Μουντιάλ. Ο Γκίτζια ήταν αυτός που με δικό του γκολ η Ουρουγουάη σίγησε το Μαρακανά στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950, όπως μόνο «ο Φρανκ Σινάτρα και ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’», έστειλε ανθρώπους στην αυτοκτονία και έναν ολόκληρο λαό σε κρίση εθνικής ταυτότητας. Παράλληλα χάρισε το 2ο Παγκόσμιο Κύπελλο στη Σελέστε, την Εθνική ποδοσφαίρου της Ουρουγαουάης, της μικρότερης χώρας που έχει κατακτήσει ποτέ το τρόπαιο. 

Αυτής της -γεωγραφικής και αγωνιστικής- σφήνας ανάμεσα σε Αργεντινή και Βραζιλία, που η λέξη θάρρος είναι φτωχή για να περιγράψει το βάρος της φανέλας της. 

Ο Γκίτζια, το «Φάντασμα», όπως τον ονόμασαν οι βραζιλιάνοι οπαδοί για να χαρακτηρίσουν τις μουντιαλικές ημέρες του 1950, ήταν μέλος της μεγάλης και ταλαντούχας Σελέστε των Odbulio Varela, Roque Maspoli και Juan Schiaffino, αν και το πιο λαμπρό αστέρι της Σελέστε ήταν πράγματι το «El Fantasma».

Ανεξάρτητα από την όποια σημασία δίνει κάποιος σε τέτοιου είδους ψηφοφορίες, είναι τρομερό πως ένας παίκτης της δεκαετίας του '50 έσπασε το γνωστό δίδυμο ανάλογων διαδικασιών, δείγμα της μοναδικής αίγλης που άφησε πίσω της η μεγάλη ομάδα της Σελέστε χάρη στο κατόρθωμά της. 
Ο ίδιος ο Γκίτζια πέθανε στις 16 Ιουλίου του 2015, 65 χρόνια ακριβώς και τελευταίος επιζών, από την αναμέτρηση του Μαρακανά. Μάλλον για να μας θυμίζει ότι υπάρχουν πράγματα στη ζωή που μας ακολουθούν μέχρι να φύγει η ψυχή. 

Βέβαια, στα τελευταία χρόνια της ζωής του δεν μπορούσε πια να ακούσει τις ραδιοφωνικές περιγραφές από τα γκολ του θρυλικού αγώνα. Παρά τη σκληράδα και την αντοχή που τον διέκρινε τόσο στο χορτάρι όσο και ως χαρακτήρα, η εμπειρία αυτού του γεγονότος περιείχε τέτοια συναισθηματική φόρτιση, που ξεπερνούσε ακόμα και τον Αλσίδες Γκίτζια.