* Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν να οργανώσουν την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας, από την εποχή της ίδρυσής του έμεινε ημιτελές. Τα κενά του, που διευρύνονταν χρόνο με το χρόνο, ήταν τα στηρίγματα στα οποία πάτησαν οι εχθροί του, με πρώτους και καλύτερους τους μνημονιακούς υπουργούς Υγείας, για να το οδηγήσουν σιγά σιγά στη διάλυση. Ο σημερινός υπουργός, ετοιμάζεται να του δώσει τη χαριστική βολή.
Πόσο το στηρίξαμε, πόσο γρήγορα αντιδράσαμε στις επιθέσεις; Τι πρέπει να κάνουμε σήμερα και τι αύριο, με μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς; Αυτά και άλλα ερωτήματα επιχειρούμε να ανιχνεύσουμε με έναν από τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν για την ίδρυση του ΕΣΥ, τον Νίκο Μανιό.
Να ορίσουμε το κεντρικό ζήτημα στον τομέα της υγείας αυτή τη στιγμή;
Έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα συσσωρευμένα προβλήματα ενός συστήματος που ουδέποτε οργανώθηκε ολοκληρωμένα ως ΕΣΥ, ουδέποτε ήταν πραγματικά στην πολιτική βούληση των κυβερνήσεων που το εμπνεύστηκαν και το ψήφισαν και ουδέποτε χρηματοδοτήθηκε όσο θα έπρεπε. Τώρα βρισκόμαστε στην εξής κατάσταση: έχοντας η κυβέρνηση εντολές να περικόψει σημαντικά τις δαπάνες για την υγεία και να δώσει το μεγαλύτερο κομμάτι που είναι δυνατό στην ιδιωτική πρωτοβουλία και μάλιστα σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις, επιχειρούν αυτές τις αλλαγές στο όνομα επιτακτικής ανάγκης για αλλαγή στο ΕΣΥ, που ουδέποτε δομήθηκε.
Επωφελήθηκαν, δηλαδή, αυτού του κενού, αυτής της υστέρησης και οργάνωσαν την επίθεσή τους.
Ακριβώς, και της σκόπιμης εγκατάλειψής του των τελευταίων, ειδικά, χρόνων. Από ενωρίς είχε ωθηθεί προς τον ιδιωτικό τομέα, χωρίς καμιά μέριμνα οργάνωσης. Όλες οι διατάξεις που ψηφίσθηκαν από σειρά υπουργών – Δ. Αβραμόπουλο, Κ. Γείτονα, Α. Παπαδόπουλο κ.ά. – επιχειρούσαν να παγώσουν ένα γερασμένο σύστημα.
Δεν είχε και ποτέ ολοκληρωθεί. Για παράδειγμα, δεν είχε σοβαρό πόδι στην πρωτοβάθμια υγεία.
Όταν θεμελιώθηκε το ΕΣΥ η Αριστερά, ιδίως η Ανανεωτική Αριστερά που είχε και την ιδεολογική ηγεμονία στο κίνημα των νοσοκομειακών γιατρών, είχε την άποψη ότι δεν μπορείς να φτιάξεις ΕΣΥ που να αφορά μόνο τα νοσοκομεία και μερικά κέντρα υγείας. Πρέπει να φτιάξεις ενιαίο φορέα υγείας. Δηλαδή, θα ξεκινούσαμε από την αρχή στήνοντας ένα σύστημα που θα έχει όλες τις βασικές δομές, ανάλογα βέβαια και με τις κοινωνικές και οικονομικές δυνατότητες της εποχής μας. Έγινε το αντίθετο. Επιχειρήσαμε να προσαρμόσουμε το νόμο στις υπάρχουσες δομές των νοσοκομείων. Επί Γεννηματά ακόμη, δεν μπορούσαν να καταλάβουν αυτό που τους λέγαμε ότι δεν μπορεί η πρωτοβάθμια περίθαλψη να περνάει μέσα από τα νοσοκομεία. Ένα νοσοκομείο είναι ακριβή επένδυση – σε δυναμικό και χρήμα – δεν μπορείς να τη σπαταλάς βάζοντάς το να κάνει κυρίως πρωτοβάθμια, εξωτερικά ιατρεία κτλ. Πώς θα καλύψει αυτό το «κουτσό» και υποχρηματοδοτούμενο σύστημα όλη τη χώρα; Χωρίς να έχει γίνει ποτέ ένας υγειονομικός χάρτης που να περιλαμβάνει δύο πράγματα: ποιες ήταν οι υπάρχουσες δομές και πώς θα ’πρεπε να αναδιαταχθούν και, δεύτερο, με βάση επιδημιολογικές μελέτες να προσδιορίζονται οι ανάγκες, γιατί δεν είναι οι ίδιες σε κάθε περιοχή. Όταν ξεκινούσε το ΕΣΥ και για μεγάλο διάστημα ακόμη η έννοια της πρωτοβάθμιας φροντίδας αντιμετωπιζόταν, στοιχειωδώς, από τα αγροτικά ιατρεία. Σήμερα με 800 ευρώ ποιος πάει; Προτιμά την ξενιτιά.
