Πάνω από 1,3 δις ευρώ ξόδεψαν για το μήνα Μάιο οι Έλληνες εφοπλιστές για την ναυπήγηση 48 νέων πλοίων. Τον ίδιο μήνα το 2012, οι παραγγελίες νέων πλοίων ήταν 10 . Τον Απρίλη του 2013 έγιναν 19 παραγγελίες. Αύξηση δηλάδή περισσότερο από 150 %. Για να γίνουν λίγο πιο σαφή τα μεγέθη. Οι Κινέζοι πλοιοκτήτες, βασικοί ανταγωνιστές των Ελλήνων, παρήγγειλαν τον Μάιο του 2013, μόλις 27 πλοία.
Την ίδια στιγμή, η Ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να τους παρέχει περισσότερες από 50 φοροαπαλλαγές. Και όχι μόνο. Εριστικά και ανερυθρίαστα ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, Θ. Βενιάμης, χέρι- χέρι με τον υπουργό ναυτιλίας, δηλώνουν όπου σταθούν και όπου βρεθούν τη σπουδαία συνεισφορά τους στην ανάκαμψη της οικονομίας και στη στήριξη της κοινωνίας.
Τι εννοούν;
Να προσφέρουν... εθελοντικά τον οβολό τους, εαν και εφόσον το επιθυμούν βεβαίως, υπογράφοντας ιδιωτικό συμφωνητικό.
Ποια η πρόβλεψη για τα έσοδα από αυτή τη δραστηριότητα;
140 εκατομύρια, τα οποία έπεσαν στα 120 λόγω της μικρής προσέλευσης εφοπλιστών στο εθελοντικό ταμείο. 120 εκατομμύρια ευρώ από το σύνολο του πιο ισχυρού στόλου παγκοσμίως, τη στιγμή που μόνο 16 ναυτιλιακοί όμιλοι μέσα σε ένα μήνα επενδύουν 1,3 δις ευρώ.
Παράλληλα, ας μην ξεχνάμε πως το 63% των ιδιοκτητών πολυτελών σκαφών δεν πληρώνουν ούτε σεντς, ενώ εξαιρούνται από το φόρο πολυτελείας.
Τις ίδιες μέρες, η εφορία έστειλε εντολή κατάσχεσης σε άνεργο μεταλλεργάτη για χρέη 1.667,75 ευρώ.
Κάπου πιό δίπλα, μητέρα δύο ανήλικων παιδιών, απολυμένη, αυτοκτόνησε.
Τη στιγμή που η ανεργία αγγίζει το 30 %, ο βασικός μισθός στα 480.
Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ;
Το 1ο συνέδριο του νέου, μεγάλου και εννιαίου ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αποτελεί από μόνο του μια ιστορική στιγμή με δύο δρόμους να ανοίγονται. Ο ένας δρόμος είναι αυτός της δημιουργίας εκείνου του κόμματος που μαζί με την εργατική τάξη θα ανατρέψει το μνημονιακό εφιάλτη, θα συγκρότήσει την Κυβέρνηση της Αριστεράς και θα χαράξει το δρόμο για την κοινωνική χειραφέτηση και τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα. Ο δεύτερος δρόμος είναι εκείνος της εσωστρέφειας, των τεχνητών αντιθέσεων και της αποκοπής από την κοινωνία και τα λαικά στρώματα, στρώνοντας έτσι το χαλί στη συνέχιση της μνημονιακής καταστροφής, στην καλύτερη περίπτωση, ακόμα και στους νεοναζί.
Ο προσυνεδριακός διάλογος χάθηκε, σε μεγάλο κομμάτι δυστυχώς, στο τεχνικό, στις αντιθέσεις επί οργανωτικών θεμάτων, μικρότερης ή μεγαλύτερης σημασίας, ξεχνώντας να συζητήσει πολιτικά, αφήνοντας απ' έξω την κοινωνία.
Το στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ και του συνεδρίου είναι να θέσει έναν βασικό και απαράβατο όρο για την δράση του και τις πολιτικές του θέσεις.
Να επιτεθούμε στον πλούτο.Δεν αρκεί να είμαστε με τους φτωχούς αν δεν είμαστε απέναντι στους πλούσιους.
Να μιλήσουμε ανοιχτά για την τάξη που θέλουμε να έχουμε δίπλα μας αλλά και στο κόμμα μας. Να μην ξεχνάμε πως η ανάπτυξη έχει πρόσημο.
Να θέσουμε ψηλά στην ατζέντα μας την ταξική πάλη.
Να μην ξεχάσουμε πως δίπλα στην Ελλάδα της εσωτερικής υποτίμησης, της πείνας και της εξαθλίωσης, ζεί και αναπνέει η Ελλάδα που κερδίζει. Και το κέρδος έχει όνομα. Μπόμπολας, Μαρινάκης, Λασκαρίδης, Αλαφούζος, Λάτσης. Δίπλα στην Ελλάδα των απολύσεων και των αυτοκτονιών, γιγαντώνεται η Ελλάδα των φοροαπαλλαγών σε εφοπλιστές και βιομήχανους και της ασυδοσίας των Τραπεζιτών.
