Χρωστάμε μεγάλη χάρη στους διανομείς έτοιμου φαγητού της e-food. Όχι μόνο γιατί ήταν τις μέρες της ολικής ή μερικής απομόνωσης οι ορατοί αρωγοί (κι ας τους ονόμασε ο ανοιχτομάτης αόρατους) των μοναχικών ανθρώπων, αλλά και των άλλων, που τα διπλά οχτάωρα δεν τους άφηναν χρόνο ούτε για κανονικό γεύμα. Κυρίως τους την οφείλουμε, γιατί μας υπενθύμισαν πώς διεκδικείς το δίκιο σου και πώς το κερδίζεις: στο δρόμο. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Κάνοντας κοινωνό τού προβλήματός σου την κοινωνία και διαδηλώνοντας την απόφασή σου να αγωνιστείς για τη δίκαιη επίλυσή του. Κάνοντας επίδειξη της ενότητας και της δύναμής σου, ή, έστω, της δύναμης της θέλησής σου. Έτσι έγιναν νικητές, όπως τους ονόμασε και το πρωτοσέλιδο της «Ε».
Αναζωογόνηση της αγωνιστικής μνήμης
Χρειαζόταν να μας το υπενθυμίσουν; Φαίνεται πως χρειαζόταν. Τουλάχιστον σ’ έναν κόσμο που, θολωμένος και κουρασμένος από μια οδυνηρή κρίση κι από μια υπονομευμένη κυβέρνηση της αριστεράς που κλήθηκε να την αντιμετωπίσει, έδωσε βάση σε μια πολιτική-κήρυκα της αγοράς που αυτορυθμίζεται και φροντίζει σαν καλή μητέρα για όλα τα φρόνιμα και υπάκουα παιδιά της. Μια κατάσταση που ήρθε να την επισφραγίσει η πανδημία με την αγωνία, την απομόνωση και την αναστολή της λαϊκής κινητοποίησης που προκάλεσε, τουλάχιστον τον πρώτο χρόνο.
Δεν είναι οι μόνοι από τους εργαζόμενους που άρχισαν να δοκιμάζουν πάλι την οργανωμένη δύναμή τους. Λιγότερο ορατοί οι εργαζόμενοι στην τουριστική «βιομηχανία», διεκδίκησαν και διεκδικούν ακόμα και μέσα στην πανδημία να έχουν το βάρος του εργάτη μιας βιομηχανίας κι όχι να αντιμετωπίζονται από τους «βιομήχανους» του τουρισμού σαν εποχικοί και αναλώσιμοι, την ώρα που όλοι ζητωκραυγάζουν για τις επιτυχίες της «βαριάς βιομηχανίας» μας. Σύντροφοι και συναγωνιστές δίνουν καθημερινά μάχες εκεί με αισιόδοξα αποτελέσματα.
Νόμος είναι το δίκαιο
Ας γυρίσουμε, όμως, στους «αόρατους» που βγάζουν μάτι. Αξίζει να σταθούμε σ’ αυτούς, γιατί με την οργανωμένη παρέμβασή τους ακύρωσαν ένα σχέδιο, που είχε εξυφανθεί νομοθετικά και με σκοπό την ακόμα μεγαλύτερη διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Ο νόμος δεν καταργήθηκε. Ακυρώθηκε η επιβολή του. Και η ακύρωση αυτή ανοίγει το δρόμο για την εφαρμογή και σε όμορα εργασιακά πεδία μιας νομιμότητας που επιβάλλει το δίκιο, κόντρα στον άδικο νόμο. Ποιοι θα είναι οι επόμενοι που θα διεκδικήσουν το δίκιο τους παρά το νομοθετημένο άδικο; Το βέβαιο είναι ότι πολλοί περιμένουν στη σειρά.
