«Ο μηδενισμός δεν βοηθά κανέναν, ούτε αυτούς που τον χρησιμοποιούν», επισημαίνει ο Νίκος Παππάς αναφορικά με τη συμφωνία που έφερε η κυβέρνηση, και εμφανίζεται σκληρός έναντι των διαφωνούντων βουλευτών της Αριστερής Πλατφόρμας και του Παναγιώτη Λαφαζάνη.

«Η κατάσταση ερμαφροδιτισμού, “στηρίζω καταψηφίζοντας”, δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ», σημειώνει υπουργός Επικρατείας και συμπληρώνει ότι τα εν λόγω στελέχη προτείνουν «Μνημόνιο και δραχμή».

Απορρίπτει τα σενάρια για κυβέρνηση εθνικής ενότητας, υπογραμμίζοντας ότι «όσοι ονειρεύονται σενάρια λύσεων πίσω από την πλάτη του λαού ας συνεχίσουν να το κάνουν μόνοι τους» και ξεκαθαρίζει ότι η απόφαση για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες «δεν εξαρτάται από κάποιον εκτός της χώρας».

«Λάθη βεβαίως έγιναν, αλλά σε καμία φάση των εξελίξεων δεν παρουσιάστηκε κάποια λύση που θα μπορούσε να εγγυηθεί καλύτερο επίπεδο ζωής και εγγύηση αποταμιεύσεων για τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Προφανώς δεν είναι η λύση που θα θέλαμε, αλλά ο μηδενισμός δεν βοηθά κανέναν», αναφέρει.

«Αν ο σύντροφος Στρατούλης ήταν υπουργός Ασφαλίσεων και η χώρα στη δραχμή, θα μπορούσε να εγγυηθεί το επίπεδο ζωής των συνταξιούχων; Αν κάποιος απαντά θετικά, λέει ψέματα», δηλώνει.

Αφήνει μάλιστα αιχμές κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου επισημαίνοντας ότι «το να κάνεις κατάχρηση της δυνατότητας που δίνει η έδρα στη Βουλή είναι αναντίστοιχο του ρόλου του προεδρεύοντος».

«Το χρέος, για παράδειγμα, δεν μειώνεται όταν το βρίζεις και το ονοματίζεις στο σύνολό του κιόλας με ένα κάρο επίθετα. Μειώνεται όταν επιμένεις και καταφέρνεις να συζητηθεί όπως έγινε τώρα» συνεχίζει για να προσθέσει:

«Το να υπονοείς ότι τα προβλήματα θα λυθούν αν πάμε τον κ. Τόμσεν στα δικαστήρια, είναι μια άποψη που υποβιβάζει μέχρι εκμηδενισμού την πολιτική, τα κόμματα, τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις και συμμαχίες».

*Ολόκληρη η συνέντευξη στον Νίκο Σβέρκο στην «Εφημερίδα των Συντακτών»:

• Υπουργέ, η κυβέρνηση ήταν επαρκώς προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει τους εκβιασμούς στη μακρά διαπραγμάτευση που προηγήθηκε; Πολλοί αμφιβάλλουν βάσει του αποτελέσματος που τελικά επετεύχθη.

Η προσπάθεια για την αντιμετώπιση των εκβιασμών ήταν διαρκής και η αναζήτηση εναλλακτικών οδών επίμονη. Ο συσχετισμός ήταν αυτός που έκρινε την τελική συμφωνία. Λάθη βεβαίως έγιναν, αλλά σε καμία φάση των εξελίξεων δεν παρουσιάστηκε κάποια λύση που θα μπορούσε να εγγυηθεί καλύτερο επίπεδο ζωής και εγγύηση αποταμιεύσεων για τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Προφανώς δεν είναι η λύση που θα θέλαμε, αλλά ο μηδενισμός δεν βοηθά κανέναν. Ούτε αυτούς που τον χρησιμοποιούν.

Για παράδειγμα, η «μικρή ΔΕΗ» και ο ΑΔΜΗΕ παραμένουν υπό δημόσιο έλεγχο, δεν γίνονται απολύσεις στο Δημόσιο, είναι δραματικά μικρότερη η δημοσιονομική προσαρμογή, 200.000 ωφελούνται από το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση και 700.000 από τη ρύθμιση οφειλών στο Δημόσιο. Η λογική κάποιων στη Γερμανία δέχεται βολές πανταχόθεν. Ολα αυτά είναι μηδενικού πολιτικού αποτελέσματος και αξίας; Δεν διαμορφώνουν το καινούργιο σημείο εκκίνησης των αντιπαραθέσεων; Δεν πρέπει τώρα να δοθεί μάχη για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τα ισοδύναμα στο ασφαλιστικό;

• Μπορεί τώρα η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει το νέο πρόγραμμα;

