«Η πιο θανατηφόρα μορφή της βίας είναι η φτώχια»
Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ


Χρησιμοποιώ τον πληθυντικό στον τίτλο αυτού του άρθρου διότι δεν είναι μόνο μια η ομίχλη που απειλεί τις ζωές μας. Δεν είναι μόνο η αιθαλομίχλη στην ατμόσφαιρα που σημείωσε εκρηκτική αύξηση τις τελευταίες μέρες του 2013, η οποία μπορεί να έχει – σύμφωνα με τους καθηγητές Δ Παντή και Α Μπένο – τρομερές επιπτώσεις στο περιβάλλον αλλά και στην υγεία των ανθρώπων, αποτελώντας προϊόν τόσο της οικονομικής κρίσης όσο και των μνημονιακών πολιτικών  καθώς και άλλων αδιέξοδων επιλογών στον ενεργειακό, οικιστικό και γενικότερα στον αναπτυξιακό τομέα.

Εξ ίσου επικίνδυνες είναι οι αιθαλομίχλες τόσο στην εσωτερική πολιτική σκηνή, όπως αυτές που πηγάζουν από τη διαφθορά και τα σκάνδαλα που δεν έχουν τελειωμό, όσο και στην εξωτερική πολιτική της χώρας μας. Διότι οι αιθαλομίχλες που αναδύονται από τη βαθιά κρίση ενός σάπιου συστήματος, είναι εκείνες που τροφοδοτούν τα αποκρουστικά φαινόμενα του ναζισμού και του κάθε λογής φασισμού, ενώ η απουσία μιας πολυδιάστατης ενεργητικής, φιλειρηνικής εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, κρύβει επικίνδυνα τόσο τον βαλκανικό όσο και τον μεσογειακό ορίζοντα αυτής της πολιτικής.

Και αυτό έχει αρνητικές συνέπειες τόσο για τα εθνικά θέματα της χώρας μας, όσο και στις δυνατότητές της να αναλάβει ενεργητικό ρόλο υπέρ της ειρήνης και της κοινής ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή μας.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα το 2013 και τα προηγούμενα χρόνια δεν ανέλαβε καμία πρωτοβουλία – ενώ είχε τη δυνατότητα – για την ειρηνική επίλυση της κρίσης στη Συρία και συμπορεύτηκε με τις ΗΠΑ  και την ΕΕ στην επιβολή επικίνδυνων οικονομικών και εμπορικών κυρώσεων στο Ιράν. Κινούμενη στο ίδιο πνεύμα, δεν φαίνεται προετοιμασμένη ούτε πρόθυμη η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να αξιοποιήσει τα προσδοκώμενα θετικά αποτελέσματα της συμφωνίας της Γενεύης για το Ιράν, ένα από τα οποία αναμένεται να είναι η άρση των κυρώσεων και η συνακόλουθη μείωση της διεθνούς τιμής του πετρελαίου.  Και ας θυμηθούμε στο σημείο αυτό ότι σε ποσοστό περίπου 30% , η Ελλάδα εισάγει από το Ιράν το πετρέλαιο που χρειάζεται η οικονομία της. Άρα, μια μείωση της διεθνούς τιμής του πετρελαίου συνεπάγεται τη δυνατότητα μείωσης της τιμής του εισαγόμενου πετρελαίου στην Ελλάδα, με τον όρο ότι τα ποικίλα κυκλώματα εισαγωγής δεν θα καρπωθούν κερδοσκοπικά την αναμενόμενη μείωση, η οποία θα μπορούσε να έχει σημαντικό αντίκρυσμα και στην προμήθεια πετρελαίου θέρμανσης στα εληνικά νοικοκυριά.

Όλα αυτά απαιτούν άλλες πολιτικές από αυτές που ακολουθούν τα κόμματα των μνημονίων. Συνεπώς, για να μη διαλυθούν οι πολλές και ποικίλες αιθαλομίχλες, χρειάζεται να νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο στις ευρωεκλογές και τις τοπικές εκλογές του Μαΐου όσο και στις εθνικές εκλογές που δεν θα αργήσουν να γίνουν. Και ας λέει ο κ Σαμαράς ότι θα εξαντλήσει την τετραετία.

Τελειώνοντας, να ευχηθώ στους φίλους και φίλες του left.gr ό,τι το καλύτερο στη νέα χρονιά. Και πάνω από όλα εγρήγορση και κινητοποίηση.


Ο Πάνος Τριγάζης είναι υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και Θεμάτων Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