Τα αίτια που οδήγησαν στην εξεγερσιακή κατάσταση των ημερών εκείνων ήταν τα καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα που έβλεπαν την κρίση να τους χτυπάει την πόρτα με τις απολύσεις να αυξάνονται και τους μισθούς ολοένα να μειώνονται. Ήταν τότε που η νεολαία συνειδητοποιούσε ότι δεν θα ζούσε καλύτερα από τις προηγούμενες γενιές, τότε που άρχισε να αντιλαμβάνεται τί σημαίνει επισφάλεια, stage, 700-600-500 ευρώ.

O θάνατος ενός 15χρονου ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και έβγαλε ολόκληρη την κοινωνία στους δρόμους να διαδηλώνει ενάντια σε μια πολιτική που δίνει στις τράπεζες λεφτά και στη νεολαία σφαίρες. Η εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν η πρώτη ένδειξη των αδιεξόδων αυτής της πολιτικής και παράλληλα η κραυγή μιας νεολαίας που ζητούσε ζωή με αξιοπρέπεια.

Τέσσερα χρόνια μετά, οι ενδείξεις γίνανε πραγματικότητα!

Η πολιτική της λιτότητας και των μνημονίων τόσο στην χώρα μας όσο και πανευρωπαϊκά έχει ξαναβγάλει εδώ και μια τριετία το λαϊκό παράγοντα στους δρόμους ακόμα μαζικότερα, αφού η φτωχοποίηση της κοινωνίας ολοένα και αυξάνεται. Μέσα λοιπόν από αυτή την οικονομική αλλά και κοινωνική κρίση ξεπηδά ο φασισμός, καθώς και η άκρατη καταστολή των διαφόρων μηχανισμών του κράτους απέναντι σε κάθε φωνή αντίστασης, ακριβώς όπως είχε γίνει και το Δεκέμβρη του 2008. Μπορούμε λοιπόν να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι τα τότε γεγονότα αποτέλεσαν το εναρκτήριο λάκτισμα μίας κοινωνικής αφύπνισης, η οποία γιγαντώνεται όσο βαθαίνει η κρίση, αλλά αποτέλεσε και τη σπίθα για την δημιουργία των κινημάτων από τα κάτω με την πρωτοβουλία του κόσμου, όπως έγινε και με το κίνημα των πλατειών.

Σήμερα, που η τρικομματική συγκυβέρνηση εντείνει την επίθεση στα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας, που οι ελαστικές σχέσεις απασχόλησης συνιστούν πλέον καθεστώς και η ανεργία καλπάζει, ο αγώνας για ελπίδα και κοινωνική χειραφέτηση αποτελούν πλέον μονόδρομο.

Δεν περιμένουμε πλέον κάποια αφορμή!

Η ξοφλημένη μνημονιακή συγκυβέρνηση πρέπει να ανατραπεί εδώ και τώρα!