O τ. πρόεδρος της Βουλής και βουλευτςή Α΄ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, Νίκος Βούτσης, μιλώντας στο κεντρικό δελτίο του KONTRA και τον Γιώργο Μελιγγώνη επισήμανε μεταξύ άλλων:
Η Κυβερνητική πολιτική πρέπει να ηττηθεί τώρα με την απόσυρση του αντεργατικού νομοσχεδίου. Πριν προλάβουν να θεσμοθετήσουν την άρση των εγγυήσεων, τις αντεργατικές ρυθμίσεις, την υπονόμευση του συνδικαλισμού, την κατάργηση του οκτάωρου, πριν να γίνουν μη ανατάξιμες οι μεγάλες πληγές στο σώμα των εργατικών κατακτήσεων και των εργασιακών δικαιωμάτων.
Είναι σαφές ότι κορυφώνουν τη στρατηγική επιλογή για την αξιοποίηση των τραγικών συνθηκών της πανδημίας μέσα στην κοινωνία μας με πολλαπλούς στόχους σε ότι αφορά την εργασία: Θέλουν, στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση που ήδη κυοφορείται για τον κόσμο μετά την πανδημία, οι εργαζόμενοι, το κεφάλαιο και οι εγγυήσεις της εργασίας να βγουν χαμένοι για μία ακόμα φορά υπέρ των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που επιχειρούν να αξιοποιήσουν την «πράσινη μετάβαση» και τον «ψηφιακό μετασχηματισμό» και όχι βέβαια να υποστηρίξουν τις δημόσιες υποδομές και το κοινωνικό κράτος. Βάσιμα επίσης εκτιμούμε ότι μαζί με τον ψηφισμένο Πτωχευτικό Κώδικα αποτελούν μέρος ενός νεομνημονιακού τύπου δεσμεύσεων ενόψει της αξιοποίησης του Ταμείου Ανάκαμψης.
Σε μία Ευρώπη που δεν θέλει και αδυνατεί να ακολουθήσει έστω την πολιτική Μπάιντεν για την αντιμετώπιση των οικονομικοκοινωνικών συνεπειών από τις πολλαπλές κρίσεις, καθίσταται επιτακτική η ανάγκη για εφαρμογή της πρότασης που κατέθεσε ο Αλ. Τσίπρας προχθές στο διεθνές Σοσιαλιστικό Φόρουμ για αντικατάσταση του «Συμφώνου Σταθερότητας» με ένα σύγχρονο και τολμηρό «Σύμφωνο για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη».
Η Ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί απλώς τις πιο συντηρητικές ευρωπαϊκές δυνάμεις και επιχειρεί να νομοθετήσει ένα εργασιακό Μεσαίωνα. Εκ των πραγμάτων η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι εχθρική με τη στρατηγική αλληλέγγυας διεξόδου των ευρωπαϊκών λαών από την πολύπλευρη κρίση μετά την πανδημία.
Ανήμερα Πρωτομαγιάς η Νέα Δεξιά, η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη γράφει πράγματι ιστορία [με μαύρα γράμματα] εναντίον των εργαζομένων, των ανέργων και της νεολαίας που έχουν υποστεί ήδη δύο επάλληλες κρίσεις.
Πιο εξοργιστική και από την ίδια την υπονόμευση και την κατάργηση του οκταώρου ως δικαίωμα είναι η ίδια η κυνική δικαιολόγηση αυτής της πολιτικής.
Η έννοια της «ατομικής διευθέτησης ωραρίου», της «ατομικής συμφωνίας για το χρόνο απασχόλησης», των υπερωριών και της αμοιβής της εργασίας, αποτελεί απροκάλυπτη παρέμβαση για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την υπονόμευση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Η «μαγική εικόνα» μιας δήθεν ισότιμης – ισοδύναμης σχέσης των εργαζομένων με τους εργοδότες αποτελεί τον παραμορφωτικό φακό για την εγκαθίδρυση μιας απόλυτα μεροληπτικής για την κερδοφορία των εργοδοτών σχέσης και δίνει το πράσινο φως για αυθαιρεσίες αντί των απόλυτα αναγκαίων σήμερα ενισχύσεων στον τομέα των εγγυήσεων για την εργασία.
Δεν είναι απλά μια μεροληπτική ακραία συντηρητική ταξικά θέση, αλλά αποτελεί μία εμμονική στη συνέπεια της εναρμόνιση με όσα κατά καιρούς έχει υπαγορεύσει ο ΣΕΒ αλλά και με τις πολλαπλές πιέσεις που ασκήθηκαν στα χρόνια των μνημονίων από τους πιο επιθετικούς κύκλους των δανειστών για να πετύχουν μια ακραία αντιδραστική αναδιάρθρωση στον κρίσιμο τομέα της εργασίας. Με στόχο πάντοτε να κερδίζουν και να βγαίνουν ωφελημένοι μέσα στις μεγάλες και επώδυνες οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά αλλά και την εγγύηση της πιο επιθετικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής στις μέρες μας.
