Name dropping αποκαλούσαν στην περίοδο των χρυσών αγελάδων τη συνήθεια ορισμένων να παραθέτουν γνωστά ονόματα, προκειμένου να παραστήσουν τον «καμπόσο». Δεν διέφερε ουσιαστικά από τη συμπεριφορά του λαγού προς την απούσα τίγρη, κατά το γνωστό ανέκδοτο. Τώρα το κάνουν και τα ΜΜΕ όταν δεν έχουν να ασχοληθούν με κάτι καλύτερο. Η μισή Αθήνα δεν έχει σχέση με πρόσφατα περιστατικά, την έβαλα στον τίτλο για να τσιμπήσω αναγνώστες.
Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, που είχες κατέβει στο ΣΕΦ να χαρείς λαοθάλασσα και κοσμοπλημμύρα, ίσως δεν πρόσεξες ένα μικρό παραπολιτικό στον Τύπο της Κυριακής, που έσπευσαν να το κάνουν βούκινο τα μπλογκ: ότι, λέει, ο Τσίπρας διαπραγματεύεται με τον Διώτη να συμμετάσχει στο μελλοντικό Ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Προσοχή, όχι την Ηρώ, τη βουλευτίνα μας, αλλά τον συνεπώνυμό της Ιωάννη, που έγινε γνωστός ως διώ(κ)της της 17Ν με ελαστική ανακριτική δεοντολογία και μετά ως πρωτοπαλήκαρο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη με ελαφρώς διακριτική αφηρημάδα: π.χ. ξέχασε να δει το πτυχίο του γιού του προτού τον προωθήσει ως νομικό σύμβουλο του Υπ.ΠΡΟ.ΠΟ. και αμέλησε να ασχοληθεί με τη λίστα Λαγκάρντ όσο ήταν επικεφαλής του ΣΔΟΕ.
Το πρώτο μου συναίσθημα, όταν το διάβασα σε κάποιο σαβουροσάιτ, δεν ήταν -δυστυχώς- έκπληξη, αλλά μόνο οργή. Δεν αισθάνθηκα έκπληξη, διότι πλέον όλα τα περιμένω, αλλά ένιωσα οργή, γιατί το συγκεκριμένο πρόσωπο πιθανότατα έκοψε κάθε σχέση με την Αριστερά μόλις ολοκλήρωσε τη Νομική και η έκτοτε ιστορία του δεν τον έφερε πουθενά σε δρόμους παράλληλους, έστω, με τα κινήματα, τους καταπιεσμένους και τους «μη έχοντες», το όνομα των οποίων υποτίθεται ότι επικαλούμαστε.
Μια σειρά τηλεφωνημάτων έδειξε τη σημαντική άγνοια διαφόρων επιφανών συριζαίων σχετικά με το θέμα και κατέληξε στο συμπέρασμα πως είτε κάποιος δημοσιογράφων είχε γράψει ό,τι κατέβαζε η κούτρα του, είτε πως τη φήμη την διέσπειρε ο ίδιος ο συνταξιούχος εισαγγελέας (δεν θα ήταν δα και η πρώτη φορά που έκανε κάτι τέτοιο), δίνοντας στο ΣΥΡΙΖΑ το ρόλο του «αλλού», στο γνωστό «έχει κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια». Έκανε, άραγε, τσαλιμάκια σε κάποια πρόταση από το ΠΑΣΟΚ ή κάποιο άλλο κόμμα; Δεν ξέρω, δεν με ενδιαφέρει και να ΄ναι καλά ο άνθρωπος κι αυτός και οι δικοί του. Το θέμα, όμως, είναι πως όλο και αυξάνονται οι αυθαίρετες, άσχετες, ξεκάρφωτες, ανερμάτιστες και ανούσιες αναφορές στο ΣΥΡΙΖΑ, που δημιουργούν έναν κακόηχο θόρυβο γύρω απ΄ αυτόν. Έναν θόρυβο ο οποίος συχνά επισκιάζει τα πραγματικά λεγόμενά του. Όσο ήμασταν στο 4% κανείς δεν ασχολιόταν μαζί μας, μόνο ο Πρετεντέρης μας καταδεχόταν. Τώρα ψηλώσαμε και φαινόμαστε από παντού.