Δεν θα πούμε εμείς για λογαριασμό τους τι περιμένουν κι από ποιους. Δκαιούμαστε, όμως, να πούμε εμείς τι περιμένουμε από τις πολιτικές δυνάμεις που εναντιώνονται στη νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική και επιδιώκουν να της αποσπάσουν την πλειοψηφία και να κυβερνήσουν με σκοπό την επαναφορά της εξίσωσης «νόμος ίσον δίκαιο». Γιατί όσο κι αν δουλειά τους είναι να κερδίσουν στις εκλογές, ώστε να εφαρμόσουν το κατά τεκμήριο φιλεργατικό πρόγραμμά τους, στην πραγματικότητα ισχύει το αντίστροφο: δεν πρόκειται να πετύχουν τον εκλογικό στόχο τους, αν δεν επιδιώξουν μεθοδικά να συντελέσουν στην οργάνωση και την κινητοποίηση των εργαζομένων και όλων των πολιτών, ώστε, διεκδικώντας το δίκιο τους, να αποδείξουν πόσο άδικη είναι η κυβερνητική πολιτική και πόσο δυνατή είναι η ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους, παρά τα θρυλούμενα περί μονοδρόμων από τα νεοφιλελεύθερα φερέφωνα. Τουλάχιστον στην αξιωματική αντιπολίτευση θα έπρεπε να έχουν λάβει το μήνυμα αυτό. Να τους έχει διδάξει η πείρα από την πολύ χρήσιμη δράση τους στα χρόνια της μνημονιακής φτωχοποίησης και την αξιοποίηση ενός αποτελεσματικού όπλου: της αλληλεγγύης.
Η σημερινή συγκυρία δεν είναι ίδια. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Ωστόσο, τα προβλήματα από τη μεταμνημονιακή λιτότητα της ΝΔ, από την καθήλωση αμοιβών των εργαζομένων και την απειλή του σαρωτικού κύματος ακρίβειας, ιδίως στην ενέργεια, τα καύσιμα και τα είδη πρώτης ανάγκης, διαμορφώνουν συνθήκες που αναδεικνύουν το χρέος υπεράσπισης των λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται, οργάνωσης της αντίστασής τους στην επίθεση που υφίσταται το βιοτικό τους επίπεδο, αλλά και της αντεπίθεσής τους για την υπεράσπιση δημόσιων αγαθών που απειλούνται ανοιχτά.
Πολιτική αντίδραση και λαϊκή κινητοποίηση
Για παράδειγμα, η παράδοση της ΔΕΗ, μετά την παράδοση του ΔΕΔΔΗΕ, στους ιδιώτες, αντιμετωπίστηκε ορθά ως μείζον πολιτικό ζήτημα και σωστά αναδείχτηκε στη Βουλή με την παρέμβαση κεντρικών στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του ίδιου του Αλ. Τσίπρα. Αλλά, αν η πρόκληση αυτή της ΝΔ ξεπερνάει τις κόκκινες γραμμές, όπως τόνισε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τότε το μέγεθός της επιβάλλει λαϊκή κινητοποίηση εκτός από την κοινοβουλευτική. Επιβάλλει την αναθέρμανση της λαϊκής αλληλεγγύης, σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά, για την υπεράσπιση των πιο ευάλωτων. Για να μη μείνει κανένα σπίτι χωρίς τα αναγκαία, χωρίς παροχή ρεύματος – ή νερού αύριο, χωρίς νομική υποστήριξη. Για να μην πληρώσουν, τελικά, οι πιο αδύναμοι τη μετάβαση στη νέα ενεργειακή εποχή με τίμημα την ενεργειακή φτώχια. Και για την ανάκτηση των δημόσιων αγαθών που ιδιωτικοποιούνται.
Και δεν είναι μόνο η πλευρά της οργάνωσης της άμυνας των καταναλωτών. Χρειάζεται να ενεργοποιηθεί και η αντίσταση των παραγωγών, των εργαζομένων της ΔΕΗ, που έχουν οργανώσει απεργιακούς αγώνες με διάρκεια και απήχηση σε λιγότερο σοβαρές απειλές και κρίσιμες συνθήκες.
Έτσι μετεξελίσσεται η διάχυτη δυσαρέσκεια για πλευρές τής κυβερνητικής πολιτικής σε λαϊκό, σε πλειοψηφικό ρεύμα ανατροπής της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας. Έτσι δυναμώνει η πεποίθηση ότι υπάρχει σωτηρία. Έτσι συνειδητοποιείται η σωτηρία του ενός σαν αποτέλεσμα της σωτηρίας όλων. Έτσι ένα κόμμα της αριστεράς αναδεικνύεται άξιο της εμπιστοσύνης των πολιτών που θέλει να εκπροσωπήσει. Έτσι αποκτά τη δύναμη να κάνει πράξη το πρόγραμμά του ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες. Έτσι μπορεί να κερδηθούν και οι εκλογές.
