Ολόκληρο το κάλεσμα
Τα τελευταία 3 χρόνια οι φοιτητές/-τριες ερχόμαστε αντιμέτωποι/-ες με τη συντεταγμένη προσπάθεια διάλυσης του Δημοσίου, Δωρεάν και Δημοκρατικού Πανεπιστημίου από την κυβέρνηση της ΝΔ. Οι νεοφιλελεύθερες και αυταρχικές πολιτικές της κυβέρνησης έχουν ως απώτερο σκοπό την παράδοση του Δημοσίου Πανεπιστημίου στα ιδιωτικά συμφέροντα, αλλά και τη διαμόρφωση ενός επιστημονικού προσωπικού με λιγότερα δικαιώματα, ευέλικτου και εύκολα εκμεταλλεύσιμου.
Διαμορφώνουν ένα Πανεπιστήμιο για λίγους! Το Δημόσιο Πανεπιστήμιο γίνεται ολοένα και λιγότερο προσβάσιμο, καθώς η ΕΒΕ πετσοκόβει κάθε χρόνο γύρω στους/στις 40.000 υποψήφιους/-ες των πανελλαδικών εξετάσεων, ενώ το μέτρο των διαγραφών δεν επιτρέπει σε όσους/-ες από μας εργάζονται σε κακοπληρωμένες και υποδηλωμένες δουλειές να περατώσουμε τις σπουδές μας. Παράλληλα, οι φοιτητές/-τριες βρισκόμαστε στις συμπληγάδες της ακρίβειας και των υψηλών ενοικίων χωρίς καμία κρατική στήριξη, είτε μέσα από την πανεπιστημιακή μέριμνα είτε μέσα από την άμεση ενίσχυση του εισοδήματός μας.
Διαλύουν την προοπτική μας! Η Νέα Δημοκρατία επιτίθεται στα πτυχία μας. Ήδη από τα σημαντικότερα νομοθετήματά της είναι η ισοτίμηση των πτυχίων των δημόσιων ΑΕΙ με αυτά των ιδιωτικών κολεγίων, κλείνοντας το μάτι στους κολεγιάρχες. Τώρα, με το νέο νόμο-πλαίσιο διαλύουν κάθε έννοια επαγγελματικών δικαιωμάτων και συλλογικής κατοχύρωσης. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι μας περιμένει ένα αβέβαιο εργασιακό μέλλον, με χαμηλότερους μισθούς, χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας, και με λιγότερες δυνατότητες διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας.
Παραδίδουν το Πανεπιστήμιο στην αγορά! Οι εστίες, η σίτιση, σε κάποιες περιπτώσεις και οι μεταφορές, έχουν παραδοθεί σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα σε ιδιώτες εργολάβους που αισχροκερδούν στις πλάτες μας. Η γνώση και η έρευνα μετατρέπονται σε εμπορεύματα, καθώς πλέον δίνεται η δυνατότητα για τη θέσπιση κύκλων σπουδών κατά παραγγελία των επιχειρήσεων, όπως τα βιομηχανικά μεταπτυχιακά. Ενώ ακόμα και η διοίκηση παραδίδεται σε ανθρώπους της αγοράς.
Συρρικνώνουν τη δημοκρατία! Διαμορφώνεται ένα πανεπιστήμιο-φυλακή μέσα από την κατάργηση του ασύλου και τη θέσπιση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, των face control, της συνεχούς επιτήρησης μέσω καμερών και τα φοιτητοδικείων. Καταργούν τις δημοκρατικές διοικήσεις των ιδρυμάτων μέσα από τα Συμβούλια Διοίκησης και χτυπάν τους συλλόγους μέσα από τα ενιαία ψηφοδέλτια. Έχουν μετατρέψει τα ΑΕΙ σε πεδία μάχης, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα του ΑΠΘ.
Η απάντηση των φοιτητών/-τριών
Από την πρώτη στιγμή, το φοιτητικό κίνημα βγήκε μπροστά και συγκρούστηκε με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιδιώκει να υλοποιήσει η ΝΔ. Οι φοιτητές/-τριες δε φοβηθήκαμε την τρομοκρατία, την ακραία καταστολή, την εισβολή της αστυνομίας στις σχολές μας.
Από το 2019 μέχρι σήμερα έχουμε καταφέρει να πετύχουμε νίκες κόντρα στον κρατικό αυταρχισμό και τον ακραιφνή νεοφιλελευθερισμό. Έχουμε αποσοβήσει κομβικές πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής, όπως η εγκατάσταση της ΟΠΠΙ μέσα από τον ανυποχώρητο και ενωτικό μας αγώνα. Έχουμε δώσει τη μάχη της υπεράσπισης της δημοκρατίας με επιτυχία, καθώς σπάσαμε τις απαγορεύσεις κουρελιάζοντας το νόμο Χρυσοχοΐδη για τις διαδηλώσεις. Το μέτωπο όλων των κομματιών της ακαδημαϊκής κοινότητας, αλλά και όλων των αγωνιζόμενων δυνάμεων στο εσωτερικό αυτής, μας δείχνουν το δρόμο της αντίστασης στην κυβερνητική πολιτική και αποτελεί τη συνταγή της νίκης των φοιτητικών διεκδικήσεων.
