Ηταν υπουργός Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, αλλά έμεινε στην Ιστορία ως υπουργός απολύσεων ο Κ. Μητσοτάκης, εμείς μόνο με την ηλεκτρονική διακίνηση εγγράφων και την ψηφιακή υπογραφή εξοικονομούμε 400 εκατ. ευρώ ετησίως, δηλαδή δύο επιδόματα ενοικίου ή την μισθοδοσία 16.000 ως 18.000 υπαλλήλων, τόνισε ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Νίκος Παππάς Στο Κόκκινο και τον Νίκο Σβέρκο. Εχθρός της ΝΔ είναι η αισιοδοξία της κοινωνίας και η πίστη ότι τα οικονομικά αποτελέσματα μπορούν να γίνονται αισθητά από όλους, όπως είπε ο ίδιος.
«Βλέπουμε να γίνεται πολύς λόγος για το Δημόσιο τελευταία», είπε ο κ. Παππάς, θυμίζοντας ότι «ο κ. Μητσοτάκης πέραν των 50 μετακλητών που είχε στο γραφείο του, λίγες ημέρες πριν την πολιτική αλλαγή, το 2014, έκανε 250 τοποθετήσεις διευθυντών και προϊσταμένων μόνο με υπουργική υπογραφή, χωρίς Υπηρεσιακά Συμβούλια και κρίσης … το απόλυτο αποτύπωμα του νεποτισμού και του κομματισμού, της λογικής της κλίκας και του κολλητού. Έχει μείνει στην Ιστορία ως ο υπουργός των απολύσεων, ο πιο αποτυχημένος υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης. Και ήταν τότε και υπουργός Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και δεν είχε κάνει απολύτως τίποτα».
«Εμείς», τόνισε, «έχουμε ήδη υπογράψει την σύμβαση και εκτελείται, για την ηλεκτρονική διακίνηση εγγράφων στο Δημόσιο, με 150.000 ψηφιακές υπογραφές και διασύνδεση 21.000 σημείων του Δημοσίου, που θα εξοικονομήσει 400 εκατ. ευρώ ετησίως. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε δύο επιδόματα ενοικίου ή το μισθολογικό κόστος για 16.000 με 18.000 υπαλλήλους».
Αυτά θέτουν το ερώτημα «σε ποια βάση μπαίνει το ζήτημα της απασχόλησης στο Δημόσιο … για εμάς δεν είναι πρωτίστως η ανάγκη κάποιου ανθρώπου να έχει ένα εισόδημα και μία εργασία, αλλά η ανάγκη της κοινωνίας να απολαμβάνει τις υπηρεσίες που παρέχει το Δημόσιο. Όταν λέμε ότι χρειαζόμαστε δασκάλους και καθηγητές, δεν είναι επειδή συμπονούμε 2.000, 3.000, 4.000 που θα δουλέψουν π.χ. στην Ειδική Αγωγή. Θεωρούμε υποχρέωσή μας να παρέχουμε στους συμπολίτες μας που το έχουν ανάγκη τις υπηρεσίες Ειδικής Αγωγής δωρεάν και διασφαλισμένα. Από την πλευρά της κοινωνίας εκκινούμενοι κάνουμε τον σχεδιασμό για το Δημόσιο».
Τα περί «καμμένης γης» που χρησιμοποιούν επικοινωνιακά στελέχη της ΝΔ, κατά τον ίδιο, είναι μέρος της προσπάθειάς της να φοβίσει την κοινωνία, γιατί «το ακραία αντικοινωνικό πρόγραμμα της ΝΔ δεν μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς φοβισμένη κοινωνία. Εχθρός της ΝΔ είναι η αισιοδοξία της κοινωνίας και η πίστη ότι τα οικονομικά αποτελέσματα μπορούν να γίνονται αισθητά από όλους. Ήδη έχουν αρχίσει και αμφισβητούνται τα θετικά μέτρα (ακύρωση μείωσης αφορολόγητου, 13η σύνταξη, μείωση ΦΠΑ, μειώσεις ασφαλιστικών εισφορών, κτλ.). Απαραίτητο συμπλήρωμα είναι ακρότητες του τύπου “η Ελλάδα δεν μπορεί να δανειστεί” από τις αγορές, την ώρα που δανείζεται σε ιστορικά χαμηλά, έχει για πρώτη φορά μεγάλο απόθεμα (το λεγόμενο “μαξιλαράκι”), τα δημοσιονομικά της είναι μετά από δεκαετίες τακτοποιημένα».
«Αυτή την στιγμή», προειδοποίησε, «αυτή η θετική, αισιόδοξη πορεία, με τους πάντες συμμετέχοντες, απειλείται από ένα πρόγραμμα ΔΝΤ. Είναι πολύ απλά τα πράγματα, πολύ καθαρά, το προτείνει ο κ. Μητσοτάκης κανονικότατα, ότι θα πάρει πρωτοβουλίες που θα διαμορφώσουν δημοσιονομικό κενό για να έχει το πρόκριμα να πάρει μέτρα και ενδεχομένως να ξανακαλέσει το ΔΝΤ … το θεωρώ απολύτως σημαντικό στρατηγικά για την ΝΔ, γιατί είναι πρόγραμμα αντικοινωνικό, έρχεται σε μία στιγμή που ο κόσμος βλέπει την δυνατότητα για θετικά μέτρα, δεν μπορεί χωρίς την δικαιολογία ενός εξωτερικού καταναγκασμού και το χτίσιμο μίας εικόνας ότι η οικονομία δεν πάει καλά, να επιβάλει τέτοιου τύπου μέτρα. Ένας λαός αισιόδοξος δεν μπορεί να καταλάβει γιατί πρέπει το 8ωρο να γίνει 12ωρο, ή να πάμε στην 7ήμερη εργασία, όπως επαναλαμβάνουν μονότονα τα στελέχη της ΝΔ όταν “χαλαρώνουν” στα τηλεοπτικά πάνελ».
«Πώς διαμορφώνεται το δημοσιονομικό κενό; Πτώση της φορολογικής υποχρέωσης με νόμιμο τρόπο για τους έχοντες και κατέχοντες και κλείσιμο του ματιού στην μεσαία τάξη για παρανομία. Προτείνει στην μεσαία τάξη μία “κοινωνική συμμαχία” με τις ανώτερες οικονομικά τάξεις, που θα εδράζεται στην δυνατότητά της να διαφεύγει», όπως εξήγησε, ενώ «στον αντίποδα, η Αριστερά προτείνει την κοινωνική συμμαχία των χαμηλότερων στρωμάτων και της μεσαίας τάξης, στη βάση της διαφάνειας, της φορολογικής συμμόρφωσης σε ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, της αναπτυξιακής στρατηγικής που τους περιλαμβάνει όλους».
