Νύχτα, μετά τα μεσάνυχτα στο Σύνταγμα.

Βρέχει καταρρακτωδώς. Σταματάω, κατεβαίνω από τη μοτοσυκλέτα μου. Φοράω φόρμα και δεν έχω ούτε σταγόνα βροχής πάνω μου. Σε αντίθεση με τους Σύρους πρόσφυγες, που είναι οι περισσότεροι μουσκεμένοι και παγωμένοι από το κρύο.

Με πλησιάζουν αρκετοί πρόσφυγες πρόθυμοι να με «ξεναγήσουν» στα μέρη όπου υπάρχουν και κοιμούνται γυναίκες, άνδρες και παιδιά. Συνεχώς μου εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους που νοιάζομαι γι’ αυτούς. Ανταποδίδω τις ευχαριστίες τους.

Συγκινημένος τους χαιρετώ και τραβώ για το σπίτι μου.

Όσο για αυτούς…

…αυτοί θα συνεχίσουν να βρέχονται και να κρυώνουν. Μαζί με τους χιλιάδες άστεγους αυτής της πόλης.

Κανείς τους δεν μπορεί να ξεφύγει…

Για περισσότερες φωτογραφίες κλικ εδώ.