Η υποτιθέμενη «γιορτή των ερωτευμένων» του υποτιθέμενου Αγίου Βαλεντίνου ήταν την προηγούμενη βδομάδα. Δεν θα ασχοληθώ με τις κατασκευασμένες κοινοτοπίες εμπόρων, εκκλησίας και κράτους. Το έναυσμα για το παρακάτω κείμενο μου το έδωσαν σάιτ και εφημερίδες που χάριν της ημέρας θυμήθηκαν τη λεγόμενη «Σφαγή της Εορτής του Αγίου Βαλεντίνου». To 1929 πέντε άνδρες του Αλ Καπόνε έφθασαν σε μια αποθήκη του Βόρειου Σικάγου με δύο αυτοκίνητα, που έμοιαζαν με περιπολικά. Οι τρεις ήταν ντυμένοι αστυνομικοί και οι άλλοι δύο με πολιτικά. Στη γύρω περιοχή είχαν ακροβολιστεί δεκάδες συνεργάτες του Καπόνε (τσιλιαδόροι κλπ). Με καταδρομική επιχείρηση αιφνιδίασαν τα επτά άτομα που βρίσκονταν μέσα και τους διέταξαν να σταθούν με την πλάτη στον τοίχο. Χωρίς δεύτερη κουβέντα, τους γάζωσαν με τα αυτόματα «Τόμσον» που έφεραν. Οι «εκπρόσωποι του νόμου» βρήκαν στον τόπο του μακελειού έξι πτώματα πισώπλατα χτυπημένα και έναν βαριά τραυματία. Όταν τον ρώτησαν ποιος τον πυροβόλησε, αυτός ψέλλισε «κανείς» (!) και άφησε την τελευταία του πνοή. Είχε την ηθική των γκάνγκστερ: «Δεν μιλάμε ποτέ κι για κανένα λόγο σε μπάτσους». Το μακελειό έμεινε στην ιστορία ως η Σφαγή της Εορτής του Αγίου Βαλεντίνου.
Τώρα…
…ο Gus Russo, βραβευμένος δημοσιογράφος και ερευνητής, έχει γράψει ένα καταπληκτικό βιβλίο ντοκουμέντο για την ιστορία της αμερικανικής μαφίας με τον τίτλο «Το συνδικάτο» (εκδόσεις Ηλέκτρα 2005). Εκεί, πέραν της λεπτομερούς περιγραφής της ιστορίας της μαφίας και των ηγετών της, στο τέλος του βιβλίου με τεκμηριωμένη ακρίβεια ισχυρίζεται:
Ο υπόκοσμος της Μαφίας δεν είναι παρά η αντανάκλαση των ανώτερων κοινωνικών τάξεων της Αμερικής, όπου ο εκβιασμός ευδοκιμεί παντού, ακόμα και ανάμεσα στα «τσιράκια» των μεγαλοχρηματιστών της Γουόλ Στρητ. Κοινώς, η παρουσίαση των μαφιόζων ως φοβερών και τρομερών εγκληματιών από εφημερίδες, τηλεοπτικά δίκτυα, σάιτ, κινηματογράφο έχει ένα και μόνο σκοπό. Να αποκρύψει ότι οι πιο μεγάλοι εγκληματίες βρίσκονται στην μεγαλοαστική τάξη. Ο Αλ Καπόνε πιο συγκεκριμένα, το πολύ να έχει διατάξει ή δολοφονήσει 10-15 άτομα. Αντίθετα εταιρείες και μεγαλοαστοί έχουν δολοφονήσει από εκατοντάδες έως εκατομμύρια ανθρώπους.
«Από την ίδρυση τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιτίθενται συστηματικά εναντίον του εγκλήματος που προέρχεται από τις χαμηλότερες κοινωνικά τάξεις.
