Ο πρόεδρος της Βουλής δεν έκρυψε την ανησυχία του για τις μονομερείς κινήσεις στα Βαρώσια. «Είναι άλλο να ανοίγει μονομερώς την Αμμόχωστο από το να άνοιγε από την κοινή επιτροπή Ελληνοκυπρίων-Τουρκοκυπρίων. Αυτό θα μπορούσε να είναι εφαλτήριο για την λύση του Κυπριακού και την επανένωση. Αντίθετα, οι μονομερείς κινήσεις από την μεριά της Τουρκίας μπορεί να είναι εφαλτήριο και για την διχοτόμηση», τονίζει.
Ο πρόεδρος της Βουλής ζήτησε να πει δύο λόγια για τον Τάκη Μπενά. Μόλις είχε επιστρέψει από την κηδεία του. «Αποχαιρετίσαμε έναν ακόμα από τους ελάχιστους κορυφαίους της δρακογενιάς. Η διαδρομή μου ήταν ίδια με του Τάκη Μπενά από την πρώτη μέρα μέχρι τέλους. Η σχέση μας ήταν καθοδηγητική, αλλά στην ίδια γραμμή από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μας. Σε όλες τις στροφές και τις δοκιμασίες της Αριστεράς συμπορευτήκαμε», τόνισε με τις μνήμες να τον κυκλώνουν.
Συνέντευξη του Προέδρου της Βουλής κ. Νίκου Βούτση στην «Αυγή της Κυριακής» και στους δημοσιογράφους Κ. Πουλακίδα και Κ. Παπαγιάννη
-Ποιο είναι το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ στους πολίτες; Ζητάτε να σας ψηφίσουν γι’ αυτό που κάνετε, γιατί φοβούνται την ΝΔ και τον Μητσοτάκη ή για αυτό που θα κάνετε τα επόμενα χρόνια;
Όλοι γνωρίζουν ότι στις βουλευτικές εκλογές ο λαός ψηφίζει για την ελπίδα, για την προσδοκία και για το μέλλον. Δεν ψηφίζει κυρίως ούτε για τα πεπραγμένα ούτε για το τι παρέλαβε κάθε κυβέρνηση. Αυτό είναι απόλυτη συνείδησή μας. Το πρόγραμμα, το οποίο εγκαίρως δόθηκε στην δημοσιότητα, αποτελεί ένα πειστικό διακύβευμα με θετικό πρόσημο για το τι πρέπει κανείς να επιλέξει: υπέρ των αδυνάτων, αλλά και υπέρ των στρωμάτων που μπορούν να αναπτυχθούν πλέον διαφορετικά στο πλαίσιο της παραγωγικής ανασυγκρότησης μετά τα μνημόνια σε αντίθεση με τις ακραίες νεοφιλελεύθερες απόψεις που με το ένδυμα της απροσδιοριστίας πλασάρονται τις τελευταίες εβδομάδες.
Η αναφορά στο τι κάναμε μέχρι τον Αύγουστο του 2018 και στο τι κυρίως έγινε ύστερα, όταν φάνηκε ότι έχουμε βγει επί της ουσίας από τις μνημονιακές δεσμεύσεις, γίνεται ακριβώς για να αυξηθεί η εμπιστοσύνη του κόσμου ότι ο Αλ. Τσίπρας και μία νέα κυβέρνηση της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων μπορεί να υλοποιήσει το θετικό πρόγραμμα. Δεν ζητάμε να υπερψηφιστούμε ως μπόνους καλής διακυβέρνησης. Έχουμε επίγνωση ότι η ψήφος την οποία ζητάμε κοιτώντας στα μάτια το λαό και ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους θα αφορά το άμεσο και μακροπρόθεσμο μέλλον της χώρας.
