Με τις φωτιές να ξεπηδούν η μια μετά την άλλη και τις φλόγες να απειλούν και να καίνε δάση και περιουσίες τα κυβερνητικά στελέχη εμφανίζονται ικανοποιημένα και σίγουρα. Αλήθεια, είναι αυτή η «ρουτίνα καταστροφής» μέρος της «κανονικότητας» που μετ’ επιτάσεως προβάλουν;
Σε συνέχεια της πρακτικής που ασκεί από την πρώτη μέρα εκλογής της, η κυβέρνηση συνεχίζει το επικοινωνιακό της σόου και με τα μέτρα αποκατάστασης. Επιδιώκει να δημιουργήσει μια εικονική πραγματικότητα και μια βάση στην οποία μπορούν να βρουν εύφορο έδαφος συνεργασίες με ιδιώτες, αποκλείοντας τον ενιαίο και κεντρικό σχεδιασμό του κράτους, παραβλέποντας τον κομβικό ρόλο των τοπικών κοινωνιών στις διαδικασίες και στις αποφάσεις για την αποκατάσταση των περιοχών που επλήγησαν.
Χτίζει μια ακόμα ευκαιρία για κέρδος πάνω σε μια καταστροφή, η ορθή αποκατάσταση της οποίας είναι από μόνη της ένα ζήτημα ιδιαιτέρως δαπανηρό. Αποστρεφόμενη το κράτος και την ασπίδα που εκείνο προσφέρει, ανά τον κόσμο, στην αντιμετώπιση των κρίσεων, «αμελεί» να θέσει όρους που να εξασφαλίζουν ότι η ιδιωτική πρακτική θα δράσει υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, προστατεύοντας το φυσικό περιβάλλον. Παραβλέπει ότι το σχέδιο αποκατάστασης και προστασίας δεν μπορεί να είναι κατακερματισμένο αλλά ενιαίο, με ευθύνη του δημοσίου. Ξεχνά τη συμπερίληψη των κατοίκων της περιοχής, ώστε ν΄ ανακάμψει το τοπικό εισόδημα και η τοπική οικονομία.
Όπως και με την πανδημία έτσι και εδώ, τα κυβερνητικά στελέχη αποφεύγουν επιμελώς την όποια αναφορά αλλά και πράξη ενίσχυσης των δημόσιων δομών και υποδομών. Αντίθετα, με μεθοδευμένο σχέδιο, τα τελευταία δύο χρόνια «παγώνουν» ό,τι είχε δρομολογηθεί και υλοποιηθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. «Πάγωσαν» το σχέδιο πρόληψης των δασικών πυρκαγιών και τα 140 εκατ. ευρώ για τον καθαρισμό και τη διαχείριση των δασών.
Σταμάτησαν το πρόγραμμα δασοπροστασίας με 5.000 εργαζόμενους και τις 550 προσλήψεις δασολόγων-δασοπόνων. Καθυστερούν την ολοκλήρωση και υλοποίηση του νόμου που παρέλαβαν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για την προσαρμογή στην κλιματική κρίση.
Το πρόσφατο παρελθόν εκθέτει ξανά μια κυβέρνηση της ΝΔ. Μετά τις φονικές πυρκαγιές του 2007 στην Ηλεία και τις όποιες υποσχέσεις δόθηκαν τότε, στην πράξη πραγματοποιήθηκαν ελάχιστα. Οι κάτοικοι της Ηλείας έχουν ήδη οδυνηρή εμπειρία από το τότε ανύπαρκτο έως αποτυχημένο σχέδιο προστασίας, αποκατάστασης και ανάκαμψης. Καμία έμφαση στην πρόληψη για να μην καούν ξανά δάση, καλλιέργειες, σπίτια και περιουσίες. Καμία αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Καμία ανάκαμψη στην οικονομία του τόπου, καμία πρόβλεψη και υλοποίηση απαραίτητων υποδομών για την αναπτυξιακή διέξοδο. Μόνο επιμέρους και ατελέσφορες ενέργειες. Προκλητική αγνόηση και εγκατάλειψη ενός κατεστραμμένου νομού. Ακόμη και το περίφημο Ταμείο Μολυβιάτη που δημιουργήθηκε με τις δωρεές ιδιωτών για την επούλωση των πληγών, κυρίως, της Ηλείας που είχε τις περισσότερες καταστροφές, δημιούργησε προσδοκίες χωρίς αντίκρισμα. Η κατεύθυνση των πόρων του ήταν τελικά μικρή, δυσανάλογη και άδικη για την Ηλεία.
Στο χέρι των προοδευτικών πολιτών και των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας είναι ν΄ αντιστρέψουμε αυτή τη «ρουτίνα της καταστροφής», στην οποία θέλει να μας βυθίσει μαζί της η κυβέρνηση.
Μαζί με τους πολίτες, τους εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης, τους επαγγελματικούς, επιστημονικούς, περιβαλλοντικούς και εκπαιδευτικούς φορείς να αποκτήσουμε κοινό βηματισμό για προτάσεις, σχέδια και παρεμβάσεις. Τώρα είναι η ώρα απέναντι στην «ευκαιρία» για μπίζνες να αντιτάξουμε το όραμα και την επιδίωξη μας για μια βιώσιμη ανάπτυξη για όλους. Μόνο έτσι θα χτίσουμε μια Ελλάδα με μέλλον.