Παρ’ όλα αυτά, οφείλουμε να δούμε και ποια είναι η κατάσταση στους φοιτητικούς συλλόγους αυτή τη στιγμή. Παρά τις μεγάλες μάχες που έχουν δοθεί, αυτό δεν αποτυπώνεται σε αύξηση της συμμετοχής των φοιτητών/-τριών στις συλλογικές μας διαδικασίες. Οι συνελεύσεις μας είναι κατά κύριο λόγο άμαζες, ενώ ακόμα και σε κομβικές στιγμές για το φοιτητικό κίνημα δεν αποτυπώνεται σε αυτές μια πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή. Είναι αναγκαίο όλοι/-ες να γίνουμε κομμάτι των συλλόγων μας. Δε φτάνει μόνο κάποιος/-α να κατέβει σε μια πορεία, αλλά είναι ανάγκη να γίνει συμμέτοχος/-η στις διαδικασίες λήψης των συλλογικών μας αποφάσεων. Αυτό, όμως, δεν έρχεται ως κεραυνός εν αιθρία. Έχει ονοματεπώνυμο και αυτό δεν είναι άλλο παρά ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Μέσα από τις εκφυλιστικές και καθεστωτικές πρακτικές της, που δυστυχώς ακολουθούν λιγότερο ή περισσότερο και αριστερές και προοδευτικές παρατάξεις, έχουν οδηγήσει το φοιτητικό συνδικαλισμό σε σήψη και τη μεγάλη μάζα των φοιτητών/-τριών σε αποστροφή από αυτόν.
Για μια νέα αρχή στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο
Τα παραπάνω καταδεικνύουν την ανάγκη για μια επανεκκίνηση στο εσωτερικό του φοιτητικού κινήματος. Χρειάζεται μια νέα παρέμβαση η οποία θα συγκροτηθεί μέσα από μαζικές και ενωτικές διαδικασίες. Οφείλουμε να δώσουμε μια νέα κατεύθυνση νίκης στα πράγματα.
Να συνδέσουμε τις μάχες του σήμερα με την ανατροπή της κυβέρνησης! Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη πρέπει να φύγει για να σταματήσει ο αυταρχικός κατήφορος, το τσάκισμα της δημοκρατίας, η υποβάθμιση του Δημοσίου Πανεπιστημίου. Οφείλουμε να ανοίξουμε το δρόμο για την επίτευξη της πολιτικής αλλαγής και τη συγκρότηση αριστερής-προοδευτικής κυβέρνησης, ως αναγκαία προϋπόθεση για την εφαρμογή μιας διαφορετικής πολιτικής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μιας πολιτικής που θα έχει στο επίκεντρό της τις δικές μας ανάγκες και την προάσπιση του Δημοσίου, Δωρεάν και Δημοκρατικού Πανεπιστημίου.
Να φέρουμε τις ανάγκες μας στο προσκήνιο! Να ενισχυθούν εδώ και τώρα η σίτιση, η στέγαση και οι μεταφορές. Να εξοπλιστούν οι σχολές μας σύγχρονο υλικοτεχνικό εξοπλισμό, να συντηρηθούν όλες οι αναγκαίες αίθουσες για την εκπαιδευτική διαδικασία και να προσληφθεί το αναγκαίο καθηγητικό προσωπικό για να μην επαναληφθεί ποτέ ξανά το περιστατικό της Νομικής του ΑΠΘ. Να στηριχθούν οι φοιτητές/-τριες που πλήττονται από τον κυκεώνα της ακρίβειας και της στεγαστικής κρίσης.
Να ανασυγκροτήσουμε τους συλλόγους μας! Η ήττα της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και η αριστερή-προοδευτική πλειοψηφία στους συλλόγους ανοίγει το δρόμο για τις αναγκαίες τομές που πρέπει να γίνουν. Τώρα θα πρέπει να γίνουν τα διοικητικά συμβούλια ανοιχτά στον κόσμο των συλλόγων. Τώρα θα πρέπει οι γενικές συνελεύσεις να γίνουν πιο θελκτικές και συμμετοχικές. Τώρα θα πρέπει να ανασυγκροτηθεί η ΕΦΕΕ για να ξαναποκτήσουν οι φοιτητές/-τριες φωνή.
Να μιλήσουμε για ένα διαφορετικό πανεπιστήμιο! Ένα Πανεπιστήμιο ζωντανό κοινωνικό χώρο επιστημονικού προβληματισμού, πολιτικής συζήτησης και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ένα πανεπιστήμιο με τα μάτια στραμμένα προς τα έξω, δίπλα στην κοινωνία και τις ανάγκες της.
Να δώσουμε φωνή σε όσους/-ες δεν έχουν. Να μιλήσουμε και να παλέψουμε για την ισότητα πέρα και έξω από φυλετικές και έμφυλες διακρίσεις. Να παλέψουμε για ένα Πανεπιστήμιο συμπεριληπτικό για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, τις γυναίκες και τους/τις μετανάστες/-τριες. Να μιλήσουμε για την κλιματική κρίση και τις ανισότητες που δημιουργεί.
Να ξαναζωντανέψουμε το Πανεπιστήμιό μας. Κόντρα σε όσους ονειρεύονται ένα πανεπιστήμιο-φυλακή, να αντιτάξουμε την πραγματική έννοια του ασύλου, ως άσυλο αγώνων, αλλά και άσυλο δημιουργίας και προβληματισμού. Μέσα από μουσικές και πολιτιστικές δράσεις να ξαναπάρουμε τις σχολές μας στα χέρια μας.
Καλούμε κάθε φοιτητή/-τρια, αλλά κάθε αριστερή-προοδευτική δύναμη, σε συστράτευση για τη συγκρότηση ενός νέου αριστερού-προοδευτικού συνδικαλιστικού φορέα στα ΑΕΙ.