Υπήρξε και υπάρχει ένας γενικότερος ανορθολογισμός στην υγεία, σπατάλη κ.τ.λ.
Τα νοσοκομεία τα κατασκεύαζαν έχοντας στο νου τους μηχανήματα και τσιμέντα. Ο ίδιος ο Γεννηματάς κατάγγειλε την κυβέρνηση – τη δική του και την προηγούμενη – ότι είχαν στο Άργος μηχανήματα που ήταν αναγκαία στον Ευαγγελισμό. Όμως στο Άργος δεν είχαν ανθρώπους να τα δουλέψουν, τα είχαν στα υπόγεια. Και τώρα το ίδιο συμβαίνει. Στην Κέρκυρα κατήγγειλαν ότι έχουν αξονικό και μαγνητικό τομογράφο αλλά τριάμισι χρόνια δεν υπάρχει προσωπικό να τον δουλέψει. Πάνε οι ασθενείς στα Γιάννενα! Υπάρχει ένας προκλητικός τεχνολογικός ανορθολογισμός, διότι δεν υπήρχαν ούτε δομές ούτε λειτουργίες. Μόνο κριτήριο ήταν ποιος είχε τη δυνατότητα να πιέσει ποιον να αγοράσει κάτι. Τα περισσότερα, σημειωτέον, αγοράζονται από τη Ζήμενς. Στο κτιριακό, ρόλο είχε και ο όγκος του τσιμέντου! Γιατί νοσοκομείο, μεγάλο, και στη Θήβα και στη Λειβαδιά; Δεν μπορούσαν να έχουν δυο μονάδες συνεργαζόμενες;
Και για το προσωπικό; Υπήρχαν προβλήματα προσωπικού και κατανομής; Γιατί τόση συζήτηση για την κινητικότητα;
Σε καμία, σχεδόν, δομή δεν υπήρχε πρόβλημα. Ενδεχομένως σε κάποια περιφερειακά υπήρχε πολυάριθμο διοικητικό προσωπικό. Μπορεί κάπου και ακραία πράγματα, όμως ήταν ήσσονος σημασίας. Αυτά τα έλεγαν και για να προετοιμάσουν ιδιωτικοποιήσεις, πχ, για τις καθαρίστριες, για να δοθεί η καθαριότητα στους ιδιώτες. Μετά οι υπηρεσίες κουζίνας. Ποτέ δεν παρενέβησαν διορθωτικά σ’ όλα αυτά. Όσο για τους νοσηλευτές πάντοτε υπήρχαν μεγάλες ελλείψεις. Υπάρχει υπουργός που να μην είπε ότι θα προσλάβει 3.000 – 4.000 – 5.000 νοσηλευτές/ριες; Όμως ποτέ δεν έγινε. Στο ΕΣΥ υπήρχε ένα 30% κενών οργανικών θέσεων γιατρών! Έκαναν μπαλώματα με συμβάσεις ενός χρόνου. Έτσι δεν φτιάχνεις, όμως, ΕΣΥ.
Το πρόβλημα των προμηθειών πώς προέκυπτε;
Ποτέ δεν κάθισαν να εκσυγχρονίσουν τα συστήματα προμηθειών. Μεγάλο πρόβλημα για το ΕΣΥ αυτό. Οι τιμές απαραίτητων αναλώσιμων ήταν διογκωμένες. Ένα φίλτρο αιμοκάθαρσης κάνει εδώ 22 – 42 ευρώ έναντι 6,70 στη Γερμανία! Μια αξονική τομογραφία έχει πολλαπλάσια τιμή στην Ελλάδα. Έχουμε τριπλάσιους τομογράφους από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης. Κάνουμε περισσότερες εξετάσεις, δίνουμε περισσότερα φάρμακα. Υπερπροσφορά, υπερφόρτωση του συστήματος, που, εκτός από την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, επιβαρύνει και την υγεία του ασθενούς.
