Του Niko Ago
Σε ένα σύντομο αλλά αρκετά συμπυκνωμένο κείμενο, ο εξαίρετος δημοσιογράφος Κώστας Εφήμερος, γράφοντας στο Thepressproject, αναφερόμενος στον γνωστό δημοσιογράφο Τάσο Τέλλογλου, με αφορμή άρθρο του για τους πρόσφυγες, γράφει: Οι πρόσφυγες, που φοράνε στα τρίχρονα παιδιά τους μπρατσάκια μίκι μάους και ένα σωσίβιο γεμάτο με άχυρα, επειδή δεν έχουν να πληρώσουν τα ακριβά που επιπλέουν και ξεκινάνε σε μια τρικυμισμένη θάλασσα, για να περάσουν στην Ευρώπη, μπορούν να διαχωριστούν σε πρόσφυγες και λαθρομετανάστες, μόνο από έναν μαλάκα. Τον Τάσο Τέλλογλου.
Συμφωνώ σχεδόν με κάθε λέξη μαζί του, εκτός εκείνης που θεωρεί τον Τέλλογλου, μαλάκα. Όχι. Σε καμία των περιπτώσεων. Ο Τάσος Τέλλογλου, δεν είναι μαλάκας. Τουλάχιστον, όχι για εμένα. Και τούτο, όχι επειδή για 5,5 χρόνια, βρισκόμασταν κάτω από την ίδια επαγγελματική στέγη, αυτή του protagon. Η δημοσιογραφική του πορεία, τα θέματα που έχει αποκαλύψει και οι αναλύσεις του, η δημοσιογραφική και επαγγελματική του επάρκεια, αμφισβητούν αυτό τον απαξιωτικό καθημερινό όρο. Προσωπικά, πιστεύω πως είναι κάτι βαθύτερο και πιο περίπλοκο, για να αναλύσεις και κυρίως να προσπερνάς τις σκέψεις του, αποκαλώντας τον απλώς, μαλάκα. Εντάξει, η λέξη αυτή, αποσυμπιέζει προς ώρας το θυμό και την αγανάκτηση αλλά αδικεί τον Τάσο. Η καλύτερα, αποκρύπτει αυτό που στην πραγματικότητα είναι. Και πιστεύω, μετά από αυτό το άρθρο, πως δεν είναι μόνο ένα πράγμα.
Βεβαίως, ούτε δικός μου σκοπός είναι να καθίσω να αναλύσω τις σκέψεις του. Όπως είπα, είναι βαθιές και περίπλοκες. Και αυτή την ώρα, εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία, είναι το πώς θα κάνει ο καθένας από την πλευρά του, με όποιες δυνάμεις και τρόπους διαθέτει, κάτι για να μην ξεβράζει η θάλασσα, ανά δυο ώρες περίπου, και άλλο ένα νεκρό σώμα βρέφους ή παιδιού, όπως συμβαίνει με τρομακτική συνέπεια τις τελευταίες μέρες και ώρες. Η γνώμη του Τάσου, είναι δευτερεύουσα. Εξοργίζει, θλίβει, «τρελαίνει» αλλά δεν θα πρέπει να αφεθεί να παραλύει τις επιλογές. Κι εδώ καταλαβαίνω ακριβώς, γιατί ο Εφήμερος ξόδεψε απλώς μερικές λέξεις. Βιαζόταν να σκεφτεί περισσότερο το δράμα που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια όλων.
Στην κατακλείδα του άρθρου του, για το οποίο και γίνεται λόγος, ο Τέλλογλου γράφει: «Συνάντησα πολλούς ανθρώπους από τη Συρία που μου είπαν ότι φεύγουν γιατί δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα ή την τροφή τους. Αυτοί θα προστατευθούν από το σύστημα μας ως πρόσφυγες πολέμου». Αυτό αρκεί νομίζω, για να μην κατατάσσεται στους μαλάκες. Στους κοινούς ψεύτες, αρκετά πιθανό. Στους ακροδεξιούς, μπορεί. Στους σκατόψυχους, ίσως. Στους ρατσιστές «πολυτελείας», μάλλον. Στους μισάνθρωπους, που ενώ βλέπει μπροστά του νεκρές ψυχές βρεφών και παιδιών, «ψάχνει» στις τσέπες τους να δει αν πλήρωσαν τον λογαριασμό του ρεύματος, πιθανότατα. Σε εκείνους που με βαλμένες προσεκτικά λέξεις, «ξεπλένει» τη ναζιστική ρητορεία, εύκολα το λες. Αλλά, προς θεού, όχι και μαλάκας.