-Μιλάτε για τα στρώματα που θέλετε να εκπροσωπήσετε. Γίνεται πολύ συζήτηση για την μεσαία τάξη η οποία στις ευρωεκλογές τιμώρησε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι γόνιμο να συζητήσουμε με συλλήβδην αναφορά στην μεσαία τάξη, αντίθετα συμφέρει την αξιωματική αντιπολίτευση. Υπάρχουν στρώματα τα οποία λόγω της κρίσης ανεβοκατέβηκαν ως ασανσέρ -κυρίως κατέβηκαν- τα οποία φτωχοποιήθηκαν και περιέπεσαν μέχρι και στα όρια της ανθρωπιστικής καταστροφής. Προς αυτά, και κατά τη διάρκεια της εφαρμογής του τρίτου μνημονίου με αυτό που αποκλήθηκε παράλληλο πρόγραμμα, είχαμε μεροληπτικά την προσοχή μας έτσι ώστε να αποσοβηθεί η ανθρωπιστική κρίση και να σταθούν στα πόδια τους με πλήθος μέτρων, θεσμικών παρεμβάσεων και καθόλου φθηνής επιδοματικής λογικής όπως μας καταμαρτυρούν.
Το δεύτερο μέρος του προγράμματος της ΔΕΘ αναπτύχθηκε όταν πιστοποιήθηκαν οι οικονομικοί δείκτες από την Eurostat και ιδιαίτερα το πρόγραμμα που συμπυκνώνει για την επόμενη τετραετία τους βασικούς στόχους για την δίκαιη και κοινωνική ανάπτυξη, για τις θέσεις εργασίας, για την παραγωγική ανασυγκρότηση για την θεσμική και διοικητική ανασυγκρότηση, για την ελάφρυνση την φορολογική, για την πολιτική πάνω στα θέματα των νέων τεχνολογιών, της καινοτομίας και των νεοφυών επιχειρήσεων και την παραπέρα ανάπτυξη της έρευνας, όπου επισημαίνω ότι υπήρξε διπλασιασμός του κονδυλιού για την έρευνα για πρώτη φορά μέσα σε συνθήκες κρίσης που ανάσχεσε σε μεγάλο βαθμό το brain drain τα δύο τελευταία χρόνια. Αλλά ακόμα και στον τομέα των επενδύσεων όπου έγιναν τουλάχιστον 30 ξένες επενδύσεις. Το να έχει η χώρα ένα ασφαλιστικό φορέα ήταν έξω από την φαντασία μας επί δεκαετίες. Η ολοκλήρωση του κτηματολογίου και του δασολογίου είναι σημαντικές για την μεταρρυθμιστική προσπάθεια που είχε το αποτύπωμα όχι της αριστεράς, αλλά ενός στοιχειώδους αστικού εκσυγχρονισμού.
Το σύνολο αυτού του προγράμματος με το πρόσημο της κοινωνικής μεροληψίας για όλους, συμπεριλαμβάνει σαφέστατα και μέγιστο μέρος των μεσοστρωμάτων. Πιστεύω ότι είναι πειστικό πρόγραμμα ακριβώς γιατί είναι από τους ανθρώπους, από την πολιτική δύναμη που έβγαλε τη χώρα από την κρίση, που βγήκε δύο φορές στις αγορές, που έριξε τα spread και αφήνει για τη χώρα ένα μαξιλάρι δεκάδων δις ευρώ. Είναι η πρώτη φορά που κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για καμένη γη. Με αυτά τα δεδομένα πιστεύω ότι το πρόγραμμα είναι πράγματι πειστικό, ελπιδοφόρο και για την ανάταξη της ελληνικής κοινωνίας
-Στην Ευρώπη, αλλά και στην Ελλάδα, διαπιστώνεται μία επέλαση της δεξιάς ιδεολογίας. Από το πατρίς, θρησκεία, οικογένεια περάσαμε στο Μακεδονία, θρησκεία, οικογένεια. Πως μπορεί η αριστερά να απαντήσει σε αυτό μέσα σε συνθήκες μηντιοκρατίας;