Υπάρχει και το ζήτημα της διαφθοράς, το φακελάκι που αξιοποιήθηκε πολύ στην ιδεολογική προετοιμασία του χτυπήματος του ΕΣΥ.
Όταν εμείς, η συνδικαλιστική ηγεσία των νοσοκομειακών γιατρών, που επηρεάζονταν από την ανανεωτική αριστερά, διαπίστωσε το πρόβλημα αυτό, κάναμε παρεμβάσεις και δημόσιες και «ιδιωτικές» οι οποίες έπεσαν στο κενό. Πρώτον, προτείναμε συγκεκριμένα σε Υπουργό, στον κ. Σούρλα που κατήγγειλε τα παράνομα ιατρεία όπως και οι προηγούμενοι συνάδελφοί του, να του πάμε τη λίστα και να πάμε μαζί σε πέντε τέτοια ιατρεία, συμβολικά, και να τα κλείσει. Μας είπε όχι, διότι δεν ήταν στις αρμοδιότητές του! Ο νόμος το προβλέπει καθαρά. Αν απέλυαν πέντε γιατρούς την επόμενη μέρα θα ήταν το ίδιο; Θα γινόταν πραγματικό προοδευτικό κίνημα αλλαγής νοοτροπιών μέσα στο σύστημα. Υπήρχε και το «φακελάκι» προς τους γιατρούς των πλασματικών εφημεριών, για να έχουν, με το «μαύρο» αυτό χρήμα, σιωπηλούς τους γιατρούς. Το πέτυχαν. Δεύτερον, είχαμε προτείνει, όταν ήμουν πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ, να καθιερωθεί το «πόθεν έσχες» σ’ όλους τους γιατρούς του ΕΣΥ, αρχής γενομένης από τους διευθυντές. Έγινε μόνο για τους διευθυντές, αλλά κανένας δεν ελέγχει αυτά τα στοιχεία, άρα δώρο άδωρο. Δεν το κάνουν ούτε τώρα, αλλά επικαλούνται τη διαφθορά για να προχωρήσουν στο δικό τους σχέδιο
Ουσιαστικά έχει εγκαταλειφθεί.
Τρία χρόνια δεν προσλαμβάνουν ούτε γιατρούς ούτε νοσηλευτές. Όμως έτσι το νοσοκομείο χάνει μέρος της δουλειάς του. Στο δικό μου, για παράδειγμα, λείπουν αναισθησιολόγοι, με αποτέλεσμα να κάνουμε τις μισές εγχειρήσεις. Ένας λογιστής κάνει τη σύγκριση και προτείνει να κλείσει διότι έπεσε η παραγωγικότητά του στο μισό, δεν προτείνει να πάρει αναισθησιολόγους για να αυξηθεί η δουλειά. Έχουμε, επίσης, αξονικό τομογράφο αλλά μας έστειλαν έναν ακτινολόγο για ένα χρόνο. Έκανε τρομερή δουλειά, με μεράκι. Χωρίς γιατρό πώς θα βγει η επένδυση του τομογράφου; Συμπεραίνουν, αντίθετα, ότι δεν χρειάζεται!
Έτσι στήνεται και η προπαγάνδα για το μέσο ποσοστό αξιοποίησης κλινών, που προετοιμάζει τα κλεισίματα.
Σοβαρό ζήτημα αυτό. Λένε, για παράδειγμα, ότι στο Αττικό υπάρχει κάλυψη 120%. Τι σημαίνει, όμως, αυτό; Είναι πραγματική κάλυψη λόγω έλλειψης κλινών; Ή συμβαίνει λόγω έλλειψης προσωπικού; Έχουν κλείσει αίθουσες χειρουργείου. Την ίδια στιγμή έχουν ειδικότητες ολόκληρες κλειστές. Εξακολουθεί να ισχύει ό, τι και πριν το ΕΣΥ, έχουμε ένα φαύλο κύκλο λιτότητας και σπατάλης στην υγεία. Θέλω να σημειώσω ότι τότε η ΝΔ έφυγε από την κυβέρνηση το 1981 και είχε υπουργό Υγείας τον Δοξιάδη ένα από τα πιο φωτισμένα μυαλά στον χώρο της υγείας. Ο Σαμαράς, η ΝΔ τώρα, έχει υπουργό έναν ακροδεξιό, σκοταδιστή και μη σχετικό υπουργό, τον Γεωργιάδη. Αυτό είναι και ο ξεπεσμός της πολιτικής.
