Στην προσπάθεια τους να αμφισβητήσουν το δικαίωμα των μεταναστών δεύτερης γενιάς στην ιθαγένεια, οι φασίστες επιχειρούν να βάλουν το θέμα, από το παράθυρο, στην ημερήσια διάταξη, προτάσσοντας το περιστατικό των 7 νεοσύλλεκτων που σχημάτισαν με τα χέρια τους το σήμα του αετού, οι οποίοι είναι αλβανικής καταγωγής, Έλληνες φαντάροι. Στο βαθμό που οι προθέσεις τους διέπονται από αλυτρωτισμό και μεγαλοϊδεατισμούς, οφείλουμε να τους απομονώσουμε, όπως το ίδιο πράγμα οφείλουμε να κάνουμε με τα αλβανικής καταγωγής μέλη της Χρυσής Αυγής. Έχουμε καθήκον να εμποδίσουμε, με πολιτικά επιχειρήματα και κοινωνικούς αγώνες, την τάση παλινόρθωσης των εθνικισμών από όποιους και αν εκδηλώνεται, προτάσσοντας την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών.
Από ‘κει και πέρα, στην περίπτωση που απασχόλησε την επικαιρότητα οφείλουμε να λάβουμε υπόψη ότι το σήμα αυτό καθεαυτό δεν έχει σχέση με εθνικισμούς γενικά ούτε με τον αλβανικό εθνικισμό ειδικότερα. Αρκεί κανείς να ανατρέξει στο Google όπου θα διαπιστώσει πως διάφοροι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές έχουν πανηγυρίσει τα γκολ που έχουν σκοράρει με αυτό τον τρόπο. Είναι ένα σύμβολο χωρίς συγκεκριμένο περιεχόμενο, μιας και χρησιμοποιείται σε ποικίλες περιπτώσεις από διαφορετικής καταγωγής ανθρώπους. Στην περίπτωση που η χειρονομία σχετίζεται με την αλβανική σημαία, αυτή δεν έχει απαραίτητα αναφορά σε αλυτρωτισμούς, αλλά στον τόπο καταγωγής και γι’ αυτό χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο από τους Αλβανούς της διασποράς. Εκείνους δηλαδή που έχουν μεταναστεύσει στην Αμερική, στον Καναδά, στην Ελβετία, στην Ιταλία, στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, υπάρχει όντως μια διαφορά αλλά αυτή δεν εντοπίζεται στην γειτνίαση των δυο χωρών όπως λένε πολλοί. Έχει να κάνει κύρίως με τον ρόλο που έχουν παίξει τα μέσα ενημέρωσης και των δύο πλευρών στην διαμεσολάβηση των δυο χωρών και στο περιεχόμενο που έχουν δώσει σε αυτές. Ανάλογα με τις ορέξεις τους ή με τις σκοπιμότητες που εξυπηρετούσαν, οι Αλβανοί μετανάστες παρουσιάζονταν πότε ως “κίνδυνος” για την συνοχή της ελληνικής κοινωνίας και πότε ως “χρήσιμοι και καλοδεχούμενοι”. Σε κάθε περίπτωση, ο απλός κόσμος, εμείς οι από κάτω, εμείς που δεν διαμορφώνουμε την κοινή γνώμη από τα μέσα που επιχειρούν κάθε βράδυ να διαμορφώσουν συνειδήσεις, έχουμε υποστεί μια ήττα σε αυτή τη μάχη. Και η ήττα σε τούτη την περίπτωση σημαίνει κάτι πολύ συγκεκριμένο. Σημαίνει ότι στην κοινωνία που συνυπάρχουμε, έχει κυριαρχήσει η αντίληψη που λέει ότι εάν είσαι Αλβανός ή αλβανικής καταγωγής και μεταχειρίζεσαι το συγκεκριμένο σύμβολο, εκφράζεις εθνικιστικές κορώνες. Στο πλαίσιο αυτής της ήττας, έχω την άποψη ότι οι νεοσύλλεκτοι, αλβανικής καταγωγής, Έλληνες φαντάροι, έκαναν μια χειρονομία την οποία δεν έπρεπε να κάνουν δεδομένων των παραπάνω. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως, λόγω ηλικίας, ίσως οι νεαροί αγνοούν τα παραπάνω, πράγμα το οποίο δεν θα κάνω εγώ.
Το σίγουρο είναι ότι ο ρατσισμός είναι ένα φαινόμενο που δεν εκδηλώνεται στο εξωτερικό των εθνικών συνόρων αλλά μέσα σε αυτά. Βάζει στο επίκεντρο κοινωνικές ομάδες που διαφέρουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο από την κυρίαρχη κοινωνική ομάδα. Η διαφορετικότητα μπορεί να είναι η καταγωγή, ο σεξουαλικός προσανατολισμός, η θρησκεία, το φύλο, η οικονομική κατάσταση και άλλα σημεία που συγκροτούν τα υποκείμενα σε άτομα ή σε ομάδα. Έχει νόημα να παραθέσουμε εδώ μια άποψη διαφορετική από αυτή που φάνηκε να επικρατήσει στον δημόσιο λόγο στην συγκεκριμένη περίπτωση και αναζητά μανιωδώς τρόπους σκληρής ποινής, αφαίρεσης ιθαγένειας και απέλασης. Η διαφορετική αυτή άποψη ανήκει στον Νίκο Σαραντάκο και έχει ως εξής: “τα παιδιά που σχημάτιζαν με τα χέρια τους το σήμα του αετού ούτε δήλωναν τη βούληση να αποσπάσουν εδάφη από την ελληνική επικράτεια, ούτε απαρνιούνταν την Ελλάδα υπέρ της Αλβανίας: απλώς δήλωναν την ταυτότητά τους”.
Την ίδια στιγμή, το θέμα πήρε πολιτικές διαστάσεις και σε μια προσπάθεια αναζήτησης εχθρών οι αρμόδιοι εκ της κυβέρνησης, ρωτήθηκαν για τις ενέργειες στις οποίες επρόκειτο να προβούν ώστε να αποδοθούν οι διοικητικές και τυχόν ποινικές ευθύνες. Τους ζητήθηκε επίσης ο αριθμός των νεοσύλλεκτων αλβανικής καταγωγής και να διερευνήσουν αν η παραπάνω ενέργεια υποκινήθηκε από οργανωμένες δυνάμεις. Η στοχοποίηση νέων ανθρώπων λόγω της καταγωγής τους είναι μια απόπειρα απόδοσης συλλογικής ευθύνης η οποία ως αντίληψη είναι ξένη με τον διαφωτισμό και τη νεωτερικότητα.
*Ο Γιάννης Γκίνης είναι μέλος της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
