Βαγκνερικό φινάλε είχε φαντασιωθεί για το τέλος της οργάνωσής του ο Νίκος Μιχαλολιάκος και τελικά αυτό που ζούμε με τη διάλυση της Χρυσής Αυγής είναι μια μαύρη ελληνική κωμωδία, μια παραλλαγή του «Θησαυρού του μακαρίτη», όπου Μιχαλολιάκος και Λαγός τρώγονται για τα χρήματα και τα προνόμια της Ευρωβουλής.
Με τη διπλή εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής, που προκλήθηκε από τη συστηματική δικαστική διερεύνηση και την εκλογική συντριβή σε δύο φάσεις, αποδείχτηκε ότι το ελληνικό δημοκρατικό σύστημα, όσο και αν λαβώθηκε από την κρίση, μπορεί να ξανασταθεί στα πόδια του, αρκεί οι βασικοί πυλώνες του να αντλήσουν τα κατάλληλα διδάγματα από την πολύχρονη ασυλία που είχε καταφέρει να κερδίσει η εγκληματική οργάνωση προσποιούμενη το κανονικό κόμμα.
Μόλις διαπίστωσε ότι η ασυλία αυτή έχει τερματιστεί, ο Μιχαλολιάκος έκανε αυτό που ξέρει πολύ καλά να κάνει εδώ και δεκαετίες. Επιχείρησε να εκμεταλλευτεί τον κομματικό ανταγωνισμό, στρεφόμενος πότε προς τον ένα και πότε προς τον άλλο πόλο του δικομματισμού, εξασφαλίζοντας έτσι τον απαραίτητο χρόνο για να καλύψει τα ίχνη του ή να υποδείξει άλλους «συναγωνιστές» του ως ενόχους εγκληματικών πράξεων.
Αυτή τη φορά η μέθοδος του «Αρχηγού» αποδείχτηκε άκαρπη. Η Δικαιοσύνη έπραξε αυτό που έπρεπε να είχε κάνει εδώ και δεκαετίες. Αλλά και τα δυο μεγάλα κόμματα, έπειτα από ένα διάστημα αμηχανίας και μικροκομματικών υπολογισμών (2012 - καλοκαίρι 2013) πήραν απόφαση ότι δεν προστατεύεται από την «ελευθερία του λόγου» η δράση των Ταγμάτων Εφόδου.
Η Ν.Δ. από τον Σεπτέμβριο του 2013 έπαψε να βλέπει τη Χρυσή Αυγή ως έναν εν δυνάμει σύμμαχο για ώρα ανάγκης (γραμμή Μπαλτάκου) και δεν πρόφτασε να πειραματιστεί με την «καλή» παραλλαγή της (γραμμή Μπ. Παπαδημητρίου). Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ έπαψε να απομονώνει την «αντιμνημονιακή» διάσταση της ναζιστικής οργάνωσης (γραμμή Ζωής Κωνσταντοπούλου) και απέφυγε να επαναλάβει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ που καλόβλεπε ακροδεξιά σχήματα που πλευροκοπούσαν τη Ν.Δ.
Με τα φαινόμενα που ζούμε τις τελευταίες μέρες, κατέρρευσε και η επιφύλαξη κάποιων καλοπροαίρετων που φοβούνταν ότι τάχα θα «ηρωοποιηθεί» η Χρυσή Αυγή από τις δικαστικές διώξεις. Το οργανωμένο έγκλημα δεν διαθέτει ήρωες παρά μόνο στις κινηματογραφικές ταινίες.