Να συζήτησουμε τι κόμμα θέλουμε αλλά κυρίως τι θέλουμε να κάνουμε με το κόμμα που θα φτιάξουμε. Ένα κόμμα αριστερό, με δομές και δημοκρατικό έλεγχο. Ένα κόμμα των μελών. Ένα κόμμα που θα αναφέρεται και θα εκφράζει την εργατική τάξη, τους ανέργους, τη νεολαία που αντιστέκεται.
Οι σύντροφοι που επέλεξαν να στήσουν στρατόπεδα πάνω σε τεχνητές και τεχνικές αντιθέσεις, μάλλον έχασαν την επαφή με την κοινωνία. Αλήθεια, πόσο μεγάλη σημασία έχει για τον άνεργο, τον φτωχό, τον μετανάστη, το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα λέει "Διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους" ή "Διαγραφή του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του χρέους"; Είναι πραγματικά το κορυφαίο διακύβευμα του συνεδρίου οι λίστες και οι συνιστώσες; Αυτή είναι η εικόνα που λαμβάνουμε από την κοινωνία;
Μπορούμε να πούμε πως "δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι" και να ζητήσουμε από την κοινωνία πίστωση χρόνου, μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες διάλυσης των συνιστωσών και της διαμόρφωσης των τάσεων. Μόνο που όταν το πάρουμε απόφαση, ο Μιχαλολιάκος και ο Κασιδιάρης θα ανεμίζουν σβάστικες στη Βουλή και στις γειτονιές, τα ξερονήσια θα ανακαινίζονται, ενώ η κοινωνία θα έχει ισοπεδωθεί.
Ας σκεφτούμε τι μας έφερε σήμερα εδώ, να κρατάμε τις ελπίδες εκατομμυρίων ανθρώπων σε Ελλάδα και Ευρώπη στα χέρια μας. Μας έφεραν οι συνιστώσες και οι λίστες; Τα κόμματα μέσα στο κόμμα; Το επαναστατικό λεξιλόγιο; Μάλλον όχι. Τα συντριπτικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στις λαικές συνοικίες και στις εργατίκές γειτονιές, μας δίνουν την απάντηση. Η ταξική αναφορά και η γείωση μας στις ανάγκες των φτωχών, μας έφεραν ένα βήμα πριν την κυβέρνηση. Η άνευ όρων στήριξη κάθε λαικής κινητοποίησης μας έδωσε την ώθηση και τη δυναμική να απειλούμε στα ίσια όλο τον παλιό σάπιο κόσμο του κέρδους σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς είναι ο μόνος τρόπος να επιστρέψει η αξιοπρέπεια. Από τις Σκουριές, τη Μανωλάδα, τις φτωχογειτονιές της Δραπετσώνας και του Περιστερίου, κάθε ελπίδα εναποτείθεται στον ΣΥΡΙΖΑ, για την ανατροπή της μνημονιακής καταστροφής και της προοπτικής, σε χρόνο ενεστώτα.
Το 1ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ ωφείλει να είναι τομή και α-συνέχεια. Να δικαιώσουμε το ιστορικό καθήκον που μας έλαχε. Είναι η ευκαιρία να φτιάξουμε από την αρχή, το κόμμα της εργατικής τάξης, που θα ζεί και θα αναπνέει στους εργασιακούς χώρους και στις γειτονιές, στα δίκτυα αλληλεγγύης και στους αγώνες. Να κάνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ πραγματικό κόμμα των μελών, ανοιχτό και θελκτικό για την κοινωνία που θέλει να εκφράσει. Να κρατήσουμε όσα μάθαμε από όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια της ενότητας της αριστεράς, αφήνοντας στην ιστορία όσα μας πήγαν πίσω. Ο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ ωφείλει να έχε στις τάξεις του τα εκατομμύρια των ανέργων και των φτωχών, τους μετανάστες στις Μανωλάδες της Ελλάδας, τους νέους που θέλουν να μεταναστέυσουν, απελπισμένοι και χωρίς μέλλον. Να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ πρότυπο δημοκρατικής λειτουργίας, με τάσεις και όχι φράξιες, με ίσα δικαιώματα για όλους και για όλες. Ένα μέλος- μία ψήφος, με συμμετοχή στις λήψεις αποφάσεων και έλεγχο, τόσο κάθετα όσο και οριζόντια.
Το κόμμα- συνδικάτο τελείωσε. Το κόμμα των πολλαπλών κέντρων και των μηχανισμών ανήκει στο παρελθόν. Την Κυριακή το βράδυ στο Φάληρο, θα γεννηθεί το μεγάλο και εννιαίο κόμμα του Λαού, το κόμμα εκείνο που θα κυρήξει τον πόλεμο στους πλούσιους και θα αποτελέσει εργαλείο της εργατικής τάξης στον αγώνα για τη χειραφέτηση της. Το κόμμα που θα γυρίσει τον κόσμο ανάποδα και θα χαράξει το δρόμο για τον Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.
Σπύρος Ραπανάκης
Νέοι ΣΥΡΙΖΑ Κερατσινίου- Δραπετσώνας
