Mε την πρόσφατη δήλωσή του για την ίδρυση αστυνομικών τμημάτων στα πανεπιστήμια την περίοδο της δικτατορίας, ο κ. Συρίγος μού θύμισε το γνωστό ανέκδοτο με τον γελωτοποιό του Λουδοβίκου, από τον οποίο ο αυτοκράτορας ζήτησε να δικαιολογήσει κάποια απρέπεια με χειρότερο τρόπο από την ίδια την πράξη. Προσπαθώντας τώρα ο νέος υφυπουργός Παιδείας να δικαιολογήσει την ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, επικαλείται ως επιχείρημα ότι η χούντα είχε ιδρύσει από το 1969 αστυνομικά τμήματα στα ΑΕΙ. Δεν θα μπορούσε να σκεφτεί τίποτα χειρότερο.

Πάντως δεν θα συμφωνήσω με εκείνους που θεώρησαν ατυχή παραδρομή την αναφορά. Ούτε βέβαια με όσους μίλησαν για «διαστρέβλωση». Η άποψη ότι η αστυνομία επί δικτατορίας «έκανε τη δουλειά της» είναι κυρίαρχη εδώ και δεκαετίες μεταξύ των εκφραστών της σκληρής Δεξιάς. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που αντιμετωπίστηκαν την περίοδο της Μεταπολίτευσης δικαστικά οι βασανιστές της χούντας, ανάλογα με το αν προέρχονταν από τον στρατό ή από την αστυνομία (και τη χωροφυλακή).

Για τους πρώτους (που θεωρήθηκε ότι εξετράπησαν των επίσημων καθηκόντων τους) υπήρξε αυτεπάγγελτη δίωξη και σχετικά αυστηρή ποινική μεταχείριση. Για τους δεύτερους (στους οποίους αναγνωρίστηκε ότι δεν έκαναν παρά όσα είχαν μάθει να κάνουν πριν από τη δικτατορία) χρειαζόταν έγκληση των θυμάτων και οι δικαστικές συνέπειες γι’ αυτούς υπήρξαν ελάχιστες έως ανύπαρκτες (βλ. σχετ. το εξαιρετικό άρθρο του Γιώργου Καρρά «Οι δίκες των βασανιστών και η εσωτερική λογική τους», περ. «Ο Πολίτης», τ. 6, Νοέμβρης 1976, προσβάσιμο πλέον στο διαδίκτυο).

Δεν θα συμφωνήσω ούτε με όσους αποδίδουν στον υφυπουργό Παιδείας και αναπληρωτή καθηγητή στο Πάντειο μια στάση που υπαγορεύεται από το προσωπικό του βίωμα, την άθλια επίθεση που δέχτηκε το 2017 από ομάδα τραμπούκων. Το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι αυτό το επεισόδιο μέτρησε στην επιλογή του πρωθυπουργού, ο οποίος ήδη είχε αποφασίσει την κατάλυση του αυτοδιοίκητου των ΑΕΙ με την υπαγωγή της ασφάλειάς τους στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Ο κ. Συρίγος ανήκει σε ένα ιδεολογικο-πολιτικό ρεύμα που με συνέπεια εδώ και χρόνια επιχειρεί να εισαγάγει στα καθ’ ημάς έναν σύγχρονο εθνικιστικό νεοφιλελευθερισμό, κάτι μεταξύ Ορμπαν και Τραμπ, με νοσταλγική αναφορά στις πιο αντιδραστικές περιόδους της ελληνικής ιστορίας.

Και να ήθελε ο ίδιος να το κρύψει, τον προδίδουν οι ομόφρονές του. Τις προάλλες δημοσίευσε άρθρο για το 1821 στην «Καθημερινή» και εκείνος που βγήκε να τον υμνήσει δεν ήταν άλλος από τον κ. Φαήλο Κρανιδιώτη: «Με τον Αγγελο Συρίγο είμαστε φίλοι πολλά χρόνια. Σίγουρα έχουμε διαφορές σε κάποιες θέσεις, όπως στην προσέγγιση της λαθρομετανάστευσης, ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε και όχι τεμάχια από μηχανή παραγωγής. Η υπουργοποίησή του όμως είναι από τα λίγα καλά νέα του ανασχηματισμού και το γιατί θα το καταλάβετε στο παρακάτω υπέροχο άρθρο του για το αέναο πρόσημο του αγωνιζομένου Ελληνισμού: Ελευθερία».