Άν ψάξετε στο ίντερνετ θα βρείτε πρόσφατο δημοσίευμα ειδησεογραφικού (ο θεός να το κάνει) σάιτ, που ασχολείται με το ότι ...η Ρένα Δούρου άλλαξε τη φωτογραφία της στο Facebook και έβαλε μια, όπου φοράει ζιβάγκο. «Ζιβάγκο άρα ΠΑΣΟΚ, καταλάβατε;», χαμογελάει σαρδόνια ο συντάκτης, ενώ φαντάζεσαι δύο σταγόνες σάλιου να κυλάνε από την άκρη των χειλιών του. Καταλάβαμε, καμάρι μου, ότι δεν σε πληρώνουν καθόλου γι΄ αυτά που γράφεις, άρα αποφεύγεις να σπαταλάς φαιά ουσία, παρόλο που θέλεις ακόμη να αποκτήσεις την εύνοιά τους.
Βέβαια, εκτός από τους τεμπέληδες, τους ράθυμους, τους αναβλητικούς και τους ανέμπνευστους, υπάρχουν και οι κακοπροαίρετοι. Τις προάλλες, βρήκα στο σάιτ iefimerida.gr ένα εμπνευσμένο πλην ανυπόγραφο άρθρο εναντίον της Διώτη. Της Ηρώς, όχι του Ιωάννη. Και τι την κατηγορούσε, μεταξύ άλλων; Ότι μισεί τους μπάτσους! Την είχε, δε, σε φωτογραφία (στην κορυφή) να σπρώχνει έναν έντρομο ΜΑΤατζή, που της έριχνε μόνο 20 πόντους στο μπόι και ο καημένος είχε μόλις τα διπλάσια κιλά της. Στην ίδια εικόνα, όμως, φαινόταν και η αιτία για την ασυγκράτητη μανία της και την ανεξέλεγκτη οργή της λυσσαλέας Ηρώς απέναντι στο ανυπεράσπιστο όργανο. Στην δεξιά άκρη φαίνεται η άσπρη χαίτη του Μανώλη Γλέζου, που μόλις έχει δεχτεί την ηρωική φυσουνιά δακρυγόνου από τον άλλο αθώο συνάδελφο του προηγούμενου ΜΑΤατζή. Μιλάμε, δηλαδή, για το περιστατικό της 5ης Μαρτίου 2010, όταν ψέκασαν τον τότε 88χρονο βουλευτή, κάτι που η τότε 31χρονη Ηρώ θεώρησε άθλιο και αντέδρασε. Ακούς εκεί να μην χειροκροτήσει τους μπάτσους που ψέκασαν έναν 88χρονο! Κι επιπλέον, το ίδιο ανυπόγραφο άρθρο προσθέτει ακριβώς «Οσο για τους μεγαλοαγρότες της Θεσσαλίας που εισέπραξαν δισ. επιδοτήσεων τις τελευταίες δεκαετίες [sic] χωρίς να φορολογούνται, η Ηρώ Διώτη όχι μόνο δεν διαμαρτύρεται αλλά είναι εναντίον της φορολόγησής τους!». Να υπενθυμίσω πως ο Βαγγέλης ο Μπούτας και ο Θανάσης ο Κοκκινούλης, που ιστορικά κατέβαζαν τα τρακτέρ στον κάμπο, δεν είναι ακριβώς κομματάρχες του ΣΥΡΙΖΑ. Τουλάχιστον όχι την τελευταία φορά που κοίταξα.
Έχει περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τότε που ειπώθηκε (όχι από τον Αλ Καπόνε, όπως λέγεται) σε δημοσιογράφο «Μπορείς να γράφεις ό,τι θες για μένα, αρκεί να γράφεις σωστά το όνομά μου». Είναι προφανές ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να αφήνουμε αδιαμαρτύρητα να γράφει κάθε καραγκιόζης ό,τι του κατέβει στην κούτρα του. Κι επειδή οποιαδήποτε προσπάθεια ελέγχου θα καταγραφόταν ως λογοκρισία, και χαράς ευαγγέλια τότε για τον Κανέλλη, τον Μανδραβέλη και το Γουσέτη (για να κάνω και ΄γω λίγο name dropping), ας αντιδράσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε, ακόμη και τρολλάροντας. Να διεκδικήσουμε να ακούγονται (τουλάχιστον) τα όσα λέμε οι ίδιοι και οι ίδιες (ακόμα κι αν δεν είναι πάντα αλληλοσυνδεόμενα και συμβατά μεταξύ τους) και όχι όσα λέγονται για εμάς από τρίτους.
Πηγή: Rednotebook.gr
