Δεν έχει νόημα να ασχοληθεί κανείς σοβαρά με όσα λέει, όσα κάνει, όσα γαβγίζει, όσα γρυλίζει, όσα πλαστογραφεί και όσα ιχνογραφεί με το σάλιο του ο Άδωνις. Και δεν έχει νόημα γιατί τίποτε το αδώνειο δεν μας είναι πια ξένο. Ο τύπος αυτός έχει καταντήσει κανονικός γελοιογράφος του εαυτού του και κανέναν δεν είναι σε θέση πια να εκπλήξει για τίποτε. Ποιος την είπε, ή ποιος τη διέπραξε αυτή την παπάρα; Ο Άδωνις. Ε, εντάξει, δεν έχει καμιά σημασία.
Έχει όμως νόημα να ασχοληθεί κανείς σοβαρά με τη σχέση αυτού του σαλτιμπάγκου της Άκρας Δεξιάς με τον Μητσοτάκη. Γιατί ο Άδωνις αποτελεί μια ζωντανή, υπερκινητική, φωνακλάδικη, συχνά διαταραγμένη, αλλά άκρως πειστική διάψευση όσων λέει, ή υπόσχεται, ο Μητσοτάκης. Σαν διαλυτικό μετατρέπει καθημερινά την ηγετική, ας πούμε, δουλεμένη με τόσο κόπο και χρήμα εικόνα του πρωθυπουργού σε ένα μάτσο χάλια. Σ' αυτό που της αξίζει: σε μουτζούρα.
Ο Μητσοτάκης σοβαρός, υπεύθυνος ηγέτης, Μωυσής επί του Σινά; Αγκαλιά με τον Άδωνι όλα αυτά πάνε περίπατο. Διότι δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν και τον κρατάει μεγάλο αυλάρχη. Ή τον φοβάται, οπότε είναι για γέλιο, και μάλιστα χοντρό. Πιο χοντρό κι από το γέλιο που προκαλεί ο ίδιος ο Άδωνις. Ή τον κρατάει επειδή μετράει μικροπολιτικά συν και πλην, οπότε είναι για κλάματα ως πολιτικός και άνθρωπος. Και πάντως σοβαρό και υπεύθυνο ηγέτη δεν τον λες.
Ο Μητσοτάκης θα φέρει ραγδαία και ανεπανάληπτη ανάπτυξη, σωτηρία της μεσαίας τάξης, καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας, επενδύσεις, μπερεκέτια; Πείτε μου τώρα εσείς αν υπάρχει νοικοκύρης, εργαζόμενος, μικρομεσαίος, δεξιός, κεντροδεξιός, ή απλώς λογικός άνθρωπος, που τον πιστεύει όταν βλέπει δίπλα του χαμογελαστό τον Άδωνι. Τον οποίο έχει επιλέξει για να υλοποιήσει τη σωτηρία της οικονομίας, της μεσαίας τάξης και της πατρίδας!
Από την άποψη αυτή μέχρι και χρήσιμο τον λες τον Άδωνι. Επιτελεί σοβαρό πολιτικό, μην πούμε και εθνικό, καθήκον. Μας δείχνει τον αληθινό Μητσοτάκη πίσω από τη χρυσοποίκιλτη εικόνα του Μητσοτάκη -λίγο το έχετε; Άρα ορθώς ο Ραγκούσης τον χαρακτήρισε σπόνσορα της αντιπολίτευσης. Και ορθότερα ακόμη θα πρέπει ομοθυμαδόν να αναφωνήσουμε: Να σ’ έχει ο Θεός καλά, ρε Άδωνι!
