Έναν άνθρωπο εξαιρετικό στην παρέα, άνετο στις συζητήσεις κάθε είδους και επιπέδου, όπου κατά κανόνα έλεγε πανέξυπνα, αλλά μετρημένα και σωστά πράγματα. Και πάνω απ' όλα έναν άνθρωπο συναισθηματικά γενναιόδωρο, που ένιωθες φίλος μαζί του από την πρώτη στιγμή που τον γνώριζες και ακόμα περισσότερο όσο τον μάθαινες.
Βασική ειδίκευση του Γιώργου στην «Αυγή» ήταν το οικονομικό ρεπορτάζ πάνω στο οποίο είχε αναπτύξει γνώση σε έκταση και βάθος, αλλά ταυτόχρονα και μια τίμια αριστερή κριτική οπτική. Ήταν αυτός που κυνηγούσαμε ανηλεώς όταν η χώρα έμπλεξε με την κρίση, προκειμένου να μας εξοικειώσει με όρους όπως το πρωτογενές έλλειμμα, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και ο προϋπολογισμός Γενικής Κυβέρνησης.
Χειριζόταν τα οικονομικά θέματα με εξαιρετική άνεση, τα εξηγούσε απλά και με χιούμορ και πάντοτε τα ανέλυε από αριστερή άποψη. Την εποχή που η Ελλάδα είχε χτυπηθεί από τη χρηματιστηριακή τρέλα, οι αποδομητικές αναλύσεις του ήταν απολαυστικές. «Πρέπει να προστατεύσουμε τα λεφτά μας, και τα λεφτά των λεφτών μας» είχε γράψει τότε, σε ένα κείμενο για το χρηματιστήριο, στο περιοδικό της Νεολαίας του Συνασπισμού «Ενέδρα».
Πέρα από τα οικονομικά όμως ο Γιώργος ήταν εξαιρετικός και σε πολλά άλλα πεδία. Τον απασχολούσαν η Ιστορία, ο πολιτισμός και βεβαίως η πολιτική και η κοινωνία, θέματα τα οποία προσέγγιζε με αρχές και ταυτόχρονα με κριτική σκέψη.
Ήταν επίσης περιζήτητη πηγή πληροφορίας και σχολιασμού για θεολογικά και εκκλησιαστικά θέματα. Τα είχε μάθε φοιτώντας στη Θεολογική του Πανεπιστημίου Αθηνών και τα κατείχε σε βάθος, όπως άλλωστε και τα περισσότερα από όλα αυτά που ήξερε. Αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει ένας κατασταλαγμένος και ώριμος αριστερός, με σταθερή και δουλεμένη άποψη πάνω στα διλήμματα που βασάνιζαν κατά καιρούς τον χώρο. Και πάνω στα πρόσωπα που βασάνιζαν κατά καιρούς τον χώρο επίσης...
Όσοι έζησαν τον Γιώργο ως διευθυντή του ραδιοφωνικού σταθμού Στο Κόκκινο 105,5 είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν και άλλες πλευρές του. Δεν ήταν απλώς το φυσικό του χάρισμα στην επικοινωνία, που τον βοηθούσε να διαχειρίζεται με ομαλό τρόπο ακόμα και δύσκολες υποθέσεις. Ήταν κυρίως το ότι είχε τη δυνατότητα να εκδηλώνει το χάρισμα αυτό, ακόμα και από τα άγρια χαράματα, σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους, που χρειαζόντουσαν τρεις καφέδες για να μπορέσουν να πουν μισή κουβέντα.
Αυτή η φυσική του ικανότητα να αστειεύεται και να πολιτικολογεί από τις 7.30 το πρωί του έδινε αυτοδικαίως το δικαίωμα μιας εκπομπής στην πρωινή ζώνη -μαζί με τον αδερφικό του φίλο Βαγγέλη Χερουβείμ-, η οποία αγαπήθηκε από το ακροαματικό κοινό του σταθμού τόσο για χιούμορ της όσο και για την πολιτική της ουσία. Το άλλο που τον καθιστούσε πράγματα αξιαγάπητο στο αριστερό κοινό ήταν η εξαιρετική ευθυμογραφική του πένα.
Ο Γιώργος υπήρξε σημαντικό κομμάτι της πολιτικής και δημοσιογραφικής μας καθημερινότητας από τη δεκαετία του 1990 μέχρι πριν από τρία χρόνια, όταν έφυγε ξαφνικά από τη ζωή. Τον είχαμε αποχαιρετήσει τότε γεμάτοι τεράστια θλίψη και στενοχώρια για το ξαφνικό κενό που άφηνε ανάμεσά μας και μέσα μας, για τον πόνο της μάνας του και της γυναίκας του της Μάρσιας και για το μικρό αγοράκι του, τον Στέλιο, που άφησε ορφανό σε ηλικία δύο ετών.
Τρία χρόνια μετά, ο Γιώργος είναι πάντα στη σκέψη μας, γελαστός και καλοδιάθετος όπως πάντα, έτοιμος να πει ένα εύστοχο και απελευθερωτικό αστείο, τόσο για τα όμορφα όσο και για τα δύσκολα.