Κατ’ αρχάς ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο πόλος της πολιτικής σταθερότητας. Είναι η δύναμη που μπορεί στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας να προστατέψει τους αδύναμους, να διοχετεύσει πόρους εκεί όπου χρειάζεται ώστε να απαλύνει πληγές που άνοιξαν στα πέντε χρόνια ύφεσης και εσωτερικής υποτίμησης. Να χτυπήσει τη διαφθορά και τη διαπλοκή. Να πετύχει και να υπερβεί στόχους εσόδων, ώστε να υπάρχουν πόροι για κοινωνική πολιτική. Ας κάνουμε όμως τον διάλογο παραγωγικό. Υπάρχουν προβλήματα στην ελληνική οικονομία τα οποία θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε είτε ήμασταν εντός είτε εκτός συμφωνίας, ευρωζώνης, θεσμών κ.λπ. Για παράδειγμα, αν ο σύντροφος Στρατούλης ήταν υπουργός Ασφαλίσεων και η χώρα στη δραχμή, θα μπορούσε να εγγυηθεί το επίπεδο ζωής των συνταξιούχων; Αν κάποιος απαντά θετικά, λέει ψέματα.

• Φαίνεται όμως ότι οι διαφωνίες είναι βαθιές. Μπορούν να γεφυρωθούν;

Ας ξεχωρίσουμε λίγο τις διαφωνίες. Υπάρχουν διαφωνίες που εκκινούν από την αρχή ότι η Ευρώπη δεν αλλάζει, το θεσμικό πλαίσιο είναι ατσάλινο και οποιαδήποτε συμφωνία μέσα στην Ευρώπη δεν είναι επιθυμητή. Αυτή είναι μια μειοψηφική άποψη μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά βρίσκεται σε θεμελιώδη απόκλιση των ιδεολογικών και πολιτικών συντεταγμένων του χώρου που ιστορικά εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτόν τον χώρο η Ευρώπη είναι το πεδίο των ταξικών συγκρούσεων και των πολιτικών αντιπαραθέσεων. Είναι η ελάχιστη περιοχή μέσα στην οποία η πολιτική μπορεί να παρέμβει απέναντι στις ανεξέλεγκτες δυνάμεις των αγορών για να προστατέψει την κοινωνία.

Αυτές οι αρχές είναι εδώ και χρόνια αυτές που μας οδηγούν. Που μας έφεραν πρωτοπόρους στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, έφεραν τον Αλέξη Τσίπρα υποψήφιο για την προεδρία της Κομισιόν. Και αυτές τις αρχές τις διατυπώσαμε σε καιρούς όπου οι συσχετισμοί ήταν πολύ δυσμενέστεροι από σήμερα. Τότε που κανείς δεν αμφισβητούσε τους κανόνες, τότε που η γερμανική ηγεσία είχε την απόλυτη συναίνεση στην πολιτική της, τότε που δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε ότι μια δύναμη της Αριστεράς θα πάρει την κυβέρνηση και το φάσμα της πολιτικής αλλαγής θα είναι ρεαλιστική πιθανότητα σε άλλες χώρες επίσης. Αν χτες η Ευρώπη ήταν το πεδίο των μεγάλων πολιτικών αντιπαραθέσεων, αυτό ισχύει και αναδείχθηκε ακόμα περισσότερο σήμερα.

• Πολλά κυβερνητικά στελέχη ξεκαθαρίζουν ότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία έχει χαθεί. Είναι μονόδρομος οι εκλογές;

Το αν υπάρχει ή όχι κοινοβουλευτική πλειοψηφία διαπιστώνεται στη Βουλή με τις σχετικές ή άλλες ψηφοφορίες. Οπως βέβαια καταλαβαίνετε, η κατάσταση ερμαφροδιτισμού, «στηρίζω καταψηφίζοντας», δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ.

• Παράλληλα, κόμματα της αντιπολίτευσης προκρίνουν τη δημιουργία μιας διαφορετικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο;

Οσοι ονειρεύονται σενάρια λύσεων πίσω από την πλάτη του λαού ας συνεχίσουν να το κάνουν μόνοι τους.

• Οι δανειστές και οι εταίροι θα συναινέσουν στη διενέργεια πρόωρων εκλογών;

Ο καθένας δικαιούται να έχει γνώμη. Αλλά αυτή η απόφαση δεν εξαρτάται από κάποιον εκτός της χώρας. Κάποιοι ήθελαν ενδιάμεσα προαπαιτούμενα μετά την 22η Ιουλίου, ήθελαν πρόγραμμα-γέφυρα. Δεν τους βγήκε, παρ’ όλο που αρκετοί καλοθελητές διακινούσαν εντός της χώρας τις επιθυμίες τους ως δεδικασμένα. Ουδείς είναι παντοδύναμος.

• Με ποιο πρόγραμμα θα κατέλθει στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ; Στελέχη και βουλευτές από πολλές τάσεις λένε ότι είναι προτιμότερη η διεξαγωγή συνεδρίου πριν από τις εκλογές...

