«Όπως όλα δείχνουν είναι θέμα λίγου χρόνου να επέλθει το μοιραίο για τη ζωή του Δ. Κουφοντίνα. Επειδή "ο σιωπών δοκεί συναινείν", ενώνω ακόμη μια φορά τη φωνή μου με εκείνους τους λίγους ηρωϊκούς και μοναχικούς ανθρώπους που στην εποχή των τεράτων,  παλεύουν να κρατήσουν όρθιο το δημοκρατικό φρόνημα, τις Αρχές του Κράτους Δικαίου, της Αλληλεγγύης και τις αξίες της ανθρώπινης ζωής.

Άνθρωποι από διάφορες ιδεολογικές αφετηρίες και σύντροφοί μου στον ΣΥΡΙΖΑ, που ακριβώς επειδή μισούν τις δολοφονικές πράξεις και ιδέες τρομοκρατών,  όπως ο Κουφοντίνας και η "17 Νοέμβρη", δεν εννοούν να μιμηθούν τις αποτρόπαιες πράξεις τους και να τους ακολουθήσουν, δύο και τρεις δεκαετίες μετά,  στο δολοφονικό τους  ντελίριο.

Η Δημοκρατία δεν εκδικείται, διδάσκουμε στους γιους και τις κόρες μας. Προσπαθούμε να τους εμφυσήσουμε την αγάπη για τις αξίες της, τους κανόνες, το μέτρο της. Να υψώσουμε ισχυρό ανάχωμα στους εχθρούς της. Η Δημοκρατία δεν δολοφονεί ούτε τους πιο θανάσιμους εχθρούς της, τούς λέμε.

Πώς θα αντικρύσουμε τα παιδιά μας αύριο; Πώς θα τα πείσουμε να υπερασπίζονται μια Δημοκρατία-δολοφόνο, μια Δημοκρατία που υποτάχθηκε στους πιο φανατικούς εχθρούς της,  γιατί αποφάσισε να γίνει ένα με την άβυσσο που οι εχθροί της εκπροσωπούν;  

H όποια ανθρωπιά είχε απομείνει στο πολιτικό σύστημα δείχνει να έχει παγώσει στους δρόμους και τα σοκάκια της Λαμίας. Απόψε βρώμικο είναι το χιόνι που τυλίγει την Ελλάδα, κι αυτή τη μικρή πλατεία μπροστά από το σπίτι μας στις Βρυξέλλες,  απ` όπου σας γράφω.

Ο καταδικασμένος για τις πράξεις του Δ. Κουφοντίνας, έχοντας ήδη εκτίσει κοντά 20 χρόνια στη φυλακή, οδηγείται στο θάνατο. Λίγο πριν εισήχθη στη ΜΕΘ του νοσοκομείου Λαμίας. Είναι θέμα ωρών να υπάρξει για πρώτη φορά νεκρός από απεργία πείνας στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα των εκδικητικών ανθρωποφυλάκων του κ. Μητσοτάκη και της ακραία νεοφιλελεύθερης κυβέρνησής του, που με αυτή και πολλές άλλες πράξεις της,  δείχνει ότι απεμπολεί το δημοκρατικό κεκτημένο της Μεταπολίτευσης και επιζητά να αναθεμελιώσει το αστικό καθεστώς στις βάσεις του  αυταρχισμού, του αποπνικτικού ελέγχου του κράτους και μιας υπερσυντηρητικής αναδιαμόρφωσης των θεσμών.

Είναι ώρα ευθύνης για όλους όσοι μπορούσαν να παρέμβουν και αδιαφόρησαν γιατί "δεν είναι η ώρα". Για όσους/ες, ειδικά στην Αριστερά, υπηρετούν μια ζωή τα ιδανικά της και ανεξήγητα, σε μια κρίσιμη ώρα,  αδρανούν, "μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας".

Ας γίνει κάτι όσο υπάρχει ακόμη λίγος χρόνος. Για να μη γίνει η τελευταία πνοή του Δ. Κουφοντίνα η απαρχή για το αργό,  εφιαλτικό  ψυχορράγημα της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας».