Η συμφωνία της κυβέρνησης με το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο, που προβλέπει την απασχόληση παιδιών από δομές φιλοξενίας ανηλίκων στα ξενοδοχεία, έχει αφήσει άφωνη την κοινή γνώμη.

Κατά την υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Δόμνα Μιχαηλίδου η απόφαση αυτή ενσαρκώνει το κοινό όραμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη και του ξενοδοχειακού κόσμου για την αποϊδρυματοποίηση των παιδιών.

Για όλους τους υπόλοιπους ενσαρκώνει το όραμα των επιχειρηματιών του κλάδου για φτηνή εργασία στις λάντζες χωρίς ψηλό εργασιακό και ασφαλιστικό κόστος.  Άλλωστε η παιδική εργασία αυτό ενσάρκωνε πάντα.

Δεν τους φτάνει λοιπόν που ο Χατζηδάκης ισοπέδωσε κάθε εργασιακό δικαίωμα και τους έδωσε τη δυνατότητα να απασχολούν κόσμο δεκάωρα και βάλε χωρίς υπερωρίες. Δεν τους φτάνει που τα μεροκάματα βρίσκονται στο μηδέν και η ανεργία καλπάζει. Θέλουν ακόμα φθηνότερα.

Και το «ακόμα φθηνότερα» είναι η εργασία δεκαεξάχρονων παιδιών. Μπορεί ο σύγχρονος πολιτισμός να την έχει εξαλείψει από τα τέλη του προηγούμενου αιώνα, αλλά εύκολα μπορεί κάποιος να την επαναφέρει αν τη βαφτίσει «όραμα», καλή πρακτική ενσωμάτωσης και «αποϊδρυματοποίηση». Σοβαρά τώρα;

Θα υπέθετε κάποιος ότι πρακτικές αποϊδρυματοποίησης θα υπάρχουν πολλές και ποικίλες. Αλλά δεν πρόκειται γι’ αυτό. Πρόκειται για μια κυβέρνηση αποφασισμένη να ισοπεδώσει κάθε δικαίωμα στην εργασιακή αξιοπρέπεια. Κι αυτό επειδή χρωστάει στα συμφέροντα και πρέπει να τα εξυπηρετήσει με κάθε τρόπο.

Το δεκάωρο και οι πληρωμές με ρεπό ήταν μόνο η αρχή. Οι άνθρωποι είναι αδίστακτοι.