(από τη μεγάλη συναυλία ειρήνης - φωτ. του Μάριου Λώλου)
Εχουν βγει εντελώς από τα ρούχα τους οι διαμορφωτές γνώμης της λίστας Πέτσα και του τοξικού τουίτερ. Τι θα πει «όχι στον πόλεμο» ρωτάνε. Πάρτε τώρα θέση. Πείτε με ποιον είστε. Το όχι στον πόλεμο γενικά δεν λέει τίποτα. Κι αν δεν λέει τίποτα, είναι υπέρ του Πούτιν, τελεία και παύλα. Σ’ αυτόν τον πόλεμο δεν χωράνε ισαποστάκηδες και ναιμεναλλάδες.
Και το λένε αυτό οι κατ’ επάγγελμα ναιμεναλλάδες. Φασίστες-μετανάστες είναι το ερώτημα; Ναι μεν, αλλά… Κύματα-πρόσφυγες; Ναι μεν, αλλά… Ισραήλ-Γάζα; Ναι μεν, αλλά…
Αλλά στο Ρωσία-Ουκρανία απαιτούν καθαρή θέση. Ποια είναι η Μποφίλιου που ζητάει ειρήνη; Ποιος είναι ο Νταλάρας; Ο Πουλικάκος; Ποιος είναι ο Πάπας Φραγκίσκος που φωνάζει σταματήστε επιτέλους να σκοτώνεστε;
Γι’ αυτούς καθαρή θέση είναι να φωνάξουμε χωρίς αστερίσκους ότι σ’ αυτόν τον πόλεμο είμαστε στο πλευρό της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ότι για την ακρίβεια φταίει ο Πούτιν. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τσιράκι των Ρώσων. Ότι το ΝΑΤΟ είναι φιλειρηνικός οργανισμός. Ότι η δυτική προπαγάνδα είναι ενημέρωση και η ρωσική προπαγάνδα είναι προπαγάνδα.
Δεν τους μάθαμε τώρα. Από παλιά τους ξέραμε. Την πολιτική τους απόγνωση διαχειρίζονται και τα συμπλέγματά τους. Η ειλικρινής φωνή χιλιάδων ανθρώπων κατά του πολέμου στην Ουκρανία και το σύνθημα για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες τους είναι πράγματα ξένα και ενοχλητικά. Θέση παίρνουν μόνο όταν υπάρχει κάποια εξουσία να υποστηρίξουν. Αυτό κάνουν και τώρα.