Ο κοινωνιολόγος Έντουιν Σάδερλαντ, που εφηύρε τον όρο εγκληματικότητα των χαρτογιακάδων, υπογράμμισε ότι «οι χαρτογιακάδες εγκληματίες είναι ασύγκριτα πιο επικίνδυνοι για την κοινωνία απ’ οποιονδήποτε άλλο τύπο εγκληματιών από την άποψη των επιπτώσεων στην ατομική ιδιοκτησία και στους κοινωνικούς θεσμούς». Η εγκληματικότητα των χαρτογιακάδων περιλαμβάνει τη δωροδοκία, τις παράνομες αμοιβές, τις εξαγορές, το ηλεκτρονικό έγκλημα, την καταναλωτική και τραπεζική απάτη, τις ανασφαλείς συνθήκες εργασίας, τον παράνομο ανταγωνισμό, τις παραπλανητικές πρακτικές, τις καταχρήσεις, τις μικροκλοπές και την κλοπή χρεογράφων. Ο Σάδερλαντ διατύπωσε το συμπέρασμα ότι αυτοί οι «κατεστημένοι επιχειρηματίες» «κάνουν τις Μαφίες και τα Συνδικάτα Εγκλήματος να μοιάζουν με επιχειρήσεις υπαίθριων αγορών». Επιπλέον περιέγραψε τη βασική διαφορά ανάμεσα στην εγκληματικότητα του υποκόσμου και του κόσμου της νομιμότητας ως εξής: «Οι γκάνγκστερ του υποκόσμου διαθέτουν τις απαραίτητες ιδιότητες σκληρότητας και ασυνειδησίας, αλλά στερούνται επιτηδειότητας».
Μόνο τα θανατηφόρα ατυχήματα σε ορυχεία τον 19ο αιώνα υπολογίζονταν σε 2.000 τον χρόνο. Δουλεύοντας δεκατέσσερις ώρες τη μέρα, έξι μέρες τη βδομάδα, άντρες, γυναίκες και παιδιά συγκέντρωναν εβδομαδιαία μόλις 15 δολάρια, ενώ ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της χώρας, ο υπουργός Οικονομικών Άντριου Μέλον, περιόριζε τη φορολογία της ανώτερης τάξης από το 50% στο 25% (ενώ η μείωση της φορολογίας για τους φτωχούς ήταν ελάχιστη - από το 4% στο 3%). Στη δεκαετία του 1930, ο δισεκατομμυριούχος Άντριου Μέλον είπε σε μια επιτροπή της Γερουσίας ότι πράγματι χρησιμοποίησε κακοποιούς για να διαλύσει εργατικά σωματεία κατά την οικοδόμηση της αυτοκρατορίας του. «Ήταν απαραίτητοι», κατέθεσε προκλητικά. Στη μελέτη του, το 1976, Gamblers and Gambling, ο κοινωνιολόγος Ρόμπερτ Ντ. Χέρμαν συμπέρανε: «Πολλές από τις μεγάλες οικογενειακές περιουσίες της Αμερικής δεν ήταν αποτέλεσμα εργασίας αλλά λεηλασίας».
Την ίδια χρονιά που ο Αλ Καπόνε στάλθηκε στο Αλκατράζ για απόκρυψη από την Υπηρεσία Δημοσίων Εσόδων φόρου εισοδήματος ύψους 215.000 δολαρίων, ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, Τζ. Πιέρποντ Μόργκαν, δεν κατέβαλε ούτε ένα δολάριο στον εφοριακό του.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο Μέγιερ Ντίτλαβ, ο Τζο Σιτσιλιάνο και άλλοι φυλακίστηκαν για τον ρόλο τους στην υπόθεση χρησιμοποίησης αλογίσιου κρέατος για την παρασκευή χάμπουργκερ στο Σικάγο. Η αντικατάσταση του μοσχαρίσιου κιμά με αλογίσιο κρέας δεν αποδείχτηκε να προκάλεσε την ασθένεια, πολύ περισσότερο τον θάνατο, οιουδήποτε. Την ίδια περίοδο, σύμφωνα με το αμερικανικό υπουργείο Γεωργίας, μονάδες επεξεργασίας τροφίμων που ανήκαν σε μέλη της μεγαλοαστικής τάξης πουλούσαν εν γνώσει τους τρόφιμα μολυσμένα με κατσαρίδες, μύγες, τρωκτικά, ακαθαρσίες, μικροβιοκτόνα και σαλμονέλα, προκαλώντας 4.000 θανάτους από δηλητηρίαση τον χρόνο και εκατομμύρια μη θανατηφόρες τροφικές δηλητηριάσεις. Οι θάνατοι συγκαλύφθηκαν μέσω των καθιερωμένων δωροδοκιών των επιθεωρητών του υπουργείου Γεωργίας από τις βιομηχανίες τροφίμων. Αντίθετα απ’ όσους ενεπλάκησαν στην υπόθεση του αλογίσιου κρέατος, κανένα στέλεχος βιομηχανίας τροφίμων δεν φυλακίστηκε για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν.
