Όταν πριν από λίγο καιρό οι επιστάτες πυροβολούσαν τους μετανάστες- εργάτες γης η κυβέρνηση έσπευσε πανικόβλητη να κάνει λόγο για ένα «ατυχές» και «μεμονωμένο» περιστατικό. 

Η είδηση ότι μαχαιρώθηκαν άλλοι δύο μετανάστες, για το ίδιο μάλιστα λόγο, ότι είχαν το θάρρος να ζητήσουν τα δεδουλευμένα τους επιβεβαιώνει ότι τα περιστατικά στη Μανωλάδα μόνο τυχαία δεν είναι. 

Η καθημερινότητα της βίας που κυριαρχεί στη Μανωλάδα είναι αποτέλεσμα μίας πολιτικής δεκαετιών που συνεχίζει και αυτή η κυβέρνηση να ακολουθεί πιστά: Είναι η πολιτική της σιωπής, της άρνησης ελέγχου των ντόπιων τσιφλικάδων, της αδιαλλαξίας της να ικανοποιήσει και τα στοιχειώδη αιτήματα των μεταναστών. Πολύ περισσότερο είναι εκείνη η μεταναστευτική πολιτική που στο επίκεντρό της έχει την διατήρηση των εργαζόμενων σε καθεστώς παρανομίας, την άρνηση να τους δώσει άδειες για νόμιμη εργασία (όπως ζητά και η τοπική κοινωνία). 

Στην ουσία όλες οι κυβερνήσεις μέχρι και σήμερα έκαναν τα πάντα για να μη διαταράξουν την σκληρή εκμετάλλευση των μεταναστών. Και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς αφού το σχέδιο για υποτίμηση της εργασιακής δύναμης απλώνεται με το μνημόνιο και στους Έλληνες εργαζόμενους. 

Μπορεί το χέρι να το έχουν σηκώσει οι μπράβοι. Το έχουν οπλίσει όμως οι τσιφλικάδες και η κυβέρνηση.

Αλληλεγγύη στους μετανάστες.

Νομιμοποίηση των εργατών γης στη Μανωλάδα.