to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Να το πούμε καθαρά: Η κυβερνητική πολιτική για τη διαχείριση της πανδημίας είναι επικίνδυνη

Ο νεοφιλελευθερισμός είναι καλός μέχρι να εμφανιστεί μια έκτακτη κατάσταση θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς. Προσωπικά, θα έλεγα ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι κακός μέχρι να εμφανιστεί μια έκτακτη κατάσταση και γίνει επικίνδυνος.


Ουσιαστικά ο οικονομικός νεοφιλελευθερισμός που συνοψίζεται στην αντίληψη «λιγότερο κράτος, περισσότερη ιδιωτική πρωτοβουλία ώστε να υπάρχει ανταγωνισμός που ωφελεί την πλειοψηφία ως προς την ποιότητα αλλά και τις τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών» έχει και υψηλό τίμημα σε περιόδους «κρίσεων», οι οποίες στην ελληνική περίπτωση δεν είναι πλέον σπάνιες και υπό αυτή την έννοια δεν αποτελούν εξαίρεση. Ο νεοφιλελευθερισμός συνιστά όχι μόνο μια άδικη αλλά παράλληλα και αναποτελεσματική λογική σχεδιασμού της οικονομικής ζωής που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες - έκτακτες και μη - προκλήσεις, όπως η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, της τρέχουσας πανδημίας κλπ.

Τo ακραία νεοφιλελεύθερο μοντέλο αντιμετώπισης της πανδημίας του Johnson στην Βρετανία είναι ναζιστικής εμπνεύσεως. Καθαρές κουβέντες. Ουσιαστικά για να προστατευθεί η οικονομική ζωή της Βρετανίας μέσα από την όσο το δυνατόν πιο απρόσκοπτη λειτουργία των μικρών και μεγαλύτερων επιχειρήσεων θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές. Έως και σήμερα, που γνωρίζουμε εμπειρικά από το ιταλικό παράδειγμα την μεταδοτικότητα του Covid-19, ο Βρετανός πρωθυπουργός δεν έχει πάρει κανέναν μέτρο περιορισμού της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, ενώ τα σχετικά tests είναι περιορισμένα. Αν δεν είναι αυτή αντικοινωνική και εγκληματική πολιτική τότε ποια είναι;

Μην ξεχνάμε, φυσικά, ότι η Μεγάλη Βρετανία των 110 νεκρών υπολογίζεται ότι βρίσκεται περίπου 4 εβδομάδες πίσω από την Ιταλία ως προς την διασπορά του ιού. Το στοίχημα του βρετανού πρωθυπουργού, όπως επίσημα δήλωσαν κυβερνητικά του στελέχη, είναι να υπάρξουν 20.000 νεκροί, ώστε ο υπόλοιπος πληθυσμός να αποκτήσει χρήσιμα για το μέλλον αντισώματα. Κι αυτή η αντίληψη δεν είναι μια ακόμα άποψη διαχείρισης της κρίσης, αλλά μια εγκληματική επιλογή στο βωμό της νεοφιλελεύθερης κανονικότητας, όπου «εντάξει ρε παιδιά αλλά και η οικονομία δεν πρέπει να καταρρεύσει». Παρόμοια φυσικά μηνύματα λαμβάνω και για τη διαχείριση της κατάστασης στην Ολλανδία του Rutte.

Στην Ελλάδα, η κατάσταση δεν απέχει πολύ από τον παραπάνω σχεδιασμό, με την διαφορά ότι στη χώρα μας η επικοινωνιακή διαχείριση είναι εντελώς διαφορετική. Ο κ. Τσιόδρας δήλωσε ότι η πολιτική της Ελλάδας είναι να παρουσιάζονται μόνο τα σοβαρά περιστατικά και όχι το σύνολο αυτών σε μια προσπάθεια αποφυγής γενικευμένου πανικού. Σημείωσε δε, ότι μέχρι και τις 18/03, οι θετικοί στον ιό συμπολίτες είναι σύμφωνα με το στατιστικό μοντέλο που χρησιμοποιείται περισσότεροι από 2.000 και ότι σίγουρα θα αυξηθούν στο άμεσο μέλλον. Την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά στελέχη καλλιεργούν ένα προφίλ ανθρώπων «δίπλα στον πολίτη», με συνεχείς και σταθερές τηλεοπτικές εμφανίσεις τόνωσης του ηθικού μας και ανάδειξης της ατομικής ευθύνης που θα πρέπει όλοι να επιδείξουμε για «να παραμείνουμε ενωμένοι». Η επικοινωνιακή διαχείριση της εθνικής πολιτικής για τον κορονοϊό έχει όμως ως στόχο την εμπέδωση ενός και μόνο χρήσιμου αφηγήματος όταν η επιδημία θα είναι εκτός ελέγχου: Κάναμε το καλύτερο δυνατό, δεδομένων των συνθηκών. Κανείς δεν μπορεί να μας κατηγορήσει ότι δεν κάναμε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό.

