Η νεοφιλελεύθερη στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, τόσο σε επίπεδο άμεσης πολιτικής πράξης όσο και σε επίπεδο ιδεολογίας, αποκαλύπτει καθημερινά τη σκληρή ταξική επιλογή της υπέρ των πλουσίων και εν γένει των οικονομικά ευκατάστατων ομάδων της ελληνικής κοινωνίας και ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα.
Η υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη είναι συνυφασμένη με τον χυδαίο αντιδημοκρατικό αυταρχισμό. Χωρίς δισταγμούς και προσχήματα, αναδεικνύονται η αδιαφάνεια και η τρομοκρατία ως στοιχεία εφαρμογής της.
Αξιοποιεί την υγειονομική κρίση, για να επιβάλει τις κοινωνικά ανάλγητες πολιτικές της, προωθώντας τα συμφέροντα των «φίλων» της, κατεδαφίζοντας ακόμα και τα λίγα στοιχεία που έχουν απομείνει της αστικής δημοκρατίας. Η ανηθικότητα των επιλογών της κυβέρνησης ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια. Αξιοποιώντας την παντοδυναμία των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης που διαθέτει, καλλιεργεί συστηματικά φόβο στην κοινωνία και κυρίως στα αδύναμα οικονομικά στρώματα και ταυτόχρονα πλασάρει τη λογική ότι η κοινωνία δείχνει ανοχή ή και αποδοχή στα αντιλαϊκά κυβερνητικά μέτρα. Προσπαθεί να δημιουργήσει και να επιβάλει την αντίληψη ότι δεν υπάρχει η δεν μπορεί να εφαρμοστεί άλλη πολιτική.
Εύλογα τίθεται το ερώτημα: Είναι τόσο δυσαρεστημένη η κοινωνία από την προηγούμενη κυβέρνηση και δεν αντιδρά; Είναι τόσο απογοητευμένη και δεν βλέπει φως στον ορίζοντα; Είναι τόσο καταλυτική, στην καθημερινή της δράση και συμπεριφορά, η δεκαετής κούραση των τριών Μνημονίων; Ή μήπως είναι ο φόβος επανάληψης της οικονομικής κρίσης, αθροιζόμενος με αυτόν της υγειονομικής κρίσης, την καθηλώνουν, την αποδιοργανώνουν, την αποστρατεύουν και την κάνουν ανίκανη να σκεφθεί το μέλλον της, να αντιδράσει;
Αναμφίβολα, το στοιχείου του φόβου, μαζί με όλα τα παραπάνω, συντελεί ώστε να σκέφτεται ο πολίτης μόνο τη σωτηρία και την επιβίωσή του από τον άμεσο εχθρό, την Covid-19.
Η μετατροπή του φόβου σε «δημιουργικό θυμό και αλλαγή», όπως πολύ σωστά γράφηκε στην εφημερίδα μας, η αναστροφή του ψυχολογικού αυτού κλίματος, θα απαιτήσει πολιτικές που θα αναδείξουν και θα δώσουν στον λαό μας μια νέα ελπίδα, ένα νέο όραμα, προσγειωμένο στην ελληνική πραγματικότητα, όχι σε αφηρημένες έννοιες για το μακρινό μέλλον.
Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, και πρωτίστως ο πρόεδρός του σ. Αλέξης Τσίπρας, είναι παντού παρών, παρεμβαίνει δυναμικά και αποφασιστικά. Η ευρύτερη ελληνική κοινωνία άρχισε σιγά - σιγά να ξεμουδιάζει, έστω και σιωπηρά άρχισε να ακούει τον Τσίπρα, όμως χρειάζεται κάτι παραπάνω, ένα σκαλοπάτι, μια βαθμίδα άλλης ποιότητας από τις μέχρι σήμερα εφαρμοσμένες και προτεινόμενες πολιτικές, για να συμπλεύσει με τον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, για να δράσει μαζί του.
Δεν αρκείται ο λαός μας πλέον στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαχειρίστηκε καλύτερα τη διακυβέρνηση της χώρας, ούτε ότι θα γίνει καλύτερος διαχειριστής στο μέλλον.
Η ελληνική κοινωνία, ο λαός μας χρειάζεται κάτι ποιοτικά διαφορετικό, που αναβαθμίζει και προάγει τον άνθρωπο, πολιτικά, οικονομικά, ηθικά, πολιτισμικά και κοινωνικά, που με σαφήνεια αναδεικνύει τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ προόδου και συντήρησης, μεταξύ νεοφιλελεύθερης στασιμότητας και προοδευτικής ανάπτυξης.
Η εναλλακτική πρόταση εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία για τη διακυβέρνηση της χώρας οφείλει να εμπνέει την κοινωνία, να συνεγείρει τον λαό και τη νεολαία του, να δίνει άμεσες απαντήσεις για την ποιοτική καλυτέρευση της καθημερινής ζωής του. Ειδικότερα:
Ο λαός μας πρέπει να νιώθει ότι αυτό που αναγγέλλεται και προωθείται από τον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία δημιουργεί ένα σταθερό πλαίσιο ασφάλειας για την επιβίωσή του, ότι του κατοχυρώνει άμεσα μια καλή οικονομική προοπτική, μια δυνατότητα να έχει σπίτι (χωρίς να κινδυνεύει να τα πάρουν οι τράπεζες), να μπορεί να πληρώνει το ενοίκιο, να μπορεί να σπουδάσει τα παιδιά του με δημόσια φροντίδα, να έχει επιλογές στην εργασία, να έχει μειωμένους φόρους σε σχέση με το εισόδημά του, να έχει κρατική υγειονομική περίθαλψη από ένα δημόσιο σύστημα Υγείας, να έχει ποιότητα η ζωή του.
Να δίνει προοπτική στην οικονομική βελτίωση των ελεύθερων επαγγελματιών, περιορίζοντας την αυθαιρεσία των μεγάλων εταιρειών, δίνοντας, θεσμικά, ζωτικό χώρο στους μικρομεσαίους επαγγελματίες, (του τουρισμού, του λιανεμπορίου της εστίασης, των υπηρεσιών κ.λπ.) για την ανάπτυξή τους.
Τέλος, ο λαός μας χρειάζεται ένα διαφορετικό παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης, που θα του διασφαλίζει ένα καλό εισόδημα, σταθερές θέσεις εργασίας, ένα μοντέλο που σε πρώτη φάση θα έχει ως προτεραιότητα επενδύσεις σε τομείς έντασης εργασίας (πνευματικής και σωματικής) για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και όχι έντασης κεφαλαίων, που ευνοεί κατεξοχήν την ελίτ της ελληνικής κοινωνίας.
Ένα τέτοια άμεσο πρόγραμμα δράσης -αξιοποιώντας τις επισκέψεις του προέδρου σ. Αλέξη Τσίπρα σε όλη την Ελλάδα- μπορεί, παρά τα περιοριστικά υγειονομικά μέτρα, να είναι αποτέλεσμα διαβούλευσης, συζητήσεων και επεξεργασίας ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων και ομάδων συμφερόντων της ελληνικής κοινωνίας. Δεν μπορεί να είναι προϊόν μιας κλειστής ομάδας ανθρώπων. Αλλά δημιούργημα του ίδιου του λαού, για τις πραγματικές του ανάγκες.