Το «υπέροχο» άρθρο που ενθουσίασε τον κ. Κρανιδιώτη το μόνο που εισφέρει είναι η ειρωνική αναφορά στον γαλλικό Διαφωτισμό και η περιχαράκωση της ελληνικής ταυτότητας («Τα 200 χρόνια και η αυτοσυνειδησία μας», 9.1.2021).

Για τον κ. Συρίγο, δηλαδή, ισχύει απολύτως το γνωστό ρητό, ελαφρώς παραλλαγμένο: «Πες μου τον Φαήλο σου, να σου πω ποιος είσαι».

Αλλά πού βρέθηκαν «φίλοι» Συρίγος και Κρανιδιώτης; Μα στη γνωστή οργάνωση «Δίκτυο 21», η οποία ιδρύθηκε το 1997 ως «μέτωπο κατά του ενδοτισμού» και υπήρξε καταφύγιο των «υπερπατριωτών», όταν είχε πλέον καταλαγιάσει ο εθνικιστικός πυρετός των συλλαλητηρίων που είχε φέρει στον αφρό τον μακεδονομάχο Αντώνη Σαμαρά από το 1992.

Στην ιδρυτική εκδήλωση του «Δικτύου» είχε θέσει τους στόχους ο Σαράντος Καργάκος: «Χανόμαστε ως έθνος. Χάνουμε τη γλώσσα μας, καταρρέουν οι αξίες. Ζούμε την εποχή της εκπούστευσης του έθνους. Κίναιδοι και σπεκουλαδόροι διευθύνουν τη χώρα. Δεν υπάρχουν πολιτικοί άνδρες. Δεν έχουμε σχέδιο αντιμετώπισης της Τουρκίας, της Αλβανίας, που θα γίνει ιταλικό προτεκτοράτο, δεν είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τους Σκοπιανούς, ούτε τους Βούλγαρους. Γεμίσαμε σατανιστές και ναρκομανείς». Αυτά χειροκροτούσαν Συρίγος και Κρανιδιώτης.

Σήμερα πλέον το «Δίκτυο 21» έχει εξαφανιστεί, αφού πρώτα κατόρθωσε να βρεθεί αντιμέτωπο με το σύνολο του πολιτικού κόσμου και να το καταγγείλουν ακόμα και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αλλά και ο Μίκης Θεοδωράκης. Ομως το ίδιο ρεύμα επιχειρεί σήμερα να αναβιώσει μια νέα ομάδα στελεχών (Γ. Καραμπελιάς, Α. Συρίγος, Κ. Χολέβας, Σ. Καλεντερίδης, Κ. Γρίβας, κ.ά.), με τις πλάτες μηχανισμών του βαθέος κράτους και την ευλογία της Διοικούσας Εκκλησίας.

Στα «σεμινάρια» της ομάδας ο κ. Συρίγος μιλά ακόμα και μετά την εκλογή του ως βουλευτή της Ν.Δ. εναντίον της επίσημης κυβερνητικής πολιτικής, καταγγέλλοντας «θεωρήματα περί προσφυγών σε διεθνή δικαστήρια» και «φαντασιώσεις περί ευρωπαϊκών λύσεων» (8.5.2020).

Οσο για την πολιτική σύνδεση Συρίγου - Κρανιδιώτη, ας θυμηθούμε ότι η ιδέα της «πανεπιστημιακής αστυνομίας» ανήκει στον κ. Κρανιδιώτη, από τον Οκτώβριο του 2014, επί κυβέρνησης Σαμαρά, δηλαδή. Με γραμμή Κρανιδιώτη για τα ΑΕΙ πορεύεται επομένως ο κ. Μητσοτάκης. Ποιον άλλον θα μπορούσε να εμπιστευτεί για να την εφαρμόσει, αν όχι τον «φίλο» του Φαήλου;