Το να πείσει κανείς μισθωτούς και ελεύθερους επαγγελματίες για την αναγκαιότητα μιας γενναίας ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, την οποία θα κληθούν να πληρώσουν και με το παραπάνω, είναι οριακά αδύνατον. Πώς να πειστούν ότι πρέπει να πληρώσουν την νύφη για όλα τα κακώς κείμενα των προηγούμενων δεκαετιών, όταν η σημερινή κυβέρνηση καλείται να τα βελτιώσει/αλλάξει/διαχειριστεί; Το μόνο δεδομένο στην όλη κατάσταση είναι ότι όποιος θίγεται, είτε πολύ είτε λίγο, θα ανθίσταται. Το ίδιο και οι δικηγόροι, οι μηχανικοί, οι αρχιτέκτονες και άλλοι.
Όσοι διεκδικούν για τον εαυτό τους πιστοποιητικά κινηματικότητας και αριστεροσύνης παίζουν με το επιχείρημα της "γραβάτας" και των "ιουλιανών Ναι" που σήμερα βγαίνουν στους δρόμους, αρνούμενοι να δουν ότι το να βάζεις εργοδότη και εργαζόμενο στην ίδια μπάντα μόνο δίκαιο δεν είναι. Πράγματι, μια μερίδα όσων διαδήλωσαν στις 14 του μήνα και θα το επαναλάβουν την Πέμπτη μπορεί να είναι εκείνοι που τάχθηκαν με το "Ναι". Ανήκουν στην τάξη που -όπως κάθε τάξη- δεν θα έχανε την ευκαιρία να ανασυγκροτηθεί. Περιμένουν στη γωνία να επιτεθούν και γνωρίζοντας πολύ καλά τα εργαλεία που έχουν στη διάθεσή τους, έχοντας μεγαλύτερη εμπειρία στο πώς να τα αξιοποιήσουν, πολλές φορές νικούν στο παιχνίδι των εντυπώσεων, τουλάχιστον.
Ανάμεσα στους διαδηλωτές, όμως, υπήρξαν χιλιάδες νέοι επαγγελματίες της χαμηλότερης εισοδηματικής κλίμακας. Πέραν των μεγαλομηχανικών και των μεγαλοδικηγόρων, υπήρξαν οι μπλοκάκηδες που δουλεύουν σε αυτούς. Τους τελευταίους πρέπει να τους προστατέψουμε. Αυτοί δεν μπορούν και δεν πρέπει να εντάσσονται στο ίδιο τσουβάλι με τους παραπάνω. Ούτε από όσους ασκούν την ανωτέρω κριτική ούτε όμως κι από την κυβέρνηση - όπερ αναφέρεται στην ανάγκη η ασφαλιστική μεταρρύθμιση να προστατεύει πραγματικά τους αδύνατους.
Η δέσμευση να μην πειραχτούν οι υπάρχουσες συντάξεις μέσα στην κρίση δεν γίνεται να θυσιάζει τους νέους εργαζόμενους, τους νέους επαγγελματίες και επιστήμονες που αναγκάζονται να πάρουν τον δρόμο της ανεργίας μην μπορώντας να ανταποκριθούν σε ένα άδικο ώς σήμερα καθεστώς εισφορών. Η διασφάλιση της σταθερής και μη επισφαλούς εργασίας τους είναι αυτή που μπορεί να επαναφέρει τη βιωσιμότητα στο ασφαλιστικό. Γιατί με τη μαύρη εργασία κερδίζουν οι εργοδότες και χάνει το Δημόσιο και ο εργαζόμενος. Γιατί με την τεράστια νεανική ανεργία χάνονται και πόροι από τα ασφαλιστικά ταμεία. Γιατί έτσι θα φύγουν ακόμη περισσότεροι νέοι από τη χώρα και μαζί τους ο σπόρος της παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Το να μεταρρυθμίσει σήμερα το ασφαλιστικό μια κυβέρνηση με "αριστερό πρόσημο" και δικαιοσύνη είναι βουνό. Δεν θα μείνουν όλοι ευχαριστημένοι, όπως σε κάθε μεταρρύθμιση - ιδίως όταν υπάρχει από τη μια το πραγματικό πρόβλημα της κατάρρευσης του ασφαλιστικού, από την άλλη ο έξωθεν εκβιασμός να πληρώσουν αυτοί που δεν έχουν. Αυτών που θα θίξει η κυβέρνηση, όμως, πρέπει να τους βρει στη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή, όχι στους νέους, όχι στους χαμηλόμισθους.
MINA ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