Εν τούτοις, εκείνη τη κρίσιμη στιγμή θα επιχειρείται η απόκρυψη της αλήθειας. Ότι δηλαδή, προκειμένου να μειωθεί το κόστος στην όλη διαδικασία διαχείρισης της πανδημίας δεν ακολουθήθηκε ο ενδεδειγμένος - και δαπανηρός - από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) σχεδιασμός: Να διεξάγεται test σε κάθε ύποπτο (συμπτωματικό ή μη) κρούσμα και σε περίπτωση θετικού αποτελέσματος να γίνονται νέα tests σε κάθε στενή επαφή του ατόμου. Και ο μόνος αποτελεσματικός σχεδιασμός, σύμφωνα με τους ειδικότερους επί των θεμάτων υγείας (βλ. ΠΟΥ) είναι αυτός. Όλα τα υπόλοιπα είναι στη λογική του περιορισμού των δαπανών του κράτους, ακόμα και αν γνωρίζουμε ότι απειλούνται χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Με άλλα λόγια, η πολιτική ηγεσία, μας προτρέπει να μείνουμε στο σπίτι αν δεν έχουμε τα ενδεδειγμένα συμπτώματα, ακόμα και αν υπάρχει επιβεβαιωμένο κρούσμα στο στενό μας οικογενειακό περιβάλλον. Φυσικά το κυρίαρχο επιχείρημα εδώ είναι ο κίνδυνος διασποράς του ιού από την προσέλευση στο νοσοκομείο, ενός χώρου που αποτελεί βασική πηγή μετάδοσης του. Ωστόσο, στα ιδιωτικά νοσοκομεία προσέρχεται ο οποιοσδήποτε ανεξαρτήτως συμπτωμάτων. Σε αυτή την περίπτωση δεν είναι τόσο επικίνδυνη η προσέλευση; Αστεία πράγματα.

Δεν ισχυρίζομαι φυσικά ότι υπάρχει μια νεοφιλελεύθερη μηχανή που οργανώνει μυστικά τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. Δεν ισχυρίζομαι επίσης ότι όλοι όσοι χειρίζονται το θέμα εντός συνόρων έχουν κακές προθέσεις. Ισχυρίζομαι, ωστόσο, ότι η προσήλωση στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο αναπόφευκτα οδηγεί σε πρωτόγνωρα απάνθρωπες καταστάσεις.

Και αυτή δυστυχώς είναι μόνο η αρχή του δράματος. Προς το παρόν γινόμαστε μάρτυρες μιας ανεύθυνης και σκληρά προσηλωμένης στην λογική «τα κέρδη πάνω από τους ανθρώπους» κυβερνητικής αντίληψης, που επικοινωνιακά τα πάει άριστα. Υποπτεύομαι, ωστόσο, ότι όταν βγούμε από αυτή την κόλαση, θα έρθει και η ώρα του «λογαριασμού», καθώς οι δημόσιες δαπάνες διαχείρισης της τρέχουσας υγειονομικής «κρίσης» θεωρούνται εκτός προϋπολογισμού και νεοφιλελεύθερης λογικής γενικότερα. Και κάποιοι τότε θα πρέπει να πληρώσουν τον λογαριασμό (λέγε με λιτότητα ή νέο μνημόνιο), ώστε να επανέλθουμε στην κανονικότητα της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Μαντέψτε ποιοι θα είναι αυτοί.

O Άγγελος Σεριάτος, MSc Political Communication (UvA), είναι υποψήφιος Διδάκτορας Πολιτικής Επιστήμης

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)