Το ίδιο κάνουν και με τον αριθμό των νοσοκομείων.
Ακριβώς. Ας πάρουμε την περίπτωση της Ηλείας με τα τρία νοσοκομεία, Αμαλιάδας, Κρεστένων, Πύργου. Με την εξέλιξη στον χρόνο, αναπροσαρμόζεις τις δράσεις με βάση το πληθυσμιακό, τουλάχιστον, κριτήριο. Αν παλιά το νοσοκομείο Κρεστένων κάλυπτε έναν πληθυσμό 40.000 και τώρα είναι 22.000 με πληθυσμό κατά βάση ηλικιωμένων, δεν πρέπει να είναι κανείς δογματικός. Δεν κάνεις όμως και αυτό που κάνει η κυβέρνηση: οριζόντιους αποκεφαλισμούς! Έφυγε ο Χ γιατρός; Δεν τον αναπληρώνουν, πριν δουν καν αν χρειάζεται η ειδικότητά του κ.τ.λ. Μαραζώνει το νοσοκομείο και ο ασθενής πάει στον Πύργο. Αλλά και εκεί υπάρχουν κενά και τελικά πάει στην Πάτρα, απευθείας. Στα Τρίκαλα η βλάβη του αξονικού - ήθελε 10.000 ευρώ να διορθωθεί - τον κρατούσε εκτός λειτουργίας οκτώ μήνες. Ο ασθενής μεταφέρεται σε παρακείμενο μεγάλο εργαστήριο. Ανεβαίνει το κόστος κατακόρυφα. Στην Καρδίτσα υπάρχει - από δωρεά - τεράστιο κέντρο αποκατάστασης, εξυπηρετούσε και άλλους νομούς. Έφυγε το προσωπικό, δεν αντικαταστάθηκε, αδρανεί. Το αποτέλεσμα; Άνοιξαν δυο ιδιωτικά κέντρα αποκατάστασης.
Επιστροφή στην πρωτοβάθμια υγεία
Πώς θα παρέμβει ο ΣΥΡΙΖΑ στα ζητήματα Υγείας;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τεκμηριωμένη άποψη, που λέει: Πρώτον, να μην κλείσουν μονάδες, εφόσον δεν υπάρχει κάτι να τις αντικαταστήσει. Αν πρέπει να κλείσουν, θα πρέπει η αντικαταστάτρια μονάδα να είναι καλύτερης και υψηλότερης προσφοράς προς τον κόσμο. Θα κλείσει μια μονάδα όταν αυτοί που εξυπηρετούνται θα έχουν καλυφθεί. Δεύτερον, δεν μπορεί να γίνεται αναβάθμιση, εκσυγχρονισμός, μεταρρύθμιση όπως και να το πούμε, με μόνο κριτήριο το κονδύλι για την υγεία να συρρικνώνεται συνεχώς. Έτσι διαλύεται ένα σύστημα. Επομένως, χρειάζονται αλλαγές, ανασυγκρότηση, αλλά να γίνουν στη βάση μιας άλλης λογικής, που είναι η στρατηγική επιστροφής στην πρωτοβάθμια υγεία. Όσο πιο κοντά έχεις τον γιατρό στον πολίτη, τόσο λιγότερα προβλήματα έχεις και εξασφαλίζεις καλύτερη ποιότητα ζωής και αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες.