Έχουμε επισημάνει εδώ και δύο χρόνια ότι η χώρα μετά την κρίση, η οποία εκ των πραγμάτων λειτουργεί και φοβικά, θα πρέπει με το πιο καθαρό τρόπο να επιλέξει ανάμεσα στην πρόοδο και την συντήρηση. Δεν είναι μόνο το οικονομικό. Είναι ένα σύνολο ζητημάτων που κυρίως αφορούν στην νεολαία, από την οποία φαίνεται ότι δεν είχαμε την επιδοκιμασία που περιμέναμε στις ευρωεκλογές. Είναι το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, της αντιμετώπισης του φασισμού μέσα στα σχολεία, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, όλου του θεσμικού πλαισίου στο οποίο η παρούσα κυβέρνηση έκανε την προσπάθεια για την εναρμόνιση με τις πιο προοδευτικές ευρωπαϊκές κοινωνίες (της ταυτότητας φύλου, του συμφώνου συμβίωσης, της αντιμετώπισης της γυναικοκτονίας και της βίας κατά των γυναικών). Προσθέστε και την σύγκρουση που υπήρξε στην Συνταγματική Αναθεώρηση και γύρω από το ζήτημα της θρησκείας που οριακά έχει μπει η δικιά μας διατύπωση, και είναι μέσα στα διακυβεύματα των εκλογών η συντηρητική ή προοδευτική κατεύθυνση που θα έχει το Σύνταγμα.
Είναι επίσης και το ζήτημα της ανασύστασης της ιστορικής μνήμης. Σε αυτές τις μεταβατικές φάσεις η μάχη της μνήμης απέναντι στη λήθη έχει ενεργό πολιτικό οργανικό στοιχείο στην σημερινή αντιπαράθεση στην Ευρώπη όπου τα πράγματα πηγαίνουν προς την συντήρηση, αλλά και στην Ελλάδα. Η προσπάθεια από την παρούσα Βουλή για την αναψηλάφηση του φακέλου της Κύπρου με την έκδοση του συνόλου των υλικών. Με την απόφαση της Βουλής για την επίσημη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων και την ρηματική διακοίνωση που εστάλη για πρώτη φορά από την ελληνική πλευρά που καθιστά απολύτως απαιτητές, ιστορικά ενεργές και νόμιμες τις διεκδικήσεις για το σύνολο των καταστροφών που έφερε η Γερμανική Κατοχή. Οι επόμενες κυβερνήσεις υποχρεωτικά θα ακολουθήσουν αυτό το δρόμο και διακρατικά και νομικά αν χρειαστεί. Τομή για την ιστορία μας είχαμε και με την Ελληνική Έκθεση στο Άουσβιτς. Μέχρι τώρα 46 χώρες ήταν εκεί, αλλά έλλειπε η Ελλάδα που έχει το μεγαλύτερο ποσοστό θυμάτων αναλογικά με τον πληθυσμό στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Ελληνική Βουλή και σε αυτό το ζήτημα παρενέβη ως υποχρέωσή της και με ευρείες συναινέσεις. Και στα ζητήματα της Εθνικής Αντίστασης με την «Αθήνα Ελεύθερη».
Τα ανοίγματα που έγιναν με την συμφωνία των Πρεσπών και με την τακτοποίηση με τους βόρειους γείτονες μας έχουν και ιδεολογικό βάρος και βεβαίως και ένα ρόλο σταθεροποίησης στην περιοχή. Ο κόσμος θα πρέπει να επιλέξει διότι έχει πραγματικά μπροστά του δύο εντελώς αποσαφηνισμένες στρατηγικές και πολιτικές.
