«Εντάξει, το τερμάτισαν.» Πόσες φορές έχουμε ακούσει την έκφραση αυτά τα τέσσερα μνημονιακά χρόνια, είτε μετά την ανακοίνωση νέων δρακόντιων μέτρων λιτότητας, είτε μετά από μια από τις πάμπολλες κατάφωρες παραβιάσεις του Συντάγματος; Κάθε φορά λέμε ότι πιάσαμε πάτο και κάθε φορά αποδεικνύεται ότι υπάρχει ακόμα πιο κάτω.
Όσα (πρωτοφανή) έγιναν χτες στη Βουλή, κανονικά (δηλαδή στην εποχή προ Μνημονίου) θα οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι η κοινοβουλευτική διαδικασία δεν μπορεί να εξευτελιστεί περισσότερο. Η εικόνα του κοινοβουλίου ήταν κάτι μεταξύ ανακτοβούλιου Μπανανίας ή εθνοσυνέλευσης μετασοβιετικής «Δημοκρατίας», με μια πινελιά Βαϊμάρης.
Από τη μια μεριά, είχαμε το ναζιστικό σόου της Χρυσής Αυγής, με αφορμή τη συζήτηση για την άρση της ασυλίας των αρχηγών της συμμορίας. Οι τραμπουκισμοί, οι χυδαιότητες και οι ύμνοι των SS δεν πρέπει να εκπλήσσουν κανέναν πλέον. Είναι απολύτως συμβατοί με ένα ναζιστικό μόρφωμα που έχει ως ιδεολογία το έγκλημα.
Αυτό που ίσως εκπλήσσει είναι η ευκολία με την οποία οι χρυσαυγίτες έκαναν μπάχαλο το κοινοβούλιο. Την ώρα που οι αντιμνημονιακοί διαδηλωτές πνίγονται στα δακρυγόνα όταν πλησιάσουν το προαύλιο χώρο του Άγνωστου Στρατιώτη, κι ενώ έχει απαγορευτεί η είσοδος του κοινού, δεκάδες ναζί κατάφεραν να πάρουν καίριες θέσεις μέσα στη Βουλή για να φωνάξουν on camera συνθήματα εναντίον της δημοκρατίας, καθώς και να απειλήσουν αντιφασίστες βουλευτές. Πρόκειται έτσι κι αλλιώς για μεγάλη πρόκληση, που γίνεται ακόμα μεγαλύτερη δεδομένων της υπόθεσης Μπλατάκου και του ιστορικού ανοχής της κυβέρνησης απέναντι στη Χρυσή Αυγή.
Από την άλλη μεριά, χτες το απόγευμα είχαμε και το εσπευσμένο κλείσιμο της ολομέλειας της Βουλής για το καλοκαίρι, σχεδόν ένα μήνα νωρίτερα από το σύνηθες –με εξαίρεση το 2009, τα θερινά τμήματα συνήθως αρχίζουν τέλη Ιούνη. Δεν υπάρχει καμία απολύτως θεσμική δικαιολογία γι' αυτό το εσπευσμένο κλείσιμο. Αντιθέτως, πρόκειται για μικροκομματική σκοπιμότητα που ευτελίζει την κοινοβουλευτική διαδικασία και απαξιώνει τη λειτουργία της δημοκρατίας.
Η Βουλή κλείνει για να αποφευχθούν «ατυχήματα» σε ψηφοφορίες του επόμενου διαστήματος για κρίσιμα ζητήματα όπως το ξεπούλημα (που συνεπάγεται την καταστροφή) των παραλίων ή η «μικρή» ΔΕΗ, δηλαδή η απόκτηση από ιδιώτες του ελέγχου του τομέα της ενέργειας. Επίσης, πάμε εσπευσμένα στα θερινά τμήματα για να αποτραπεί ενδεχόμενο κοινοβουλευτικό «αντάρτικο» όσων δυσαρεστηθούν από τον επερχόμενο ανασχηματισμό. Τέλος, διά του θερινού λουκέτου, η κυβέρνηση απαλλάσσεται από το πολιτικό βάρος της προ ημερήσιας διάταξης συζήτησης για το Μπαλτάκος-gate.
Εν ολίγοις, η κυβέρνηση υπονομεύει την κοινοβουλευτική διαδικασία προκειμένου να περάσει νέο κύκλο καταστροφικών (για την κοινωνία και το περιβάλλον) νομοθετημάτων, καθώς και να διατηρήσει το ισχνό πολιτικό κεφάλαιο που της έχει απομείνει. Εύλογα λοιπόν αναρωτιόταν χτες βράδυ οδηγός ταξί: «Γιατί δεν την κλείνουν τελείως τη ρημάδα τη Βουλή να ησυχάσουμε;».
Έτσι κι αλλιώς η δημοκρατία εμποδίζει την απρόσκοπτη εφαρμογή του Μνημονίου…
