Στην αρχή μάς έλεγαν ότι έχουμε υπερπληθυσμό δημοσίων υπαλλήλων. Έγινε καταμέτρηση και προέκυψε ότι ο αριθμός τους είναι ανάλογος, ίσως και να υστερεί συγκριτικά, με τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Επιμένουν ότι χρειάζεται οπωσδήποτε μικρότερο κράτος. Οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας μπαίνουν στον δρόμο της εκποίησης. Για τον στενό δημόσιο τομέα η κυβέρνηση έχει αναλάβει μνημονιακή υποχρέωση να μειώσει τον αριθμό των υπαλλήλων κατά 150.000 την επόμενη διετία.

Ο αρμόδιος υπουργός Αντ. Μανιτάκης διαβεβαιώνει ότι θα γίνει αξιολόγηση, όχι όμως απολύσεις. Ωστόσο προσθέτει ότι το Δημόσιο θα μειωθεί κατά 30%. Να υποθέσουμε ότι θα περικοπούν άχρηστοι οργανισμοί, θα συγχωνευθούν πλεονάζοντα τμήματα; Με δεδομένο όμως ότι το συμπαγέστερο μέρος του στενού δημόσιου τομέα αποτελείται από τις ένοπλες δυνάμεις, τα σώματα ασφαλείας, τους δικαστές και άλλους μηχανισμούς του "σκληρού κράτους", από κοντά και οι ιερείς δημόσιοι υπάλληλοι, τι απομένει για να επιχειρηθεί αξιοκρατικά "ψαλίδι" στο Δημόσιο;

Προφανώς, το "καλό κράτος", οι κοινωφελείς υπηρεσίες, η εκπαίδευση, η Υγεία, τα ασφαλιστικά ταμεία, οι συγκοινωνίες και η αυτοδιοίκηση. Και ακόμη οι 50.000 συμβασιούχοι, κατά τεκμήριο νέοι άνθρωποι με υψηλά τυπικά προσόντα και όρεξη για δουλειά, που θα απομακρυνθούν, δηλαδή θα απολυθούν, μόλις λήξει η σύμβασή τους, αφήνοντας πίσω τους ερειπωμένες δημόσιες λειτουργίες. Σχολεία χωρίς αναπληρωτές, πανεπιστήμια χωρίς "407", νοσοκομεία χωρίς νοσηλευτές ή και γιατρούς, αδειανά ΚΕΠ, ασφαλιστικά ταμεία χωρίς εισπρακτικό δίκτυο κ.λπ. κ.λπ.

Αν στην αποψίλωση του δημόσιου τομέα προσθέσουμε τις επιπτώσεις από την κάθετη πτώση των μισθών, τότε μπορεί να αντιληφθούμε το μέγεθος της καταστροφής του Δημοσίου, δηλαδή του κοινωνικού κράτους.

Το Δημόσιο χρειάζεται δημοκρατική επαναθεμελίωση. Προϊόν του δικομματικού πελατειακού κράτους, συχνά δεσποτικό έναντι του πολίτη και κατά κανόνα αναποτελεσματικό και γραφειοκρατικό, παραδίδεται τώρα στην πυρά προκειμένου η εμπορευματοποίηση να αλώσει τις δημόσιες λειτουργίες. Το κράτος χρειάζεται δημοκρατικές αλλαγές και όχι να υποκατασταθεί από αγοραίες σχέσεις, συρρικνούμενο σε κράτος - νυχτοφύλακα του αυτοκράτορα. Με τι άλλο ισοδυναμεί η αύξηση του ειδικού βάρους των ενόπλων μέσα στο αποψιλωμένο κράτος; Δεν είναι τυχαίο ότι οι μοναδικές κατηγορίες για τις οποίες αναζητούνται δημοσιονομικά ισοδύναμα για να μην περικοπούν οι μισθοί τους είναι οι ένστολοι...

Αναδημοσίευση: Η Αυγή