-Στο πλαίσιο των προοδευτικών μετώπων αλλαγών μελλοντικά βλέπετε το ΠΑΣΟΚ ή θεωρείτε ότι ο Βενιζέλος έφυγε, αλλά η πολιτική του Βενιζέλου έμεινε;
Προσώρας από την ηγεσία του αυτό φαίνεται και φαίνεται με τον πιο αδρό τρόπο. Θα ήλπιζα να μην είναι πραγματική η ρητορική της ίδιας της προέδρου του ΚΙΝΑΛ που είπε ότι πρέπει να ηττηθεί το αποτρόπαιο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ. Έλεος! Δεν έχει καμία σχέση με τα τεκταινόμενα, με τις ανάγκες, με τις συγκλίσεις που υπάρχουν στην Ευρώπη και βεβαίως λειτουργεί αποτρεπτικά στο να πιστέψει ο κόσμος κάτι που είναι ανάγκη της χώρας και του λαού μας, δηλαδή την διαμόρφωση ενός προοδευτικού κινήματος διακυβέρνησης προφανώς με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ και προφανέστατα κι αυτονόητα με συμμετοχή όλων των δυνάμεων που παραδοσιακά ήταν στην κοίτη των δυνάμεων της προόδου. Αυτές οι άγριες, δηκτικές δηλώσεις ακριβώς πάνω στην ατζέντα της ΝΔ θέλουν να τορπιλίσουν αυτήν την προοπτική. Στο μέλλον θα καταγραφεί σαν ένα ιστορικό όνειδος κι ένας πλήρης πολιτικός αποπροσανατολισμός της σημερινής ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ. Κυριολεκτικά ντρέπομαι όταν βλέπω τα στελέχη του ΚΙΝΑΛ να δίνουν όρκους πίστης για το πως θα καταργήσουν την απλή αναλογική. Είναι ντροπιαστικό για την ίδια την παράδοση του ΠΑΣΟΚ στη χώρα μας.
-Έτσι όμως εμπεδώνεται η εικόνα της κυριαρχίας του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου, ενός ΣΥΡΙΖΑ χωρίς συμμάχους στο πολιτικό σκηνικό…
Ποτέ η αντίληψη μας δεν ήταν απομονωτική, κάθετη, συγκρουσιακή με το σύνολο των άλλων δυνάμεων. Ακόμα και στην φάση που στην ρητορική μας ήταν το «εμείς ή αυτοί», το «αυτοί» αναφερόταν στα υπολείμματα του παλιού πολιτικού συστήματος που οδήγησαν την χώρα στην τραγωδία της κρίσης.
Στις Πρέσπες έσπασε το περίφημο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, η υγειονομική ζώνη που ήθελε τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά στην Ελλάδα απομονωμένους. Πλήθος σοβαρών προσωπικοτήτων από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και της κεντροαριστεράς έχει συμπαραταχθεί και για τις Πρέσπες και όχι μόνο με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και της προοδευτικής διακυβέρνησης.
-Άλλα κόμματα όμως, όπως το Ποτάμι, στήριξαν τις Πρέσπες και αποδοκιμάσθηκαν.
Θέλω να εξάρω την στάση του Ποταμιού. Οφείλω να πω ένα καλό λόγο σαν υποχρέωση ιστορική, ηθική, αλλά και για το μέλλον σε σχέση με τον πολιτικό πολιτισμό στη χώρα μας. Έβαλε πλάτη και για την συμφωνία των Πρεσπών και για μία σειρά σοβαρά θεσμικά δικαιωματικά νομοσχέδια στα οποία δεν υπήρχε πλειοψηφία λόγω της σύμπραξης με τους ΑΝΕΛ. Χωρίς να προσμετρήσει το βάρος που η Φ. Γεννηματά κάθε στιγμή προσμετρούσε και τελικά τασσόταν με την ατζέντα της ΝΔ. Το Ποτάμι δεν μπόρεσε να κρατηθεί στην πολιτική ζωή του τόπου, αλλά αυτού του τύπου τα αποτυπώματα στην πολιτική ζωή του τόπου είναι μία προικοδότηση για το μέλλον. Επεδειξε μία συνέπεια χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος.
