Αλλά ο έλεγχος της νέας κατάστασης πέρασε σε άλλα χέρια. Γερμανική εταιρεία διαφημίζει ότι έχει πουλήσει στην Ελλάδα 17 (!) βαλιτσάκια παρακολούθησης συνομιλιών!
Προσοχή: 17 έχει πουλήσει η συγκεκριμένη εταιρεία. Βάλτε και τις άλλες...
Συμπέρασμα: Τώρα πια όλοι ακούνε όλους. Και κάποιοι τους ακούν όλους μαζί. Οπότε γίνεται παιχνίδι. Χωρίς όρους, χωρίς κανόνες, χωρίς πλαίσιο, χωρίς να το ελέγχει κανείς. Γι’ αυτό βλέπουμε επιχειρηματίες με ισχυρότατες άκρες στο Μαξίμου να δέρνουν πολίτες εν μέση οδό.
Γι’ αυτό βλέπουμε πολιτικούς να συναλλάσσονται με τον υπόκοσμο για να ικανοποιήσουν ακόρεστες ορέξεις Το Μαξίμου θα μας πει κάποια στιγμή ποιοι είναι ο υπουργός και ο βουλευτής;
Οι συνομιλίες τους μας αποδεικνύουν ότι είναι φιλαράκια με το οργανωμένο έγκλημα. Και δη με το οργανωμένο έγκλημα που έχει εισχωρήσει στην αστυνομία, στη Δικαιοσύνη, στα πάνω πατώματα του πολιτικού συστήματος.
Γι’ αυτό ακούμε αμφιβόλου γνησιότητας κασέτες να δηλητηριάζουν τον δημόσιο βίο. Και βλέπουμε όσους παράγουν και διακινούν τις συγκεκριμένες κασέτες να γίνονται και τιμητές του πολιτικού κόσμου και να θέλουν να επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις!
Όλα αυτά είναι «πασπαλισμένα» με τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος των 20 εκατ. που επιβεβαιώθηκε χθες μέσα από τη «μαγειρεμένη» λίστα Πέτσα - παρεμπιπτόντως: λέτε να «πλημμύρισε» κανένα υπόγειο και να μην βρέθηκαν οι εντολές καταχώρισης που δείχνουν πού ήθελε να στείλει τα λεφτά η κυβέρνηση; Μιλάμε για τα 20 εκατ. που η κυβέρνηση, για να μην έχει ποινικές ευθύνες, τα έδωσε σε μια ιδιωτική εταιρεία να τα μοιράσει!
Τα δε κριτήρια διανομής του δημόσιου χρήματος στα μέσα ενημέρωσης άλλαζαν κατά το δοκούν και την πολιτική ένταξη - αριστερό καθημερινό έντυπο παίρνει περίπου 10.000 ευρώ και νεοφιλελεύθερο εβδομαδιαίο έντυπο ίδιας κυκλοφορίας 60.000 ευρώ - «Πώς γκενέν ατό;» θα ρωτούσε ο μέγας αφελής Πάτρικ Ογκουνσότο.
Το ψηφιδωτό που δημιουργείται είναι άκρως επικίνδυνο. Όχι μόνο για την πολιτική. Για τη χώρα και τους πολίτες της. Το πολιτικό διακύβευμα είναι να κερδίσουμε πίσω τη χώρα μας.
Με τις γνωστές αδυναμίες και τα προβλήματά της προφανώς, αλλά να την πάρουμε πίσω από τον έλεγχο της ελίτ και του οργανωμένου εγκλήματος. Αυτό, για να γίνει, θέλει πολιτικό υποκείμενο, πρόσωπα, κοινωνική αποδοχή και λαϊκό αίτημα: Αυτή η χώρα ανήκει σε μας!
