to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Νίκος Βούτσης: Είμαστε απέναντι στη κεντροαριστερή ανασυγκρότηση

Ο γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Βούτσης, κάνει απολογισμό των πρωτοβουλιών του κόμματος για τη «μικρή ΔΕΗ» και τον αιγιαλό, μιλά για την αυτοδυναμία και τις πολιτικές συμμαχίες και εξηγεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απέναντι σε σχέδια ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς.




Τη συνέντευξη πήρε ο Αδάμος Ζαχαριάδης

Ποια είναι τα συμπεράσματα που έβγαλε ο ΣΥΡΙΖΑ από τις πρωτοβουλίες για τη «μικρή ΔΕΗ» και τον αιγιαλό; Τόσο στο επίπεδο της σύγκρουσης με την κυβέρνηση όσο και στις διεργασίες που εξελίχθηκαν στα άλλα κόμματα. 
Καταρχάς, υπάρχει το ερώτημα γιατί τώρα και όχι όλο το προηγούμενο διάστημα. Θα έλεγα ότι μετά από εκλογές, όπου ο καθένας είναι πλέον στο πραγματικό του μέγεθος, είναι ευκολότερο να παρθούν τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. Επιπλέον, επειδή η κυβέρνηση ζει την παρακμή της, κλείνει τον κύκλο της, βιάζεται να φέρει νομοσχέδια τα οποία δεν έχουν την παραμικρή συναίνεση. Αυτό δημιουργεί ευνοϊκότερες συνθήκες προκειμένου να διαμορφώσουμε αυτή τη συμπαράταξη δυνάμεων. 
Νομίζω ότι καταφέραμε να θέσουμε μια πολιτική ατζέντα, η οποία δυσχεραίνει την κυβέρνηση καθώς οξύνει τις εσωτερικές της αντιφάσεις. Τέλος, αποδομήθηκε πλήρως η αφήγηση Σαμαρά ότι οι 180 βουλευτές είναι, με τον έναν ή άλλο τρόπο, στο τσεπάκι του. Διαμορφώθηκε δηλαδή, μια νευρικότητα και πιθανόν ένα νέο σχέδιο. 
Άρα, οι πρωτοβουλίες αυτές δημιούργησαν πολιτικές εξελίξεις;
Είναι βέβαιο. Η ελεγχόμενη, μέχρι στιγμής, σύγκρουση Βενιζέλου – Σαμαρά πιθανόν να εξελιχθεί. Άρα, οι πρωτοβουλίες αυτές δημιούργησαν πολιτικές εξελίξεις και, επιπλέον, καταφέρνουν να αποτρέψουν και πράγματα. Η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΔΑΘ είναι σημαντική νίκη, αν σταματήσει το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό, αν δεν χωριστεί η περιουσία μικρής και μεγάλης ΔΕΗ θα είναι επίσης σημαντικό. Η ανάδειξη των φυλακών νέου τύπου σε βασικό ζήτημα δημοκρατίας διαμόρφωσε μια κοινή γνώμη που ήταν υπέρ των απόψεών μας. Γίνονται, δηλαδή, βήματα και δεν είναι σωστό η απογοήτευσή μας από την απουσία κλασσικού τύπου κινηματικών διαδικασιών να καλύπτει πραγματικές διεργασίες που διαμορφώνουν νέους συσχετισμούς τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. 
Υπάρχουν και ενδείξεις ρήξης στρωμάτων που παραδοσιακά είχαν καλές σχέσεις με τα κόμματα της κυβέρνησης.
Αυτό έρχεται ως συνέχεια του διαζυγίου που είχαν πάρει με τη ΝΔ παραδοσιακοί κλάδοι, όπως οι φαρμακοποιοί και οι λαϊκές αγορές. Ολόκληρες, δηλαδή, κατηγορίες οι οποίες είχαν στενές σχέσεις με τη Δεξιά. Αυτό, όμως, δεν είναι μονοδιάστατο. Υπάρχει δυστυχώς και μια αντίστροφη κίνηση. Με επίκεντρο μεγάλα συμφέροντα, τα οποία κερδίζουν μέσα στην κρίση, διαμορφώνοντας νέες σχέσεις και νέες συναινέσεις σε τμήματα του λαού. 
Οι πρωτοβουλίες αυτές είχαν αντίκτυπο και στα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης. Πως το βλέπει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ;
Είναι σαφές ότι η μεγάλη νίκη της 25ης Μαΐου δημιούργησε πολύ σημαντικές διεργασίες στο σύνολο των πολιτικών κομμάτων. Οι διεργασίες αυτές είχαν ένα κοινό παρανομαστή. Τη νέα θέση του ΣΥΡΙΖΑ, ως μια ενδεχόμενη και πολύ πιθανή μέλλουσα κυβερνητική λύση. Αυτή η εξέλιξη γονιμοποιείται με αυτές τις πρωτοβουλίες και πάνω στο έδαφος των συνεπειών της μνημονιακής πολιτικής. Είναι μια νέα ματιά πάνω στην τομή μνημόνιο – αντιμνημόνιο, την οποία αμφισβητούν οι αντίπαλοί μας, αλλά θα καθορίσει τις εξελίξεις το επόμενο διάστημα. 



