to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

19:32 | 27.10.2015

Esra Dogan

Διεθνή

Ντιλέκ Ντογάν, ετών 25: μία ακόμη «μεμονωμένη» δολοφονία από το τουρκικό κράτος

Θυμηθείτε το όνομά της: Dilek Dogan. Ήταν μόλις 25 ετών. Ένας αστυνομικός την πυροβόλησε μέσα στο σπίτι της, στην Κων/πολη, μπροστά στην οικογένειά της επειδή απλώς του ζήτησε να μην μπει στο σπίτι της με βρώμικά παπούτσια, αλλά να φορέσει γαλότσες. Σκοτώθηκε Κυριακή απόγευμα, υποκύπτοντας στα τραύματά της μετά από 8 ημέρες στο νοσοκομείο.


(στη φωτογραφία, το σύνθημα "αστυνομία δολοφόνος")

Θυμηθείτε το όνομά της: Dilek Dogan. Ήταν μόλις 25 ετών. Ένας αστυνομικός την πυροβόλησε μέσα στο σπίτι της, στην Κων/πολη, μπροστά στην οικογένειά της επειδή απλώς του ζήτησε να μην μπει στο σπίτι της με βρώμικά παπούτσια, αλλά να φορέσει γαλότσες. Σκοτώθηκε Κυριακή απόγευμα, υποκύπτοντας στα τραύματά της μετά από 8 ημέρες στο νοσοκομείο.

Η αστυνομία εισήλθε στο σπίτι της, κατά τη διάρκεια επιχείρησης με πρόσχημα τον εντοπισμό μέλους ένοπλης αριστερής οργάνωσης. Το ίδιο το τουρκικό κράτος είχε ισχυριστεί μερικές μέρες νωρίτερα ότι οι βομβιστές αυτοκτονίας του ΙΚ, δε θα μπορούσαν να συλληφθούν προτού ανατινάξουν τους εαυτούς τους (!). Ωστόσο, μία νεαρή άοπλη κοπέλα μπορεί προφανώς να εκτελεστεί μέσα στο ίδιο της το σπίτι.

Στην πραγματικότητα, η δολοφονία της Ντιλέκ Ντογάν από αστυνομικό αναδεικνύει πώς κάτι δεν πάει καθόλου καλά με το τουρκικό κράτος. Η Ντιλέκ, ως Αλευίτισσα, Κούρδη, αριστερή και γυναίκα, αντιπροσωπεύει τέσσερις μειοψηφικές, περιθωριοποιημένες και καταπιεσμένες κοινότητες. Το τουρκικό κράτος, από την ίδρυσή του, και με μεγαλύτερη ένταση την τελευταία δεκαετία, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του AKP, δεν τα πηγαίνει καλά ούτε με τoυς Κούρδους, ούτε με τους Αλευίτες, ούτε με τους αριστερούς, ούτε με τις γυναίκες. Η Ντιλέκ επομένως κουβαλούσε μέσα της όλες αυτές τις ταυτότητες, οι οποίες διαρκώς απειλούνται από τις τουρκικές κυβερνητικές δυνάμεις.

Το έθνος-κράτος της Τουρκίας, από τη ίδρυσή του κατά την Ρεπουμπλικανική του Περίοδο, στοχεύει στο σχηματισμό μίας «εθνικής ταυτότητας» που θα καθίσταται ανώτερη απέναντι στις υπόλοιπες μειονοτικές ταυτότητες στη χώρα, έχοντας ως πυρήνα της την τουρκική γλώσσα και τη ΣουνιτικήΜουσουλματική θρησκεία. Αυτή η «ανώτερη» εθνική ταυτότητα βρίσκεται σε διαρκή σύγκρουση με την κουρδική ταυτότητα και γλώσσα, που δεν μπορεί εύκολα να υπερκεραστεί. Ωστόσο, αυτή η σύγκρουση ήταν πάντα σκληρότερη με τις κοινότητες των Κούρδων Αλευιτών. Ενώ το τουρκικό κράτος θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη θρησκεία για να συνδέσει τους Σουνίτες Μουσουλμάνους Κούρδους με το έθνος-κράτος, οι κοινότητες των Κούρδων Αλευιτών δε θα μπορούσαν με κανένα πιθανό τρόπο να χωρέσουν σε αυτή την κατασκευασμένη «ανώτερη εθνική ταυτότητα». Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι για έναν αιώνα το τουρκικό κράτος θεωρούσε τους Τούρκους Αλευίτες ανεπιθύμητους, άπιστους και αναξιόπιστους πολίτες, και δεν υπήρχε αμφιβολία ότι οι Κούρδοι Αλευίτες διαδραμάτιζαν καθοριστικό ρόλο στις ένοπλες, ή μη, παράνομες ή νόμιμες, αριστερές οργανώσεις και τα αντιστασιακά κινήματα της Τουρκίας.  

