Καθημερινά παρακολουθούμε πια τις συζητήσεις που προκύπτουν από το πολυαναμενόμενο νομοσχέδιο ταυτότητας φύλου. Οφείλει το κράτος να αναγνωρίζει τον κάθε άνθρωπο όπως αυτός αισθάνεται; Πρέπει ομόφυλα ζευγάρια να μπορούν να προχωρήσουν σε υιοθεσίες; Ερωτήματα που όχι μόνο στην πολιτική σκηνή αλλά και σε καθημερινές συζητήσεις σε παρέες δημιουργούν διαφωνίες και εντάσεις αν και κανείς θα πίστευε ότι εν έτει 2017 οι απαντήσεις θα ήταν λίγο πολύ δεδομένες.
Μόλις δύο ερωτήματα που έχουν απαντηθεί εδώ και τουλάχιστον διακόσια χρόνια μπορούν να μας λύσουν όλες τις απορίες για τα παραπάνω ζητήματα. Ποιος είναι ο ρόλος του κράτους; Ποια είναι τα όρια της εξουσίας που ασκεί το κράτος στο άτομο; Ο ρόλος του κράτους είναι η προστασία των πολιτών του και η όσο γίνεται διασφάλιση της ευμάρειας τους. Και όχι απλά η ελευθερία τους να την επιδιώκουν αλλά και η βοήθεια από τη μεριά του κράτους να την επιτύχουν όταν δεν βλάπτουν κανέναν άλλον. Και εδώ αρχίζει η εξουσία του κράτους πάνω στο άτομο. Όταν οι πράξεις του ατόμου βλάπτουν την κοινωνία η κάποιο μέλος της. Η μόνη συμπεριφορά για την οποία ο άνθρωπος είναι υπόλογος στην κοινωνία, είναι αυτή που αφορά τους άλλους. Ως προς τη συμπεριφορά που αφορά τον εαυτό του, η ανεξαρτησία του είναι δικαιωματικά απόλυτη. Όσον αφορά το σώμα και τη διάνοια του, το άτομο είναι κυρίαρχο.
Και επειδή αυτές τις αρχές ευτυχώς λίγοι τις αμφισβητούν, προσπαθούν απλά να αποδείξουν ότι η αλλαγή ταυτότητας φύλου ή η υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια βλάπτει σοβαρά την κοινωνία. Πώς βλάπτουν λοιπόν αυτοί άνθρωποι την ελευθερία και τα συμφέροντα των συνανθρώπων τους; Δεν τα βλάπτουν. Και για αυτό εδώ εμφανίζονται τα ασαφή και γνωστά πια επιχείρηματα περί προσβολής του κοινού αισθήματος και πράξεων που είναι αντίθετες με τη φύση. Το δεύτερο ειδικά επιχείρημα στερείται οποιουδήποτε νοήματος. Πώς είναι δυνατόν να ισχυριζόμαστε για το οτιδήποτε ότι είναι αντίθετο με τη φύση; Ότι συμβαίνει σε ολόκληρο τον κόσμο συμβαίνει ακριβώς επειδή το επιτάσσει η φύση. Και όταν οι υποστηρικτές αυτού του μυθικού επιχειρήματος παρατηρούν κάτι που δεν μπορούν να εξηγήσουν θα ήταν προτιμότερο να ψάξουν τους λόγους που κάτι συμβαίνει και όχι να το βαφτίζουν αφύσικο. Απλά googleάροντας ‘ταυτότητα φύλου’ η βικιπαίδεια δίνει μια εικόνα για τα χρωμοσώματα, τα γονίδια και τις ορμόνες και το πώς ορίζεται από τον εικοστό αιώνα και μετά το φύλο ενός ανθρώπου από την επιστήμη.
Σε ό,τι αφορά την πρόκληση του αισθήματος κάποιων ανθρώπων κανείς δεν οφείλει να λογοδοτήσει για αυτό. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, που θεωρούν ότι βλάπτονται από κάθε συμπεριφορά, για την οποία αισθάνονται αποστροφή και την αντιμετωπίζουν σαν βάναυση προσβολή των αισθημάτων τους. Αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα το αίσθημα που έχει κανείς για την γνώμη του και το αίσθημα που έχει ένας άλλος, ο οποίος ενοχλείται επειδή ο πρώτος έχει τη συγκεκριμένη αυτή γνώμη. Όπως δεν είναι το ίδιο πράγμα η επιθυμία ενός κλέφτη να κλέψει ένα πορτοφόλι και η επιθυμία του κατόχου του να το κρατήσει. Σημαντικό ρόλο στην κοινή γνώμη παίζει και το έθιμο. Η κοινή γνώμη έχει τις απόψεις που έχει επειδή σε μεγάλο βαθμό έχει συνηθίσει να έχει αυτές τις απόψεις. Και σίγουρα δεν μπορεί σε τέτοια ζητήματα να αποτελεί την πυξίδα για τον προορισμό της κοινωνίας. Η κοινή γνώμη έχει προσβληθεί πολλές φορές για ζητήματα που τότε προκαλούσαν το αίσθημα της, ενώ σήμερα θεωρούνται απολύτως δεδομένα.
Σε αυτή την κοινή γνώμη απευθύνθηκε για το θέμα της υιοθεσίας και ο αρχιεπίσκοπος σε συζήτηση του με δημοσιογράφους. Ρωτήστε τον κόσμο, θέλει να υιοθετούνται παιδιά από τέτοια ζευγάρια; Σε τέτοια ζητήματα όμως όπως και σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων η κοινή γνώμη δεν πρέπει να παίζει κανέναν ρόλο. Όταν εξετάζεται η υιοθεσία ενός παιδιού ερευνούμε ποιες είναι οι καλύτερες συνθήκες για να μεγαλώσει. Σε ένα ορφανοτροφείο, ή σε μια οικογένεια που θα έχει τον χρόνο και την προσοχή που χρειάζεται; Όπως και το αν κάποιος επιθυμεί να προχωρήσει σε αλλαγή ταυτότητας φύλου είναι δικαίωμα του και πρέπει να αναγνωρίζεται από το κράτος ανεξαρτήτως της κοινής γνώμης. Σε αντίθεση με την Ιρλανδία η οποία προχώρησε σε δημοψήφισμα για το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών να παντρεύονται και δημιούργησε ένα κακό παράδειγμα για μελλοντικές κυβερνήσεις που για να μην διαχειριστούν το πρόβλημα και κληθούν να αναλάβουν το όποιο πολιτικό κόστος θα πετάνε τη μπάλα στο λαό αδιαφορώντας πλήρως για τα δικαιώματα της όποιας μειονότητας.
Καιρός είναι στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο να τελειώνουμε με αυτά τα ζητήματα για να σταματήσει επιτέλους η καταπίεση συνανθρώπων μας από την κοινή γνώμη και την κοινωνία.