Αυτοδυναμία και συμμαχίες

Έχει ενισχυθεί η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για αυτοδυναμία μετά τις ευρωεκλογές;
Ο όρος αυτοδυναμία είναι φορτισμένος μεταπολιτευτικά. Σε συνθήκες των μεταπολιτευτικών εκλογικών συστημάτων, έπαιρνε κάθε φορά διαφορετικούς χρωματισμούς. Με τον ισχύοντα καλπονοθευτικό νόμο με 35-36% μπορείς να έχεις 151 βουλευτές. Θα ήμασταν ανόητοι και ιστορικά ασυνεπείς αν δεν είχαμε στόχο την αυτοδυναμία, έτσι ώστε να μπορούμε στη βάση ενός σαφούς προγράμματος να διαμορφώσουμε ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές συναινέσεις που θα στηρίξουν τη δύσκολη περίοδο της κυβέρνησης της Αριστεράς. Είχαμε, επίσης, πει ότι θέλουμε την πλειοψηφία στη βουλή και στο λαό. Αυτό σημαίνει ένα ποσοστό μεγάλο που μπορεί να το βάλεις ως στόχο, αλλά δεν είναι εύκολο να τον προσεγγίσεις. Με αυτή την έννοια και με την παραδοχή ότι δεν έχουμε εκλογικό ταβάνι, η συζήτηση για τις συμμαχίες ή τις συνεργασίες γονιμοποιείται πάνω σε ένα κοινό έδαφος. Σε αυτό στο οποίο είμαστε απόλυτοι είναι πως αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την απόλυτη πλειοψηφία δεν θα επιστρέψει από μόνος του την εντολή για να προκαλέσει νέες εκλογές. 
Αυτό θα κριθεί από την προγραμματική σου επάρκεια;
Είναι κρίσιμο το ζήτημα της προγραμματικής επάρκειας, όπως και το ζήτημα της φερεγγυότητας. Πρέπει να πείσουμε για παράδειγμα τον χαμηλοσυνταξιούχο ότι  άμεσα θα δώσουμε έστω την 13η σύνταξη προκειμένου να μπορέσει να κινηθεί με αξιοπρέπεια. Σε επίπεδο προγράμματος, λοιπόν, οφείλουμε να γίνουμε πιο φερέγγυοι. Υπάρχουν όμως και άλλα δύο επίπεδα πάνω στα οποία ο κόσμος μας δοκιμάζει. Το ζήτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης είναι το πρώτο. Ο κόσμος να ανατάξει την αξιοπρέπειά του, όχι μόνο σε δημοσιονομικό επίπεδο, αλλά και από την άποψη των εξεταστικών επιτροπών, της αίσθησης ότι δεν θα μείνουν ατιμώρητοι κ.ο.κ. Το δεύτερο είναι ο τρόπος που κινείσαι στο ζήτημα της διαπλοκής και της σύγκρουσης με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Επιπλέον, και για αυτό είναι πολύ σημαντική η τελευταία απόφαση της ΚΕ, κρίσιμο είναι το ζήτημα της οργάνωσης του κόμματος. Χρειάζεται να οικοδομηθεί ένα κόμμα συλλογικό, δημοκρατικό, μαζικό και κινηματικό. Οι επισημάνσεις και οι αποφάσεις που έγιναν στην τελευταία ΚΕ είναι ουσιαστικές και πρέπει να είναι ευαγγέλιο από εδώ και πέρα.  Το ζήτημα του χρέους και η ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς

Αυτό έχει σχέση και με την άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να πάει στην εθνική ομάδα για τη διαπραγμάτευση του χρέους;
Σε αυτό ακριβώς το σημείο καθορίζεται και η γραμμή πάνω στο κρίσιμο ζήτημα του χρέους. Αν δεχτεί κανείς ότι έχει ξεθωριάσει η τομή μνημόνιο – αντιμνημόνιο, πολύ εύκολα μπορεί να καταλήξει σε μια λογική εθνικής διαπραγματευτικής ομάδας για το χρέος, στην οποία μας καλεί η κυβέρνηση. Το ότι εμείς δεν συναινούμε σε αυτή τη στρατηγική, σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε πως έχει τελειώσει το μνημόνιο και πως είμαστε σε νέα φάση. Το μνημόνιο έχει συνέπειες και δεσμεύσεις για πολλά ακόμα χρόνια και δεν μπορούμε όλοι μαζί να σχεδιάσουμε την ανασυγκρότηση. Αυτή θα γίνει στη βάση μιας στρατηγικής η οποία θα έχει ως πρώτο στοιχείο τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.
Αναπτύσσεται μια αντίληψη ότι μπορεί να υπάρξει μια ελάφρυνση των  υποχρεώσεων με βάση τη στρατηγική 50-50-50. Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της αντίληψης είναι ότι για όλο τον 21ο αιώνα, με ένα πολύ μικρό επιτόκιο, το μη βιώσιμο σήμερα χρέος θα μπορέσει να εξυπηρετηθεί. Αυτό παρουσιάζεται ως μια μεταβατική πολιτική μέχρι να διαμορφωθεί μια άλλη πολιτική κοινωνικής αναδιανομής και παραγωγικής ανασυγκρότησης. 
Αυτό όμως είναι λάθος γιατί η δέσμευση της χώρας στο διηνεκές σημαίνει μια διαχρονική δέσμευση σε περιοριστικές πολιτικές, σε ασφυκτικό έλεγχο των δημοσιονομικών και σε υποβάθμιση της θέσης της χώρας στο διεθνή καταμερισμό δυνάμεων. Η στρατηγική αυτή ενσωματώνεται σε μια μεταμνημονιακή αντίληψη ανασυγκρότησης του αστισμού, της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα προκειμένου να διαπραγματευτούν τα όρια αυτής της ελάφρυνσης με τους δανειστές. Στήνεται, λοιπόν, η επανεκκίνηση μιας αναβίωσης της σοσιαλδημοκρατίας προκειμένου να παίξει, μετά την κρίση, τον ρόλο που είχε παίξει και παραδοσιακά.
Εμείς δεν είμαστε σε αυτό το παιχνίδι. Δεν πιστεύουμε σε τέτοιες λύσεις. Και με αυτή την έννοια και η απάντησή μας στη ΔΗΜΑΡ, μέσω της επιστολής Τσίπρα σε Κουβέλη, είναι τόσο σαφής ως προς το διακύβευμα της διεξόδου από την κρίση στη βάση ενός προοδευτικού προτάγματος

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)