Πώς οργανώνεται και πώς παρέχεται η πρωτοβάθμια φροντίδα;
Η πολιτική της κυβέρνησης κρύβεται. Ο κ. Γεωργιάδης δεν το λέει καθαρά: θέλει να κλείσει το ΙΚΑ! Δεν θα παρέχει πλέον υπηρεσίες, θα αγοράζει. Δηλαδή, ο ασθενής θα πηγαίνει στον ιδιώτη. Αυτό θα αποδειχθεί τραγικά προβληματικό και με μεγαλύτερο κόστος. Θα μεταφέρει χρήματα από τα ταμεία στους ιδιώτες. Ο στόχος είναι πολιτικός: η μονοπωλιακή μεταλλαγή του συστήματος υγείας! Όλος ο πλούτος γύρω από την υγεία είτε είναι περίθαλψη πρώτου ή δεύτερου βαθμού, είτε είναι φάρμακο να συγκεντρωθούν, όσο το δυνατό, σε λίγα χέρια. Αν συμβεί, θα καταστρέψει και έναν αριθμό χιλιάδων μικρών γιατρών παρόχων υγείας. Η υπερπληθώρα γιατρών μαζί με την πολιτική καθορισμού τιμών και χωρίς πλαφόν για το πόσες εξετάσεις θα κάνει ένας γιατρός, καθώς και ότι ένα μεγάλο κέντρο μπορεί να σου κάνει συγχρόνως όλες τις εξετάσεις που «σου ’γραψε ο γιατρός», και δεν θα τρέχεις από εργαστήριο σε εργαστήριο, αφήνει απορία για το ποιος θα υπερισχύσει; Θα έχουμε έναν αγοραστή υγείας που θα λέγεται ΕΟΠΥΥ, αν υπάρχει. Θα εργάζεται ως εξής: θα δίνει ένα κλειστό πακέτο κάθε χρόνο, πχ εκατό ευρώ. Εάν αρρωστήσεις και με εκατό ευρώ κάνεις τις εξετάσεις που θέλεις έχει καλώς. Αν κάνουν παραπάνω ή εσύ θα τα πληρώσεις από την τσέπη σου ή αυτός που σου πουλάει τις υπηρεσίες υγείας, ιδιώτες γιατροί και κλινικές. Αυτό δεν πρόκειται να το δεχθούν οι κλινικάρχες.
Όσα λέγονται για πώληση τμημάτων από τα νοσοκομεία, τι ακριβώς είναι;
Μιλάμε για φιλέτα. Ασφαλώς και το σχέδιο είναι σύνθετο, μοιάζει λίγο με τα funds για τα χρεωμένα σπίτια, που αγοράζουν τα κόκκινα δάνεια. Εάν δεν έχεις να δώσεις το δάνειο, σου παίρνουν το σπίτι. Εδώ, θα πηγαίνει το funds στον Ευαγγελισμό, που ας πούμε χρωστάει 1 δισ., θα «αγοράζει» το χρέος, αλλά συγχρόνως και τη διαχείριση, π.χ., του ακτινολογικού, νευροχειρουργικού, ογκολογικού, το εργαστήριο. Τα υπόλοιπα δικά του. Τι θα κάνει που θα τον κυνηγούν οι δανειστές, προμηθευτές κτλ; Μπορεί όμως να γίνει και το αντίστροφο. Να χρωστάει το κράτος – δηλαδή ο ΕΟΠΥΥ – σε μεγάλους παρόχους (κλινικές) και να τους ξεπληρώσει με κλίνες σε νοσοκομεία!
Μπορεί ένα νοσοκομείο να μην έχει ελλείμματα;
Ο καταστροφέας του συστήματος σοσιαλιστής Λομβέρδος, μας έλεγε ότι τα νοσοκομεία είναι ελλειμματικά. Απέκρυβε ότι το κράτος σταμάτησε τη χρηματοδότηση. Τι νόημα έχει, όμως, ένα νοσοκομείο να μην είναι ελλειμματικό; Ο ρόλος του, όπως και του ΕΣΥ, στην προηγμένη Ευρώπη πριν πενήντα χρόνια ήταν και αναδιανεμητικός. Αφού δεν μπορούσε το κράτος να πάει ευθέως τα χρήματα από τη μια τσέπη στην άλλη, είχε χαμηλό το κόστος νοσηλείας, για να μπορεί ένα, ιδίως φτωχό, ταμείο να το πληρώσει. Ό, τι έλειπε, στο τέλος, το έδινε από τον προϋπολογισμό, δηλαδή τη γενική φορολογία, άρα έχουμε αναδιανομή. Ο Λομβέρδος άλλαξε τα τιμολόγια, τα αύξησε τρομακτικά. Μια κλινική που κινδύνευε, λόγω κρίσης, να κλείσει και ως τότε δεν έκανε σύμβαση, διότι το νοσήλιο ήταν χαμηλό, τώρα έκανε σύμβαση. Χάθηκε δηλαδή το αναδιανεμητικό στοιχείο και ενισχύεται η ιδιωτική πρωτοβουλία. Το ζήτημα είναι από ποια μεριά του δρόμου κάθεσαι. Αν κοιτάζεις δεξιά, που πάει στον νεοφιλελευθερισμό, ή αριστερά, που πάει σε ένα φιλολαϊκό σύστημα.
Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ
Τούτων ούτως εχόντων, ποια θα ήταν η παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ άμεσα και ποια μακροπρόθεσμα;
Έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα υπό κατάρρευση ΕΣΥ, υπερχρεωμένο σ’ όλα τα επίπεδα. Πρώτον, θα πρέπει να δοθεί ένα κονδύλι αρκετά μεγάλο, ίσως 2 – 2,5 δισ., να σταθεί στα πόδια του, να πάρει εμπρός. Καμιά δομή δεν πρέπει να κλείσει. Γίνεται η καταγραφή της κατάστασης και αρχίζει η υλοποίηση του σχεδίου μας που είναι η συγκρότηση ενός ενιαίου φορέα υγείας. Που πρέπει να διαθέτει από γιατρό στη νησιωτική Ελλάδα και χωριά μέχρι μεγάλα νοσοκομεία. Με ένα πλάνο ότι σε κάθε περιφέρεια θα υπάρχει το μεγάλο νοσοκομείο που θα μπορεί να λύνει όλα τα προβλήματά της. Μια παρένθεση: τα νοσοκομεία μαμούθ δεν εξυπηρετούν, δεν ελέγχονται, είναι κοστοβόρα, ο ιδανικός αριθμός κλινών προς τα πάνω είναι 600 – 650.
Οι νομοί θα έχουν τουλάχιστον ένα νοσοκομείο. Εκεί που υπάρχουν δύο ή τρία, θα βάλουμε τα πράγματα κάτω και θα σκεφτούμε. Υπάρχουν διάφοροι παράμετροι. Πχ στο νοσοκομείο Αμαλιάδας έγιναν διακόσια χειρουργεία μέσα σε ένα χρόνο, έκανε και τρεις χιλιάδες εισαγωγές. Θα υπολογίσεις ακόμη ότι τρεις χιλιάδες οικογένειες δεν έφυγαν από την πόλη τους, το χωριό τους να πάνε στο Ρίο ή αλλού. Πού να μείνουν; Κέντρα υγείας, περιφερειακά ιατρεία, οι δομές δηλαδή που έχουν σκορπίσει, πρέπει να ανασυνταχθούν και να λειτουργήσουν.
Τα κέντρα υγείας πρέπει να έχουν πολλές λειτουργίες, όπως διαπαιδαγώγηση για την αξία του εμβολιασμού, του θηλασμού, την πρόληψη, εμβολιάζει παιδιά, ενημερώνει τους πολίτες για θέματα υγιεινής, εξετάζει τους ασθενείς, κάνει ακτινογραφίες κ.ά. Ο ιδρυτικός Νόμος του ΕΣΥ 1397/1983 προβλέπει δέκα τρεις λειτουργίες, αλλά υλοποιήθηκαν πολύ λίγες, γι’ αυτό και ο κόσμος σήμερα δεν αντιλαμβάνεται την αξία τους.
Τι θα γίνει με τον ΕΟΠΥΥ;
Έγινε ως προπαγανδιστικό όπλο, ότι συμμαζεύει τα πράγματα, ότι εκσυγχρονιζόμαστε και, όπως στην Ευρώπη, έχουμε μονοψώνιο. Με εύρωστα ταμεία έκλεισε και κάποιες τρύπες. Ήταν σχεδιασμένα θνησιγενής. Θα κλείσει, τελικά, διότι θα πάψει να είναι πάροχος υγείας, θα κλείσει τις δομές που έχει. Ακούγονται διάφορες προτάσεις, μεταξύ των οποίων και αυτή των ειδικών της τρόικας. Πλήρωσαν κάπου 15 εκ. ευρώ για μελέτες, όμως στο τέλος θα γίνει αυτό που προτείνει η τρόικα. Θα σταματήσει την παροχή υγείας και μόνο θα αγοράζει. Με όσα λεφτά έχει! Εμείς λέμε να μην σταματήσει να παρέχει υπηρεσίες υγείας. Όλες οι υπάρχουσες δομές, πάση θυσία, πρέπει να διατηρηθούν, να τα κρατήσουμε έστω δυο μήνες και θα βρούμε λεφτά!
