Η βουλευτής Β΄ Αθήνας και υπεύθυνη Εξωτερικής Πολιτικής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Νάντια Βαλαβάνη κατά τη διάρκεια της Διακοινοβουλευτικής Διάσκεψης για το Άρθρο 13 της Συνθήκης για τη Σταθερότητα, το Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση, που διεξάγεται στη Ρώμη στο πλαίσιο της τρέχουσας εξάμηνης Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη θεματική ενότητα με τίτλο «Ευρωπαϊκός δρόμος για την ανάπτυξη: εφαρμόζοντας επενδύσεις και μειώνοντας τις ανισότητες» επεσήμανε μεταξύ άλλων ότι:

• «Αποτελεί όντως θετικό οιωνό ότι στη Διακοινοβουλευτική Διάσκεψη τέθηκαν για συζήτηση μια σειρά ερωτήματα σχετικά με τέτοια κρίσιμα θέματα, όπως η έλλειψη ανάπτυξης ή η βόμβα της ανισότητας. Ιδιαίτερα το θέμα της διεύρυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων συζητείται σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο όχι επειδή φύσηξε ο άνεμος κάποιου ιδανικού εξισωτισμού συμπαρασύροντας και ανθρώπους που χαράζουν πολιτική, αλλά επειδή η γοργά αυξανόμενη ανισότητα αναγνωρίζεται πλέον διεθνώς ως κρίσιμος αρνητικός παράγοντας που συμβάλλει στο δραστικό περιορισμό της ανάπτυξης».

• «Η Ιταλική  Προεδρία κάνει ακριβώς το αντίθετο απ’ ότι έκανε η Ελληνική, που αποδέχτηκε κάθε ζήτημα της κυρίαρχης πολιτικής ως δεδομένο και ανεπίδεκτο αλλαγής. Κι όμως, είναι ακριβώς αυτές οι κυρίαρχες πολιτικές που σύμφωνα με την ορολογία του Μανιφέστου των έξι διεθνών οικονομολόγων με τίτλο "Το θέμα της αλλαγής - Κάλεσμα για αλλαγή πολιτικής στην Ευρώπη" μετέτρεψαν την Ευρωπαϊκή Ένωση σε "Ένωση Λιτότητας"».

• «Οι πολιτικές λιτότητας δεν απέτυχαν απλώς, αποδείχτηκαν σκέτη καταστροφή: Διακινδυνεύοντας σήμερα μια δεύτερη κατρακύλα της Ευρωζώνης στην ύφεση κι έχοντας οδηγήσει χώρες, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, σε καταστάσεις όπου το 30 % του πληθυσμού και οι μισοί νέοι άνθρωποι δε μπορούν να βρουν δουλειά».

• «Το θέμα δεν είναι αν τα εργαλεία που δημιουργήθηκαν επαρκούν για να επιτευχθεί η ανάπτυξη, καθώς αρχικά μεν φτιάχτηκαν για να διασώσουν το χρηματιστικό κεφάλαιο και τις μεγάλες πολυεθνικές, μετατρέποντας μια τραπεζική κρίση σε κρίση δημοσίου χρέους, ενώ σήμερα κύριος στόχος τους είναι η απομόχλευση της "μαύρης τρύπας" του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος με κόστος τη συνέχιση του στραγγαλισμού της πραγματικής οικονομίας.

• «Είναι βέβαιο ότι θα συνεχιστεί η κατάσταση ανυπαρξίας επενδύσεων για ανάπτυξη, αν τα κύρια θεσμικά όργανα της ΕΕ συνεχίσουν μια πολιτική άρνησης της χρήσης των δημοσίων μέσων για επενδύσεις, δηλ. τόσο των προγραμμάτων δημοσίων δαπανών και δημοσίων επενδύσεων όσο και των δημοσίων δομών - πριν απ´ όλα των δημοσίων τραπεζών, αλλά και των υπό ιδιωτικοποίηση εναπομείναντων δημοσίων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, ξεκινώντας από τον τομέα της ενέργειας - ως κυρίων εργαλείων για επίτευξη αυτού του στόχου».

• «Στην Ελλάδα σήμερα, αντιθέτως, όλα αυτά τα εργαλεία εξουδετερώνονται ή καταστρέφονται συστηματικά ένα-ένα υπό την καθοδήγηση των Μνημονίων και της Τρόικας. Και στο σημερινό πολυπολικό κόσμο η Ευρώπη μένει όλο και περισσότερο πίσω, με τεράστιο κόστος για τους εργαζόμενους της και για τις χώρες της, ξεκινώντας από το Νότο». .