Σήμερα, είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση του AKP χρησιμοποιεί το Σουνιτικό Μουσουλμανισμό για να δημιουργήσει δεσμούς με του Κούρδους-Σουνίτες κερδίζοντας έτσι την υποστήριξής τους στις εκλογές. Ωστόσο, οι Κούρδοι Αλευίτες, που έχουν υποστηρίξει αποκλειστικά το κίνημα για την ελευθερία των Κούρδων για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, τώρα αποτελούν το μεγαλύτερο εκλογικό ακροατήριο του HDP.

Έτσι, η δολοφονία τη ΝτιλέκΝτογάν δεν ήταν ένα τυχαίο περιστατικό. Ο αδερφός της είπε ξεκάθαρα σε μία συνέντευξη ότι η Ντιλέκ πυροβολήθηκε επειδή ήταν Κούρδη Αλευίτισσα.  Οι αστυνομικοί που μπήκαν στο σπίτι της, γνώριζαν πολύ καλά την εθνική, θρησκευτική και πολιτική της ταυτότητα. Ήταν κάτοικος της περιοχής KucukArmutlu, μιας γειτονιάς γνωστής για τον αριστερό, πολιτικό ακτιβισμό της και την αντίστασή της ενάντια στο κράτος. Και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η ίδια, ως γυναίκα, μεγαλωμένη σε ένα πολύ πιο απελευθερωμένο περιβάλλον από αυτό που μεγαλώνει η πλειοψηφία των γυναικών στην Τουρκία, τόλμησε να πει σε άνδρες αστυνομικούς να μην μπουν στο σπίτι της με βρώμικα παπούτσια.

Επομένως, είναι ολοφάνερο ότι η Ντιλέκ Ντογάν αντιπροσώπευε όλα όσα το τουρκικό κράτος απεχθάνεται και όλα όσα ένας άντρας, και αστυνομικός, έχει μάθει να καταπιέζει, να συνθλίβει και να φιμώνει.

Και αυτός ο αστυνομικός είχε την απόλυτη εξουσία. Είχε το όπλο το οποίο του επιτρεπόταν να χρησιμοποιεί κάτω από συνθήκες που αυτός κρίνει απαραίτητο(!) και την εκτίμηση ότι πιθανότατα θα προστατευόταν από το Σώμα του, ακόμη και από την Δικαιοσύνη. Κι αν ο ίδιος ο Πρόεδρος Ερντογάν δεν είχε ενθαρρύνει τη χρήση αστυνομικής βίας κατά τη διάρκεια των διαμαρτυριών στο πάρκο Γκεζί; Ο αστυνομικός που πυροβόλησε τον Μπερκίν Ελβάν ήταν ακόμη άγνωστος όπως και άλλοι εμπλεκόμενοι σε παρόμοιες υποθέσεις. Και ο αστυνομικός που χτύπησε τον Αλί Ισμαήλ Κορκμάζ μέχρι θανάτου , καταδικάστηκε μόνο σε δέκα χρόνια φυλάκισης, και ήταν πράγματι άτυχος (!) σε σύγκριση με άλλους συναδέλφους του που είχαν πυροβολήσει πολίτες στα νοτιοανατολικά περίχωρα της Τουρκίας.  

Τώρα, οι κυβερνώντες θα πουν ότι η δολοφονία της Ντιλέκ Ντογάν είναι μεμονωμένο περιστατικό, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι η εγκληματική συμπεριφορά του ενός αστυνομικού δεν είναι παρά ένα παράγωγο των πολιτικών του τουρκικού κράτους. Το μίσος του αστυνομικού για την νεαρή κοπέλα αποτελεί προϊόν της πατριαρχικής τουρκικής, σουνιτικής ταυτότητας που του έχει επιβληθεί. Και η σκληρότητά του γεννάται από το υπάρχον αστυνομοκρατούμενο καθεστώς που δίνοντάς του υπερεξουσίες και νομική κάλυψη για τη χρήση βίας, τον μετατρέπει σε ένα τέρας που σκοτώνει εν ψυχρώ αθώους πολίτες.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)