Οι ανάγκες της χώρας να είστε βέβαιος ότι θα υπηρετηθούν με τον καλύτερο τρόπο. Δεν πρέπει να επιτραπεί η παράλυση ούτε της Ελληνικής Δημοκρατίας ούτε βέβαια του ΣΥΡΙΖΑ.

• Λένε ότι το «όχι» στο δημοψήφισμα προδόθηκε. Τι απαντάτε;

Το «όχι» στο δημοψήφισμα δεν ήταν «ναι» στη δραχμή. Πολύ περισσότερο δεν ήταν «ναι» στο Μνημόνιο της δραχμής. Σας παραπέμπω στα διαγγέλματα και στην ομιλία του πρωθυπουργού πριν από το δημοψήφισμα. Δυστυχώς εδώ έχουμε μια παρερμηνεία με όρους υποκλοπής νοήματος. Το ερώτημα του νομίσματος επιχείρησαν να το βάλουν στο δημοψήφισμα όσοι ήταν με πάθος στο «ναι», και κάποιοι στη Γερμανία. Θα ήταν ευχής έργο αν στην Ελλάδα και ειδικά στην Αριστερά δεν υπήρχαν υπέρμαχοι αυτής της άποψης.

• Η Ζωή Κωνσταντοπούλου κατήγγειλε πρόσφατα στη Βουλή στοχοποίησή της από την κυβέρνηση, ενώ μίλησε για ανοχή που δείχνει η κυβέρνηση στους νέους εκπροσώπους της διαπλοκής και του παλαιοαυριανισμού. Είναι βαριές καταγγελίες. Τι απαντάτε;

Η διαπλοκή θα ήθελε πολύ το τηλεοπτικό στάτους κβο να παραμείνει ως έχει. Αυτό δεν θα συμβεί. Ας μη συμβάλλει κανείς σε αυτή την προοπτική. Η κ. Κωνσταντοπούλου έχει εξαπολύσει την πιο ακραία κριτική στην κυβέρνηση. Η αυτοθυματοποίηση δεν την τιμά. Ολοι μας έχουμε υποστεί προσωπικές επιθέσεις, με ύφος και επίπεδο ξένο προς την Αριστερά και εγώ μάλλον από τους πρώτους. Αλλά δεν είναι δυνατόν να τις επικαλούμαστε για να επικαλύψουμε τις αδυναμίες της πολιτικής μας άποψης. Το χρέος, για παράδειγμα, δεν μειώνεται όταν το βρίζεις και το ονοματίζεις στο σύνολό του κιόλας με ένα κάρο επίθετα.

Μειώνεται όταν επιμένεις και καταφέρνεις να συζητηθεί όπως έγινε τώρα. Το να υπονοείς ότι τα προβλήματα θα λυθούν αν πάμε τον κ. Τόμσεν στα δικαστήρια, είναι μια άποψη που υποβιβάζει μέχρι εκμηδενισμού την πολιτική, τα κόμματα, τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις και συμμαχίες. Το να κάνεις κατάχρηση της δυνατότητας που δίνει η έδρα στη Βουλή είναι αναντίστοιχο του ρόλου του προεδρεύοντος. Αυτή είναι πολιτική κριτική. Οσο για τα περί διαπλοκής, ας αφήσουμε να μιλήσουν οι πράξεις του καθενός.

• Εναλλακτική λύση υπάρχει; Η Αριστερή Πλατφόρμα θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξει επωφελής έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη. Λένε επίσης ότι η Αριστερά δεν εφαρμόζει μνημόνια.

Λυπάμαι που θα το πω και οι σύντροφοι της Αριστερής Πλατφόρμας δεν θα έπρεπε να ντρέπονται να το πουν. Προτείνουν συντεταγμένη έξοδο από το ευρώ. Δηλαδή συμφωνία και δάνειο με τους εταίρους για τη μετάβαση σε νέο νόμισμα. Με απλά λόγια προτείνουν Μνημόνιο και δραχμή. Σε αυτό λοιπόν το σενάριο, το οποίο ήταν το σχέδιο Σόιμπλε, όπως γνωρίζει και ο σύντροφος Λαφαζάνης, τα πράγματα για τις κοινωνικές τάξεις που η Αριστερά θέλει να εκπροσωπεί θα ήταν σαφώς χειρότερα. Με ακριβότερα τα εισαγόμενα αγαθά και αυστηρούς όρους ενός Μνημονίου δραχμής. Εκτός και αν κανείς υποστηρίζει ότι μπορεί να πετύχει καλύτερους όρους όντας εκτός νομίσματος απ’ ό,τι αν είναι εντός. Αυτό σημαίνει συντεταγμένη έξοδος. Δεν έχω ακούσει από την Αριστερή Πλατφόρμα να μιλούν για έξοδο ασύντακτη, άνευ συμφωνίας.