Με τον αγώνα των διοικητικών να συνεχίζεται για όγδοη συνεχόμενη εβδομάδα, η κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε μέσο να τους εξαντλήσει και να κάμψει την αντίστασή τους. Δοκίμασε τα πάντα: Να παρακάμψει τις πρυτανικές αρχές με την προσωπική αξιολόγηση, να τους εκφοβίσει με εισαγγελικές παρεμβάσεις και να τους τρομοκρατήσει με συλλήψεις και πειθαρχικές διώξεις. Και ψήφισε, τέλος, με απαράδεκτο τρόπο (ως τροπολογία σε εντελώς άσχετο νομοσχέδιο) όλα τα παραπάνω στο Κοινοβούλιο. Προσπάθησε να στρέψει τους αγωνιζόμενους τον ένα ενάντια στον άλλο, με τεχνητά μέσα: συκοφάντησε τον αγώνα τους σε όλη την κοινωνία, ισχυριζόμενη ότι αυτοί φταίνε που είναι κλειστά τα πανεπιστήμια κι έβαλε το βραχίονά της μέσα στον ακαδημαϊκό χώρο, τη ΔΑΠ - ΝΔΦΚ, να προωθήσει αυτή την προπαγάνδα στους φοιτητές.
Αφού η κυβέρνηση δοκίμασε τα πάντα, συνειδητοποίησε στο τέλος ότι οι διοικητικοί δεν θα λυγίσουν, ότι έχουν τα αντανακλαστικά να μιλήσουν οι ίδιοι στην κοινωνία και τους φοιτητές με τις υποδοχές και τις ενημερώσεις που διοργάνωσαν, ότι προχωρούν στον αγώνα ενωμένοι, ότι δεν τρομοκρατούνται μπροστά στα πειθαρχικά και τους εισαγγελείς. Και ότι οι αλληλέγγυοι φοιτητές, δεν πρόκειται ποτέ να πιστέψουν ότι οι διοικητικοί κλείνουν τις σχολές.
Οι διοικητικοί δεν πρόκειται να λυγίσουν, γιατί σε αντίθεση με την κυβέρνηση και τη ΔΑΠ ξέρουν τον σκοπό του αγώνα τους. Είναι αγώνας για το ελληνικό πανεπιστήμιο. Από τους διοικητικούς, τους καθηγητές και τους φοιτητές εξαρτάται αν το ΕΚΠΑ και το ΕΜΠ θα παραμείνουν ανοιχτά ή αν θα γίνουν τα ιδρύματα που η κυβέρνηση ονειρεύεται: χωρίς προσωπικό κι έρευνα, έρμαια του ιδιωτικού κεφαλαίου και με καμία μέριμνα για τις κοινωνικές ανάγκες, υποταγμένα εκπαιδευτήρια και όχι εστίες αγώνα και δημιουργίας.
Τώρα πια η κυβέρνηση καταλαβαίνει, ότι οι διοικητικοί αγωνίζονται για όλη την εκπαιδευτική κοινότητα. Αγωνίζονται για να μείνει ανοιχτό το πανεπιστήμιο. Και συνειδητοποιεί ότι ο σκοπός αυτός είναι πιο ισχυρός από τα δικά της μέσα εκφοβισμού. Γιατί είναι ένας αγώνας για το σήμερα, αλλά και για τις μελλοντικές γενιές, ένας αγώνας αξιοπρέπειας. Και η αγωνιζόμενη αξιοπρέπεια δε θα ηττηθεί.