Επίσης, στα μέσα της δεκαετίας του 1950, διοικητικά στελέχη της Brown & Williamson Tobacco ζήτησαν με απόρρητα μνημόνια «να θάψουν δυσμενή αποτελέσματα δοκιμών» σχετικά με το προϊόν τους, τα οποία χαρακτήριζαν εμπιστευτικά ως «συστήματα απαλλαγής από τη νικοτίνη». Ένα τέτοιο μνημόνιο ανέφερε ότι το προϊόν περιείχε το ισχυρό καρκινογόνο βενζοπυρένιο. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, υπολογίζεται ότι ο καπνός του τσιγάρου έχει σκοτώσει περισσότερα από δεκαπέντε εκατομμύρια άτομα. Κανένα στέλεχος καπνοβιομηχανίας δεν έχει εκτίσει φυλάκιση έστω και μιας μέρας.
Πριν ακόμη πουλήσει το πρώτο Pinto της στη δεκαετία του 1970, η Ford Motor Company ανακάλυψε ότι το ρεζερβουάρ είχε σχεδιαστεί εσφαλμένα, γεγονός που θα είχε ως αποτέλεσμα ν’ ανατιναχτεί το αυτοκίνητο σε ένα δυνατό τρακάρισμα. Παρόλο που οι μελέτες της εταιρείας προέβλεπαν ότι θα συνέβαιναν περισσότεροι από 180 θάνατοι, τα στελέχη της υπολόγισαν ότι η ρύθμιση των μηνύσεων που θα υποβάλλονταν εξαιτίας των θανάτων θα ήταν πολύ φτηνότερη (49,5 εκατομμύρια δολάρια) από την επισκευή όλων των αυτοκινήτων που είχαν ήδη κατασκευαστεί (137 εκατομμύρια δολάρια), έτσι αποφάσισαν να πουλήσουν τα θανατηφόρα αυτοκίνητα. Με τον τρόπο αυτό, τα αναίσθητα διευθυντικά στελέχη ακολούθησαν απλώς το δόγμα του ιδρυτή της εταιρείας, Χένρι Φορντ, ο οποίος κάποτε είπε: «Υπάρχει κάτι το απαραβίαστο στις μεγάλες επιχειρήσεις. Οτιδήποτε είναι οικονομικά σωστό είναι και ηθικά σωστό».
Εκπρόσωποι της Ford είπαν αργότερα ότι μόνο είκοσι έξι άτομα είχαν σκοτωθεί από εκρήξεις Pinto, αλλά ανεξάρτητες μελέτες ανέβασαν τον αριθμό αυτό στα πεντακόσια. Κανένα στέλεχος της Ford δεν φυλακίστηκε ποτέ γι’ αυτό που οι οικογένειες των θυμάτων χαρακτήρισαν πολύ σωστά «δολοφονίες κατά συρροή». Το 1979, ο συγγραφέας Μαρκ Ντόουι παρατήρησε: «Αναρωτιέται κανείς για πόσο καιρό θα συνέχιζε η Ford να πουλάει θανατηφόρα αυτοκίνητα αν ο διευθύνων σύμβουλος Χένρι Φορντ II και ο [Πρόεδρος] Λη Ιακόκα εξέτιαν εικοσαετείς φυλακίσεις για ανθρωποκτονία καταναλωτών».
Στις 17 Ιουλίου 1981, κατέρρευσε στο ξενοδοχείο Hyatt στο Κάνσας Σίτυ μια αερογέφυρα, σκοτώνοντας εκατόν έντεκα άτομα και τραυματίζοντας άλλα διακόσια. Παρόλο που οι αρμόδιες υπηρεσίες διαπίστωσαν ότι οι μηχανικοί είχαν παραβιάσει συνειδητά τον οικοδομικό κώδικα του Κάνσας Σίτυ, κανένας δεν διώχθηκε».
Τα στοιχεία που παρατίθενται στο βιβλίο του Gus Russo είναι πολυάριθμα και εδώ έχω επιλέξει μόνο ορισμένα. Φυσικά, αν ο συγγραφέας το συμπλήρωνε σήμερα θα ανέφερε την Boeing με το 737 Max όπου συνειδητά οι υπεύθυνοι της εταιρείας έστειλαν στο θάνατο 346 ανθρώπου γνωρίζοντας ότι το αεροσκάφος είχε σοβαρά μηχανικά προβλήματα και σχεδιαστικά σφάλματα.
Οπότε…
…όταν στον κινηματογράφο βλέπετε ιστορίες για φοβερούς και τρομερούς μαφιόζους, μην τσιμπάτε:
Βλέπετε παραμύθια, οι πραγματικοί γκάνγκστερ βρίσκονται στην υψηλή, καλή κοινωνία.