-Έχετε δηλώσει ότι ακόμη και αν κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα συνεχίσετε ως πρόεδρος της Βουλής. Τι σας μένει από αυτά τα 4 χρόνια;
Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος με μία Βουλής οκτακομματική, με παρούσες μνημονιακές δεσμεύσεις όπου ταυτόχρονα έγινε πάρα πολύ σημαντική νομοθετική δουλειά. Πέρασαν 274 νομοσχέδια και με κοινωνικό χαρακτήρα. Κι έγιναν εξαιρετικά πλούσιες συζητήσεις στις οποίες ήταν πάντοτε παρών ο πρωθυπουργός. Βεβαίως, θα είχα να επισημάνω παραλήψεις και λάθη, και στην πυκνότητα του κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Ένας δεύτερος τομέας είναι η τακτοποίηση της Βουλής. Ανοίξαμε όλους τους φακέλους, έγιναν κρίσεις σε όλα τα επίπεδα, όλοι οι μόνιμοι υπάλληλοι έρχονται μέσω του ΑΣΕΠ, δεν έφυγε κανένας, αντίθετα έφυγαν από το πελατειακό σύστημα της αργομισθίας. Η Βουλή αναπτύχθηκε σαν λειτουργία με νέες υπηρεσίες και μια εξαιρετικά μεγάλη εξωστρέφεια. Στηρίξαμε όλες τις δημιουργικές πρωτοβουλίες μέσα από χορηγίες προς όλες τις κατευθύνσεις. Έχουμε εξαιρετική λειτουργία του Καναλιού και του Ιδρύματος της Βουλής που δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν χωρίς ενστάσεις από την μεριά της αντιπολίτευσης. Βγάλαμε το σύνολο των συνταγματικά κατοχυρωμένων ανεξάρτητων αρχών. Ακροαστήκαμε όλους τους δικαστικούς για τις ανώτατες θέσεις. Ολοκληρώθηκαν μεγάλα project εκσυγχρονισμού, όπως η λειτουργία της αίθουσας της Ολομέλειας. Ταυτόχρονα πετύχαμε μεγάλη εξοικονόμηση πόρων με πολλαπλούς τρόπους, ακόμα και με μονομερείς απολύτως μειώσεις στους μισθούς των βουλευτών. Αυτές είναι μερικές ψηφίδες που προσωπικά με αφήνουν ικανοποιημένο γιατί λειτούργησα με θεσμική προσήλωση. Προφανώς υπήρξαν επιμέρους λάθη, όπως γιατί δεν αφήσαμε τις μετατάξεις να τελεσιδικήσουν μετά τις εκλογές και έγινε αντικείμενο πολύ σκληρής αντιπαράθεσης που έβλαψε και το χώρο μας.
-Αυτά ακούγονται ως μία καλή «αστική διαχείριση»…
Αριστερή παρακαταθήκη κατά τη γνώμη μου είναι και το ότι πλέον η Βουλή έχει έναν ενιαίο κανονισμό και όχι πλήθος διακριτών κανονισμών και γίνονται αξιοκρατικές κρίσεις. Ότι 130.000 πολίτες επισκέπτονται τις εκθέσεις της Βουλής, ότι γίνονται εκδόσεις για τα 200 χρόνια από την Απελευθέρωση.
Και βεβαίως όλες οι προσπάθειες που αφορούν τους χώρους ιστορικής μνήμης στις Κορυσχάδες και στην Βίνιανη, την προσπάθεια στο Άουσβιτς, στην Μακρόνησο, στα Προσφυγικά. Όλα αυτά είναι μέρος μίας δημοκρατικής και αριστερής λειτουργίας και παρακαταθήκης η οποία δεν είχε προκύψει προηγούμενα. Είναι προοδευτικές τομές σε σχέση με το παρελθόν.
Επιπλέον η Βουλή ήταν συνεχώς αλληλέγγυα και με χορηγίες και με εκδηλώσεις σε πλήθος αιτήματα για ζητήματα από το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό. Επίσης τιμήσαμε ανθρώπους αλληλέγγυους όπως ο Κυριάκος Παπαδόπουλος που έπεσε στο καθήκον και του οποίου τα παιδιά «υιοθέτησε» η Βουλή.
